رایشستاگ
رایشستاگ (به آلمانی: Reichstagsgebäude) نام ساختمان پارلمان آلمان است.[۱] رایشستاگ در شهر برلین واقع شده‌است. در این گنبد نورمن فاستر از سبک اکوتک استفاده کرده‌است. طرح نورمن فاستر در سال ۱۹۹۳ در برلین برنده شد.
| رایشستاگ | |
|---|---|
 . | |
 | |
| اطلاعات کلی | |
| شهر یا شهرک | برلین |
| کشور | آلمان |
| مختصات | ۵۲°۳۱′۰۷″شمالی ۱۳°۲۲′۳۴″شرقی / ۵۲٫۵۱۸۶°شمالی ۱۳٫۳۷۶°شرقی |
| آغاز ساخت | ۹ ژوئن ۱۸۸۴ |
| پایان | ۱۸۹۴ |
| تاریخ نوسازی | ۱۹۶۱–۶۴, ۱۹۹۲ |
| طراحی و ساخت | |
| معمار | پائول والوت |
| تیم نوسازی | |
| معمار | نورمن فاستر |
این ساختمان در سال ۱۸۹۴ افتتاح شد.[۲]
تخریب ساختمان
ویرایش
این ساختمان از سال ۱۸۹۴ تا ۱۹۳۳ محل پارلمان آلمان بود و در پایان جنگ جهانی دوم براثر اتفاقاتی که دلیلشان هنوز مشخص نیست به آتش کشیده شد. سرانجام در سال ۱۹۹۹ و پس از بازسازی‌های گسترده، بوندستاگ به این مکان بازگشت.
یک جوان هلندی به نام مارینوس وان درلوب که جزو کمونیست‌ها و وابسته به روسیه بود به عنوان مجرم و کمونیست اعلام شد. همچنین هیتلر در مصاحبه محرمانه‌ای در سال ۱۹۳۱ گفته بود:
رایشستاگ نماد انحطاط ماست. ملغمه‌ای است مرکب از چهار دسته از ستون‌های شبیه پانتئون آمیخته با سیلیکای رومی و قلعه مغربی که کل ساختمان شبیه یک کنیسه به نظر می‌آید. به شما می‌گویم، رایشستاگ ساختمان فوق‌العاده زشتی است، یک تالار اجتماعات، دکان گفتگو و چانه زنی نماینگان و بورژوازی منحط و طبقه کارگر گمراه. هم ساختمان و هم نهادی که در آن جا گرفته ننگ مردم آلمان هستند و روزی باید بروند. به نظر من، هرچه زودتر این دکان گفتگو بسوزد و با خاک یکسان شود، مردم آلمان زودتر از نفوذ خارجی آزاد خواهند شد.
بازسازی ساختمان
ویرایشساختمان پارلمان آلمان (رایشستاگ) برای معرفی معماری اکوتک برای حفظ محیط زیست در طرح بازسازی رایشستاگ دربرلین ۱۹۹۳ طرح نورمن فاستر به عنوان برنده اعلام شد. فاستر در طرح خود یک گنبد شیشه‌ای به جای گنبد تخریب شده پارلمان در جنگ جهانی دوم در نظر گرفت. این گنبد جدید از چند نظر جالب توجه‌است.
هنگام شب گنبد از طریق تالار مجلس روشن می‌شود و به صورت گنبدی نورانی می‌درخشد که نشانه‌ای از قدرت و توانایی پروسه دموکراتیک در آلمان فدرال است. از نظر اقلیمی در تابستان تهویه طبیعی تالار از طریق گنبد شیشه‌ای صورت می‌گیرد. در زمستان هوای گرم که از تالار مجلس به فضای زیر گنبد صعود کرده بازیافت و مجدداً مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ و بالاخره آینه‌های وسط گنبد، روشنایی طبیعی و تصویر مردم (خاستگاه قدرت مجلس) را به تالار نمایندگان منعکس می‌کنند.[۳]
سازه
ویرایش
سازه گنبد رایشستاگ از جنس کریستال است که نور را به وضوح از خود عبور می‌دهد. گنبد از چند جهت حائز اهمیت است؛ اول اینکه در داخل گنبد دو رامپ مارپیچ قرار دارد که به سکوی فوقانی برای تماشای مناظر و دیدن افراد در گنبد منتهی می‌شود.[۴] سلول‌های خورشیدی فتوولتائیک با ۳۰۰ متر مربع مساحت بر روی بام جنوبی ساختمان برای تأمین برق قرار دارد. پنجره‌های هوشمند برای تهویه هوا در اطراف خود گنبد همچنین استفاده از سوخت تجدیدشونده بیوگاز برای تولید برق بدون آلودگی که از انتشار% ۹۴ تولید دی‌اکسید کربن ممانعت می‌کند. در گنبد طراحی یک نقاب متحرک در زیر گنبد شیشه‌ای قرار دارد که حرکت آن توسط کامپیوتر تنظیم شده‌است و از تابش و انعکاس مستقیم نور آفتاب به داخل تالار مجلس جلوگیری می‌کند. از دیگر ویژگی‌های این گنبد ذخیره‌شدن حرارت اضافی در قسمت‌های مختلف ساختمان در یک مخزن طبیعی است که آب گرم برای گرمایش را تأمین می‌کند.[۵]
پانویس
ویرایش- ↑ خطر حملهٔ تروریستی به پارلمان آلمان، دویچه‌وله فارسی
- ↑ آلمان با میراث هیتلری چه می‌کند؟، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ کتاب معماری معاصر غرب - نوشته وحید قبادیان - فصل معماری های-تک و اکوتک
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۶ مه ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۶.
- ↑ http://www.noormags.ir
منابع
ویرایش- امپراتوری هیتلر، گیل بی. استوارت، ترجمه مهدی حقیقت خواه، نشر ققنوس