عاشقانه بد
«عاشقانهٔ بد» (انگلیسی: Bad Romance) ترانه‌ای از خوانندهٔ آمریکایی لیدی گاگا در سومین آلبوم چندآهنگه (ئی‌پی) او، هیولای شهرت (۲۰۰۹)—نسخۀ مجدد نخستین آلبوم استودیویی او، شهرت (۲۰۰۸)—است. گاگا این ترانه را با ردوان نوشت و تهیه‌کنندگی کرد. به‌دنبال افشای نمونهٔ آزمایشی غیرقانونی، گاگا نسخهٔ نهایی ترانه را نخستین بار طی قسمت پایانی نمایش هفته مد پاریس ۲۰۱۰ از الکساندر مک‌کوئین در اکتبر ۲۰۰۹ به نمایش درآورد و بعداً در همان ماه آن را به‌عنوان تک‌آهنگ آغازین هیولای شهرت منتشر کرد. از لحاظ موسیقایی، «عاشقانهٔ بد» ترانه‌ای الکتروپاپ و دنس پاپ با پُلی گفتاری است. با الهام از تکنو و هاوس آلمانی، این ترانه به‌عنوان اثر پاپ تجربی به وجود آمد. از لحاظ اشعاری، گاگا از پارانویا که او حین برگزاری تور تجربه کرد، الهام گرفت و در مورد مجذوب شدنش به روابط عاشقانهٔ ناسالم نوشت.
| «عاشقانهٔ بد» | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| تک‌آهنگ لیدی گاگا | ||||
| از ای‌پی هیولای شهرت | ||||
| تاریخ نوشته‌شدن | ۲۰۰۹ | |||
| تاریخ پخش | ۱۹ اکتبر ۲۰۰۹ | |||
| تاریخ ضبط | ۲۰۰۹ | |||
| استودیو |
| |||
| ژانر | ||||
| زمان |
| |||
| ناشر |
| |||
| ترانه‌نویس(ها) |
| |||
| تهیه‌کننده(ها) |
| |||
| گاه‌نگاری تک‌آهنگ‌های لیدی گاگا | ||||
| ||||
| موزیک ویدئو | ||||
| "Bad Romance" در یوتیوب | ||||
«عاشقانهٔ بد» از سوی منتقدان موسیقی برای برگردان، ضرب و هوک آن تحسین شد. تحلیل‌گران گذشته‌نگر آن را بهترین ترانهٔ گاگا نامیدند. این ترانه به صدر جدول بیش از ۲۰ کشور رسید و ۱۲ میلیون نسخه در جهان به فروش رساند و یکی از پرفروش‌ترین تک‌آهنگ‌های تاریخ شد. این ترانه در ایالات متحده به رتبهٔ دوم جدول بیلبورد هات ۱۰۰ رسید و با فروش ۵٫۹ میلیون دانلود دیجیتالی تا سال ۲۰۱۹، از طرف انجمن صنعت ضبط موسیقی آمریکا یازده بار گواهی پلاتین کسب کرد. «عاشقانهٔ بد» برندهٔ جایزهٔ گرمی بهترین اجرای آواز پاپ زن شد و نامش در فهرست‌های سالیانهٔ «بهترین‌های» نشریات رسانه‌ای رولینگ استون و پیچفورک قرار گرفت؛ رولینگ استون آن را یکی ۱۰۰ ترانهٔ برتر قرن بیست و یکم و ۵۰۰ ترانهٔ برتر تاریخ نامید. در یک ژورنال سال ۲۰۱۷ که الگوهای ساختاری در ملودی‌های ترانه‌های کرم گوش را بررسی می‌کند، انجمن روان‌شناسی آمریکا «عاشقانهٔ بد» را جلب‌توجه‌کننده‌ترین ترانهٔ جهان نامید.
موزیک ویدئوی «عاشقانهٔ بد» به کارگردانی فرانسیس لارنس، گاگا را درون یک حمام عمومی فراواقع به تصویر می‌کشد که در آن او توسط سوپرمدل‌ها ربوده و تحت تأثیر مواد مخدر قرار گرفته و برای بردگی جنسی به مافیای روس فروخته می‌شود. این ویدئو هنگامی گاگا مردی که خریدتش را زنده می‌سوزاند، به اتمام می‌رسید. این موزیک ویدئو از سوی منتقدان به‌دلیل سبک مد، طراحی رقص، لباس‌های خاص و نمادگرایی آن مورد تحسین قرار گرفت. این ویدئو در سال ۲۰۱۰ به‌مدتی کوتاهی تبدیل به پربازدیدترین ویدئوی یوتیوب شد و یک رکورد ده نامزدی در جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی کسب کرد که هفت جایزه شامل ویدئوی سال را برنده شد. همچنین این ویدئو جایزهٔ گرمی بهترین موزیک ویدئو را کسب کرد و از طرف بیلبورد بهترین موزیک ویدئوی قرن بیست و یکم نام گرفت. گاگا «عاشقانهٔ بد» را در برنامه‌های تلویزیونی، مراسم‌های اهدای جوایز، تورهای کنسرت و نمایش‌های اقامتی‌اش و نیز در نمایش بین دو نیمه سوپر بول ۵۱ اجرا کرده‌است.
منابع
ویرایش- Chatzipapatheodoridis, Constantine (2021). The Music Diva Spectacle: Camp, Female Performers, and Queer Audiences in the Arena Tour Show. Intellect Books. ISBN 978-1-78938-437-6.
- Deflem, Mathieu (2017). Lady Gaga and the Sociology of Fame: the Rise of a Pop Star in an Age of Celebrity. Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-137-58468-7.
- Herbert, Emily (2010). "A Glimpse of Genius". Lady Gaga: Behind the Fame. The Overlook Press. pp. 213–224. ISBN 978-1-59020-423-8.
- Horn, Katrin (2017). "Taking Pop Seriously: Lady Gaga as Camp". Women, Camp, and Popular Culture: Serious Excess. Palgrave Macmillan. pp. 193–252. ISBN 978-3-319-64845-3.
- Iddon, Martin; Marshall, Melanie L., eds. (2014). Lady Gaga and Popular Music: Performing Gender, Fashion, and Culture. Routledge Studies in Popular Music. Routledge. ISBN 978-1-134-07987-2.
- Gray, Sally; Rutnam, Anusha (2014). "Her Own Real Thing: Lady Gaga and the House of Fashion". Lady Gaga and Popular Music: Performing Gender, Fashion, and Culture. Routledge. pp. 43–66. ISBN 978-1-134-07987-2.
- Hegarty, Paul (2014). "Lady Gaga and the Drop: Eroticism High and Low". Lady Gaga and Popular Music: Performing Gender, Fashion, and Culture. Routledge Studies in Popular Music. Routledge. pp. 82–93. ISBN 978-1-134-07987-2.
- Jakubowski, Kelly; Finkel, Sebastian; Stewart, Lauren; Müllensiefen, Daniel (May 2017). "Dissecting an Earworm: Melodic Features and Song Popularity Predict Involuntary Musical Imagery" (PDF). Psychology of Aesthetics, Creativity, and the Arts. American Psychological Association. 11 (2): 122–135. doi:10.1037/aca0000090. Archived (PDF) from the original on October 4, 2022. Retrieved April 14, 2022.
- James, Robin (2015). "(Little) Monsters & Melancholics". Resilience & Melancholy: Pop Music, Feminism, Neoliberalism. John Hunt Publishing. pp. 133–173. ISBN 978-1-78279-461-5.
- Lynch, Annette (2012). "The Birth of Pop Culture Porn Chic". Porn Chic: Exploring the Contours of Raunch Eroticism. A & C Black. pp. 37–54. ISBN 978-1-4725-2013-5.
- Padva, Gilad (January 2, 2018). "Queer Nostalgia in Cinema and Pop Culture". Journal of LGBT Youth. Palgrave Macmillan. 15 (1): 173–199. doi:10.1057/9781137266347. ISBN 978-1-137-26633-0.
- Santos, Jennifer M. (2012). "Body Language and 'Bad Romance': The Visual Rhetoric of the Artist". In Gray II, Richard (ed.). The Performance Identities of Lady Gaga. McFarland & Company. pp. 52–73. ISBN 978-0-7864-6830-0.