ستاره‌زایی
فرایند تشکیل ستاره یا منظومه‌های ستاره‌ای براثر چگالش گاز در ابرها و سحابی‌های مولکولی
(تغییرمسیر از زایش ستارگان)
ستاره‌زایی[۱] یا زایش ستارگان فرایند دگرگونی گازها و غبارهای کهکشانی به توپ‌های پلاسما و در نهایت شکلگیری ستاره‌ها است. این دانش که از شاخه‌های ستاره‌شناسی است، به بررسی محیط‌های میان‌ستاره‌ای و گازهای کهکشانی عظیم در مناطق هیدروژنی اچ دو به عنوان بسترهای شکلگیری ستاره‌ها و نیز به بررسی ستاره‌های جوان و زایش سیاره‌ها به عنوان محصولات جانبی زایش ستاره‌ها می‌پردازد. دانش زایش ستاره‌ها در کنار بررسی شیوهٔ شکلگیری ستاره‌های تکی با بررسی ستاره‌های دوگانه و تابع جرم اولیه سروکار دارد.
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ «ستاره‌زایی» [نجوم رصدی و آشکارسازها] هم‌ارزِ «star formation» (انگلیسی)؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر یازدهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۴۵-۳ (ذیل سرواژهٔ star formation)
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «زایش ستاره‌ها». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۰۲ آوریل ۲۰۰۸.
 | این یک مقالهٔ خرد اخترشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |