خانه

برای دیگر کاربردها، خانه (ابهام‌زدایی) را ببینید.

خانه (فارسی) یا مَنزِل (عربی) در معنای عام، به معنای یک فضای اختصاصی است. در زبان فارسی و چند زبان دیگر، خانوو (به کردی)، خان (به اچمی)، واژه خانه با واژه‌هایی مانند آشپز، رختشور، سرباز و اسلحه ترکیب شود تا دلالت بر اختصاص یک فضا به فعالیت‌ معینی کند.

نماد خانه

یک خانه مکانی امن برای استراحت کردن، زندگی کردن و آسودن است در این مکان، معمولاً یک فرد یا یک خانواده، زندگی می‌کنند و وسایل خود را در آن، نگهداری می‌کنند. در فرهنگ سنتی و عامه ایرانی، گاه از اصطلاحات «چهاردیواری (چاردیواری)، کاشانه یا منزل» به جای خانه، استفاده می‌شود.

خانه‌های جدید شامل سرویس‌های بهداشتی و امکانات تهیه غذا نیز هستند اما در برخی مناطق، همچنان برخی اقوام، دارای خانه‌هایی هستند که پیشرفت نکرده اند و از امکانات رفاهی یا حتی مکان ثابتی، برخوردار نیستند. چادرنشینی یکی از انواع این نوع زندگی است.

یک نمونه خانهٔ ویلایی در کالیفرنیا در آمریکا

خانه معمولاً خصوصی‌ترین ملک یک فرد یا یک خانواده در اجتماع است که از امنیت و حریمی مشخص و ویژه برخوردار است.

امروزه به دلیل کمبود زمین در شهرها خانه‌ها بیشتر به صورت آپارتمان ساخته می‌شوند.

خانه مدرن به سبک معماری ‌ی اشاره دارد که بر عملکرد و فرم کارآمد تأکید دارد و از تزئینات اضافی پرهیز می ‌کند.

در ضد سرقت مدرن نیز امنیت آن‌ها را تأمین می‌کند. به استناد معنی واژهٔ خانه در لغت‌نامه دهخدا، «خانه جایی است که در آن آدمی سکنی می‌کند.» در زبان فارسی میانه این کلمه به صورت خانک یا خانگ به کار می‌رفته و در زبان قدیمی ایرانی به شکل âhana به معنای جا و محل بوده‌است که از ân و hân گرفته شده‌است.

طبقه‌بندی

یک نمونه خانهٔ چوبی در شرق اروپا

از دیدگاه مصالح ساختمانی

• خانه لوله‌ای
• خانه گلی
• خانه خشتی
• خانه سیمانی
• خانه فلزی
• خانه چادری
• خانه برفی
• خانه سنگی

از دیدگاه ساختمان‌سازی

• خانه ویلایی
• خانه آپارتمانی
• خانه به سبک مزرعه‌داری

جستارهای وابسته

• تیپی
• خانه سیار
• مکان‌های اقامتی
• زمین‌پناه
• بی‌خانمانی