دیستمپر سگ‌سانان
دیستمپر سگ‌سانان (به انگلیسی: Canine distemper) یک بیماری ویروسی است که گونه‌های مختلفی از پستانداران مانند سگ‌سانان، گربه‌سانان، راسوها، کفتارها، پانداها، گربه‌های زباد و بعضی از پریمات‌ها را آلوده می‌کند.[۲] تا مدت‌ها تصور می‌شد که این بیماری، گربه‌سانان را مبتلا نمی‌کند اما در سال‌های اخیر، مواردی با علائم خفیف از ابتلا به این بیماری در گربه‌سانان بزرگ و کوچک مشاهده شده‌است. بیماری پنلوکوپنی، نوعی عفونت ویروسی متفاوت از این بیماری است که تنها گربه‌سانان را آلوده می‌کند.[۳] دیستمپر در سگ‌سانان بخش‌های مختلفی از بدن حیوان از جمله دستگاه گوارش، سیستم عصبی، دستگاه تنفس و مغز و نخاع را آلوده می‌کند.
| دیستمپر سگ سانان | |
|---|---|
.jpg)
| |
| اجسام انکلوزیون در کشت خون سگ مبتلا به دیستمپر (رنگ آمیزی رایت) | |
طبقه‌بندی ویروس‌ها 
| |
| Missing taxonomy template (fix): | Morbillivirus |
| گونه: | دیستمپر سگ سانان |
| مترادف[۱] | |
|
Canine Morbillivirus | |
علائم بالینی
ویرایشعلائم ابتلا به دیستمپر بسیار متنوع هستند. این علائم می‌تواند طی ۱۰ روز از ابتلا یا پس از هفته‌ها و ماه‌ها ظاهر شوند.[۴] برخی از این علایم شامل تب، اسهال، تهوع، ترشح شدید بزاق، التهاب در چشم‌ها و بینی، آبریزش بینی، سرفه، دشواری تنفس، سینه‌پهلو، دیسانتری، خشکی بینی، کاهش وزن، دهیدراتاسیون، بی‌اشتهایی، لتالرژی و عفونت‌های ثانویهٔ باکتریایی شود. دیستمپر در برخی موارد نیز بدون علامت است.[۵][۶][۴]
ابتلا به دیستمپر می‌تواند منجر به مشکلات شدید عصبی و بروز مواردی چون تشنج، بی‌اختیاری در حرکت یک عضله یا گروهی از عضلات و رعشه‌های شدید موسوم به رعشه یا تیک دیستمپری شود. تحریک‌پذیری و حساسیت شدید به مواردی مانند نور، درد و لمس شدن، از دیگر علائم دیستمپر هستند. برخی موارد پیشرفته دیستمپر می‌توانند منجر به فلج شدن یا نابینایی شوند. دیستمپر در برخی موارد نیز بدون علامت است.[۷][۸]
علائم مزمن
ویرایشسگهای بهبود یافته و درمان شده، عموماً تا پایان عمر، دارای عوارض مزمن ناشی از دیستمپر هستند.[۹] برخی از سگ‌ها پس از بهبود، دارای مشکلات عصبی ناشی از تخریب نورون‌ها، سخت شدن و ایجاد لایه‌های شاخی در کف پا و پنجه‌ها، بروز مشکلات در مینای دندان و لثه به‌ویژه در توله‌ها، مشکلات و ناهماهنگی در اندام‌های حرکتی، تشنج‌های مکرر و فلج کامل یا جزئی، از دیگر عوارض طولانی‌مدت این بیماری هستند.[۱۰]
ویروس‌شناسی
ویرایش
ویروس عامل بیماری دیستمپر، یک آران‌ای ویروس تک‌رشته‌ای از خانواده پارامیکسوویروس‌ها است. پارامیکسوویروس‌ها در انسان باعث بیماری‌هایی مانند سرخک، اوریون و سین‌سیشیال تنفسی می‌شوند.[۱۱] دیستمپر در سگ‌سانان به شدت مسری بوده و معمولاً از طریق تنفس منتقل می‌شود. این بیماری درصد کشندگی بالایی داشته و بهبود حیوان بیمار به عواملی مانند سن و ویژگی‌های فیزیکی و سلامتی حیوان و سویه ویروس عامل بیماری و همچنین کیفیت مراقبت و درمان حیوان بستگی دارد. با وجود انجام واکسیناسیون در بسیاری از مناطق، این بیماری همچنان تهدیدی جدی برای سگ‌ها به‌شمار می‌رود.[۱۲]
پیشگیری
ویرایشتا کنون چند واکسن برای پیشگیری از دیستمپر برای سگ‌ها و راسوها ساخته شده‌است. جانور مبتلا به این بیماری، پس از بهبود تا ماه‌ها ناقل ویروس است و باید قرنطینه شده و در فضایی مجزا و بدون ارتباط با حیوانات سالم نگهداری شود.
درمان
ویرایشمانند بیماری سرخک، برای دیستمپر نیز روش درمانی قطعی شناسایی نشده‌است و مراقبت‌ها از نوع درمان‌های حمایتی است.[۱۳] درمان‌ها عموماً شامل تقویت بدن حیوان بیمار از طریق تأمین مایعات و مواد مغذی و الکترولیت‌های مورد نیاز، پیشگیری از هرگونه عفونت باکتریایی ثانویه، تجویز داروهای ضدتشنج، داروهای تب‌بُر و آنتی‌بیوتیک‌ها هستند.[۱۴]
منابع
ویرایش- ↑ "ICTV Taxonomy history: Canine morbillivirus". International Committee on Taxonomy of Viruses (ICTV). Retrieved 15 January 2019.
- ↑ Deem, Sharon L.; Spelman, Lucy H.; Yates, Rebecca A.; Montali, Richard J. (2000/12). "CANINE DISTEMPER IN TERRESTRIAL CARNIVORES: A REVIEW". Journal of Zoo and Wildlife Medicine. 31 (4): 441–451. doi:10.1638/1042-7260(2000)031[0441:CDITCA]2.0.CO;2. ISSN 1042-7260.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help) - ↑ Ikeda, Y.; Nakamura, K.; Miyazawa, T.; Chen, M. C.; Kuo, T. F.; Lin, J. A.; Mikami, T.; Kai, C.; Takahashi, E. (2001-05). "Seroprevalence of canine distemper virus in cats". Clinical and Diagnostic Laboratory Immunology. 8 (3): 641–644. doi:10.1128/CDLI.8.3.641-644.2001. ISSN 1071-412X. PMID 11329473.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help) - ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Greene, CE; Vandevelde, M (2012). "Chapter 3: Canine distemper". In Greene, Craig E. (ed.). Infectious diseases of the dog and cat (4th ed.). St. Louis, Mo.: Elsevier/Saunders. pp. 25–42. ISBN 978-1-4160-6130-4.
- ↑ Jones, T.C.; Hunt, R.D.; King, N.W. (1997). Veterinary Pathology. Blackwell Publishing.
- ↑ Hirsh DC, Zee YC (1999). Veterinary Microbiology. Blackwell Publishing. ISBN 978-0-86542-543-9.
- ↑ Kate E. Creevy, 2013, Overview of Canine Distemper, in The Merck Veterinary Manual (online): Veterinary Professionals: Generalized Conditions: Canine Distemper, see "Canine Distemper Overview - Generalized Conditions". Archived from the original on 2014-12-23. Retrieved 2014-12-15., accessed 15 December 2014.
- ↑ Jones, T.C.; Hunt, R.D.; King, N.W. (1997). Veterinary Pathology. Blackwell Publishing.
- ↑ "Canine Distemper: What You Need To Know". Veterinary Insider. 2010-12-06. Archived from the original on 2012-05-02. Retrieved 2012-04-09.
- ↑ "Canine Distemper: What You Need To Know". Veterinary Insider. 2010-12-06. Archived from the original on 2012-05-02. Retrieved 2012-04-09.
- ↑ "Canine Distemper: Introduction" (به انگلیسی). The Merck Veterinary Manual. 2006.
- ↑ Elia G, Belloli C, Cirone F; et al. (2008). "In vitro efficacy of ribavirin against canine distemper virus". Antiviral Res (به انگلیسی). ۷۷ (۲): ۱۰۸–۱۱۳. doi:10.1016/j.antiviral.2007.09.004. PMID ۱۷۹۴۹۸۲۵.
{{cite journal}}: Check|pmid=value (help); Explicit use of et al. in:|نویسنده=(help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ «Overview of Canine Distemper: Canine Distemper: Merck Veterinary Manual». web.archive.org. ۲۰۱۴-۱۲-۲۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۷-۱۱.
- ↑ «Overview of Canine Distemper: Canine Distemper: Merck Veterinary Manual». web.archive.org. 2016-10-05. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ اكتبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در 2021-07-11. تاریخ وارد شده در
|archive-date=را بررسی کنید (کمک)
