دنیای خیالی (فنون پیرنگ)

دنیاهای رؤیایی (که به آن قلمروهای رؤیایی، قلمروهای وهمی یا منظره رؤیایی نیز گفته می‌شود) روشی است که معمولاً در آثار تخیلی مورد استفاده قرار می‌گیرد، به ویژه در داستان‌های علمی تخیلی و فانتزی. غرق شدن در دنیای خیالی شرایطی را فراهم می‌کند که در آن یک شخصیت (یا گروهی از شخصیت‌ها) در محیطی عجیب و غیرمنتظره قرار می‌گیرد و برای خروج از آن باید با چالش‌های شخصی متعددی روبرو شود و بر آن‌ها غلبه کند. دنیای رؤیایی همچنین معمولاً برای آموزش برخی از درس‌های اخلاقی یا مذهبی برای پیشبرد داستان شخصیتی که آن را تجربه می‌کند استفاده دارد.

به گفته جی آر آر تالکین، دنیاهای رؤیایی در تضاد با دنیاهای فانتزی هستند که در آن جهان مستقل از شخصیت‌های موجود در آن وجود دارد.[۱] با این حال، نویسندگان دیگر از فرایند رؤیا به عنوان راهی برای دستیابی به جهانی استفاده کرده‌اند که در چارچوب داستان، به اندازه واقعیت فیزیکی، ثبات و تداوم دارد.[۲]

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. J.R.R. Tolkien, "On Fairy-Stories", p. 14, The Tolkien Reader, Ballantine Books, New York 1966
  2. "Whilst the greater number of our nocturnal visions are perhaps no more than faint and fantastic reflections of our waking experiences... ... Sometimes I believe that this less material life is our truer life, and that our vain presence on the terraqueous globe is itself the secondary or merely virtual phenomenon." – H.P. Lovecraft, from "Beyond the Wall of Sleep", as reprinted in The Dream Cycle of H. P. Lovecraft: Dreams of Terror and Death (Del Rey, 1995)