دین کارلان
دین کارلان (به انگلیسی: Dean Karlan) یک اقتصاددان توسعه آمریکایی است. وی استاد اقتصاد و دارایی در دانشگاه نورث وسترن[۲] و مدیر آزمایشگاه تحقیقات فقر جهانی در انستیتوی مطالعات جهانی بافت است.[۳] او عضو پژوهشی و عضو کمیته اجرایی هیئت مدیره در آزمایشگاه اقدام فقر عبدالطیف جامل (J-PAL) در انستیتوی فناوری ماساچوست است.[۴] کارلان همچنین رئیس و بنیانگذار نوآوریها برای اقدام علیه فقر (IPA)، است که به ایجاد و ارزیابی راه حلهای مربوط به مشکلات توسعه اجتماعی و بینالمللی اختصاص یافته است.[۵] کارلان به همراه اقتصاددانان جاناتان مورداک و سندیل مولیناتان به عنوان مدیر طرح دسترسی مالی (FAI) خدمت کردهاست. او همچنین از بنیانگذاران استیک دات کام و ایمپکت مترز است.
دین کارلان | |
---|---|
ملیت | ایالات متحده آمریکا |
فعالیت دانشگاهی | |
نهاد | دانشگاه نورتوسترن (۲۰۱۷– تا کنون)
دانشگاه ییل (۲۰۰۵–۱۷) دانشگاه پرینستون (۲۰۰۲–۰۵) |
استاد دکترا | آبیجیت بنرجی[۱] استر دوفلو[۱] |
اطلاعات در آیدیاز / ریپک |
تحصیلات
ویرایشکارلان دکتری خود را در اقتصاد از انستیتوی فناوری ماساچوست دریافت کرد. وی یک مدرک مدیریت ارشد کسب و کار (MBA) و کارشناسی ارشد سیاستهای عمومی (MPP) از دانشگاه شیکاگو و لیسانس در امور بینالملل از دانشگاه ویرجینیا دارد. کارلان در برنامه شناسایی استعدادهای دانشگاه دوک از سالهای ۱۹۸۲–۱۹۸۵ شرکت کرد.[۶]
تحقیقات دانشگاهی
ویرایشتحقیقات کارلان در زمینههای اقتصاد توسعه، اقتصاد رفتاری و سیاست توسعه بینالمللی متمرکز است. وی به بررسی مسائل خرد اقتصادی تصمیمگیری مالی رفع مشکلات در جامعه پرداختهاست. در امور خرد تأمین مالی، کارلان موضوعات زیر را مورد بررسی قرار دادهاست: سیاست نرخ بهره، ارزیابی اعتبار و سیاستهای امتیاز دهی، آموزش کارآفرینی، گروه در مقابل مسئولیت فردی، طراحی محصول صرفه جویی، اعتبار با آموزش و تأثیر افزایش دسترسی به اعتبار و پسانداز.[۷] کار او در زمینه پسانداز و سلامت بهطور معمول از بینش روانشناسی و اقتصاد رفتاری برای طراحی و آزمایش محصولات تخصصی استفاده میکند.[۸]
در سال ۲۰۰۷، کارلان جایزه PECASE را که در آمریکا به دانشمندان و مهندسان جوان و برجسته اعطا میشود، دریافت کرد[۹][۱۰] و در سال ۲۰۰۸ بورسیه تحقیق آلفرد پی اسلون را دریافت کرد.[۱۱] وی به بانک جهانی، بانک توسعه آسیا، فینکا اینترنشنال، آکسفام و دولت گواتمالا مشاوره دادهاست.[۸] کارلان همچنین از بنیانگذاران استیک، شرکتی است که برنامههای سلامتی کارکنان و کمپینهای عمومی برای زندگی در زمینه سلامت را مدیریت میکند، و کاربران را قادر میسازد تا برای رسیدن به اهداف شخصی خود، قراردادهای تعهدی برقرار کنند.[۱۲] وی همچنین نویسنده کتاب اقتصاد بیشتر از اهداف خوب است که توسط داتون پرس منتشر شد و در آوریل ۲۰۱۱ منتشر شد.[۱۳] کارلان همچنین عضو برنامه تحقیقاتی امور مالی در مرکز رشد بینالمللی است، یک مرکز تحقیقاتی که بهطور مشترک در دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی لندن و دانشگاه آکسفورد مستقر شده و دانشگاهیان و سیاستگذاران را با هم جمع میکند.
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Karlan, Dean S. (2002), Social capital and microfinance. Ph.D. dissertation, Massachusetts Institute of Technology.
- ↑ Northwestern University, Kellogg School of Management http://www.kellogg.northwestern.edu/faculty/directory/karlan_dean.aspx
- ↑ "People, Global Poverty Research Lab: Buffett Institute, Northwestern University". buffett.northwestern.edu (به انگلیسی). Retrieved 2017-10-13.
- ↑ "Dean Karlan". Abdul Latif Jameel Poverty Action Lab. Archived from the original on 17 December 2013. Retrieved 17 August 2020.
- ↑ Shelton, Jim (22 January 2010). "The devil's in the data: Innovations for Poverty Action of New Haven evaluates programs around the globe". New Haven Register.
- ↑ "Distinguished Alumni". alumni.tip.duke.edu (به انگلیسی). Retrieved 2018-01-17.
- ↑ "Does microlending really help the poor?". Business Daily. BBC World Service. 2009-07-09. Retrieved 2013-12-17.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ "Dean Karlan, Non-Resident Fellow". Center for Global Development.
- ↑ Levitt, Stephen D. (2007-12-05). "Congratulations to Dean Karlan". Freakonomics Blog. The New York Times.
- ↑ "Yale Economist Wins Highest U.S. Award for Young Researcher" (PDF) (Press release). PressMediaWire. 2007-11-14.
- ↑ "Past Fellows". sloan.org. Retrieved 2018-01-17.[پیوند مرده]
- ↑ Thaler, Richard; Sunstein, Cass (2008). سقلمه. Yale University Press. pp. 231–232. ISBN 978-0-14-311526-7.
- ↑ Mecklin, John (Mar–Apr 2011). "Foreign Aid for a Frugal Age". Miller-McCune. 4 (2): 8. Archived from the original on 2011-02-27. Retrieved 2011-02-27.