خیالی بخارایی
از شاعران فارسی گو
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (مه ۲۰۱۴) |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. (مه ۲۰۱۴) |
احمد بن موسی خیالی معروف به خیالی بخاری یا خیالی بخارایی از شاعران قرن نهم است که در ماوراءالنهر می‌زیسته است. خیالی بخاری از معاصران و شاگردان خواجه عصمت بخاری است. او در عهد الغ‌بیک می‌زیست و در حدود سال ۸۵۰ بدرود حیات گفت. دیوانی که از او به یادگار مانده، شامل دو هزار بیت است که نسخه‌هایی از آن در ایران و خارج جود دارد.
احمد بن موسی خیالی | |
|---|---|
| درگذشت | ۸۵۰ هجری |
| ملیت |  ایران |
| پیشه | شاعر |
| سال‌های فعالیت | قرن نهم |
| عنوان | خیالی بخاری |
| دوره | تیموریان |
اشعار
ویرایشاز جمله اشعار او قصیده‌ای‌ست در مدح استادش عصمت بخاری بدین مطلع:
| درین سراچه فانی که منزل خطرست | به عیش کوش که ایام عمر درگذرست |
خیالی بخاری همان است که غزل معروفش را به مطلع:
| ای تیر غمت را دل عشاق نشانه | خلقی بتو مشغول و تو غایب ز میانه |
شیخ بهایی تخمیس کرده و آن تخمیس بسیار مشهور است.
منابع
ویرایشتاریخ ادبیات در ایران/جلد چهارم/ذبیح‌الله صفا/چاپ سوم/۱۳۶۴/تهران