دهکویه

روستایی در ایران

دهکویه شهری از توابع بخش مرکزی شهرستان لارستان در استان فارس ایران است. کفه دریایی دهکویه در نزدیکی این شهر قرار دارد.

دهکویه
دَهْکِه
کشور ایران
استانفارس
شهرستانلارستان
بخشبخش مرکزی
جغرافیای طبیعی
ارتفاع۱٬۰۰۹ متر[۱]
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه27 c
روزهای یخبندان سالانه۱۵روز درسال
اطلاعات شهری
شهردارعلی اسکندری
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۷۱[۲]
وبگاه
کد آماری۰۸۲۴۰۸
پانویسدهکویه مهد علم ادب و فرهنگ
دهکویه بر ایران واقع شده‌است
دهکویه
روی نقشه ایران
۲۷°۵۱′۱۴″شمالی ۵۴°۲۵′۱۹″شرقی / ۲۷٫۸۵۳۸۸۸۸۸۸۸°شمالی ۵۴٫۴۲۱۹۶۱۱۱۱۱۱°شرقی / 27.8538888888; 54.42196111111

جمعیت

ویرایش

این شهر براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۹۵، جمعیت آن ۴،۵۲۳نفر(۱۳۰۷خانوار) بوده است. [۳] گویش : مردم این شهر به زبان دهکویی که شاخه ای از زبان اچمی لاری است و شباهت زیادی به زبان بستکی دارد سخن می گویند

مسیرهای دسترسی

ویرایش

الف: مسیر شیراز - لار - دهکویه.

این مسیر بیش از ۴۰۵ کیلومتر است[نیازمند منبع] و از این مسیر امکان حمل و نقل همه گونه وسایل سنگین به مرکز شهر موجود است.

ب: مسیر شیراز - جهرم - دهکویه.

این مسیر نزدیکترین راه دسترسی دهکویه‌است. فاصله شیراز تا دهکویه ۳۲۰ کیلومتر بوده که هم اکنون کل مسیر آسفالت است.[نیازمند منبع]

ج: سایر مسیرها.

مسیرهای فرعی دیگر از قبیل (لار - اوز - دنگز دهکویه) و مسیر شیراز - جهرم - جویم - دنگز - دهکویه - مسیر بندرعباس - لار - دهکویه و مسیر داراب - دهکویه نیز وجود دارد که ارتباط منطقه را با شهرهای دیگر برقرار می‌سازد.[نیازمند منبع]

وجه تسمیه

ویرایش

در گذشته قبیله ای از سمت بستک و لار به این منطقه مهاجرت کرده و دو گروه میشوند و یکی از این گروه ها برای زندگی در دل کوه میروند که به انجا کورده میگویند و دیگری در همان نزدیکی در میان کوه ها ساکن میشوند که به همین خاطر دهکو یا دهکویه امروزی میگویند عده‌ای دیگر نام قدیم دهکویه را «دَه کوه» می‌دانند به دلیل این که کوه‌های بسیاری اطراف آن قرار گرفته‌است. در موارد بسیاری جهان گردان خارجی که از این منطقه عبور کرده‌اند نام دهکویه را «دِهکوه» ثبت کرده‌اند؛ که شاید بتواند دلیلی بر اثبات این مدعا باشد.

آب و هوا

ویرایش

آب و هوای دهکویه مانند دیگر مناطق لارستان گرم و خشک است در تابستان‌ها دمای هوا تا ۴۸ درجه سانتیگراد نیز می‌رسد و در زمستان‌ها به ندرت دمای هوا به صفر یا زیر صفر می‌رسد و فقط چند روزی آب‌ها یخ می‌زنند. میزان بارندگی سالانه به‌طور متوسط ۲۰۰ میلی‌متر می‌باشد که بیشر آن در بین ماه‌های آبان تا اسفند می‌بارد و در فصل تابستان باران‌های موسمی می‌بارد که مردم به آن «چل پسینی» می‌گویند چون اکثر روزها هوا ابری است و به صورت پراکنده باران می‌بارد.

منابع

ویرایش
  1. «پایگاه جستجوی نامهای جغرافیایی». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۴-۱۹.
  2. «اجرای طرح هم کد سازی تلفن ثابت». وبگاه شرکت مخابرات ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱ نوامبر ۲۰۱۴.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.