زبان‌های ایروکویی
خانوادهٔ زبان‌های ایروکویی (انگلیسی: Iroquoian languages) یکی از خانواده‌های زبانی سرخ‌پوستان آمریکای شمالی است. زبان‌های ایروکویی به فقدان کلی هم‌خوان‌های لبی مشهورند. زبان‌های این خانواده چندترکیبی و هسته‌نشان‌دار[۲] هستند.[۳]
| زبان‌های ایروکویی | |
|---|---|
| پراکنش: | شرق آمریکای شمالی |
| تبار: | یکی از خانواده‌های زبانی اصلی |
| نیا: | نیاایروکویی |
| زیرگروه‌ها: |
ایروکویی شمالی
|
| ایزو ۲–۶۳۹ / ۵ | iro |
| گلاتولوگ | iroq1247[۱] |
 گسترهٔ زبان‌های ایروکویی پیش از ورود اروپاییان. | |
خانوادهٔ زبان‌های ایروکویی در نواحی اطراف رودخانه سنت لارنس و دریاچه‌های ایری و آنتاریو رایج‌اند و قلمرو زبان‌های آلگانکی در این ناحیه را به دو بخش مجزا تقسیم کرده‌اند. زبان‌های موهاک، آنیده و سنه‌کا ازجمله اعضای خانواده ایروکویی به‌شمار می‌آیند. زبان‌های جنوبی این خانواده، چروکی و تاسکارو هستند که در ایالت‌های کارولینای شمالی، کارولینای جنوبی و تنسی گفتگو می‌شوند. در جنوب شرقی ایالات متحده، زبان‌های ماسکوگی رایج‌اند. این خانواده شامل زبان‌های آلاباما، کریک - مینول، چاکتاو و میکاسوکی است.[۴]
منابع
ویرایش- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Iroquoian". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help) - ↑ head-marking
- ↑ Mithun, Marianne. "Grammaticalization and Polysynthesis: Iroquoian" (PDF). Johannes-Gutenberg-Universität Mainz. Archived from the original (PDF) on 14 February 2020. Retrieved June 8, 2015.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help) - ↑ آرلاتو، آنتونی: درآمدی بر زبانشناسی تاریخی. ترجمه یحیی مدرسی. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. وزارت فرهنگ و آموزش عالی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، شماره ۷۲۶. تهران ۱۳۸۴. ص۶۹.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Iroquoian languages». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ سپتامبر ۲۰۱۹.