زبان نیا-سِلتی، نیا-سِلتیک یا سلتی مشترک، نیازبان فرضی نیای تمام زبان‌های سلتی شناخته شده و از نوادگان زبان نیا-هندو-اروپایی است. به صورت نوشتاری تصدیق نشده، اما زبان‌شناس‌ها بخشی از آن به روش زبانشناسی هم‌سنجی توانسته‌اند بازسازی کنند. به‌طور کلی پنداشته شود که زبان نیا-سِلتی میان سال‌های ۱۳۰۰ تا ۸۰۰ پیش از میلاد گَپ‌زده می‌شد و پس از آن آغاز به تقسیم شدن به زبان‌های گوناگون کرد. نیا-سِلتیک بیشتر با فرهنگ زمین خاکستردان و به ویژه با فرهنگ هالْشْتات همراه است. زبان‌های سِلتی ویژگی‌های مشترکی با زبان‌های ایتالی دارند که در دیگر شاخه‌های هندواروپایی یافت نمی‌شوند، که احتمال یگانگی زبانی ایتالو-سلتی پیشین را نشان می‌دهد.

نیا-سِلتیک
سِلتیک مشترک
بازسازیزبان‌های سلتی
سرزمینمرکزی یا اروپای غربی
دورهپیرامون ۱۳۰۰ تا ۸۰۰ سال پیش از میلاد.
نیاکان
بازسازی‌شده
زبان هاب سلتیک در گذر زمان.

نیا-سِلتی امروزه از راه روش هم‌سنجی زبانی با تکیه بر زبان‌های سلتیک بعدی بازسازی می‌شود. اگرچه سلتیک قاره‌ای برای واج‌شناسی نیا-سلتی، و برخی برای ریخت‌شناسی آن، دلایل زیادی ارائه می‌کند، اما مطالب ضبط‌شده آنقدر کم است که امکان بازسازی ایمن نحو را فراهم نمی‌کند، اگرچه برخی جملات کامل در زبان‌های گالی و سلتیبری ثبت شده‌اند؛ بنابراین منابع اصلی برای بازسازی از زبان‌های سلتی جزیره‌ای با کُهن‌ترین ادبیات موجود در ایرلندی باستان[۱] و ولزی میانه می‌آیند،[۲] که دیرینگی آن به نویسندگانی می‌رسد که در ششمین سده پس از دوران مشترک شکوفا شده‌اند.

منابع

ویرایش
  1. Celtic literature at britannica.com, accessed 7 February 2018
  2. Rhys, John (1905). Evans, E. Vincent (ed.). "The Origin of the Welsh Englyn and Kindred Metres". Y Cymmrodor. London: Honourable Society of Cymmrodorion. XVIII.