جنگل (ترانه)
جنگل ترانه‌ای سرودهٔ ایرج جنتی عطایی، به خوانندگی داریوش اقبالی، آهنگسازی و تنظیم بابک بیات است. این ترانه در فیلم خورشید در مرداب به کارگردانی محمد صفار استفاده شد.[۱]
| «جنگل» | ||||
|---|---|---|---|---|
 سیزده درخت، شب و گلوله طرح روی جلد صفحهٔ جنگل | ||||
| ترانه داریوش | ||||
| تاریخ پخش | ۱۳۵۲ | |||
| فرمت | سیاسی | |||
| تاریخ ضبط | استودیویی | |||
| ژانر | موسیقی پاپ | |||
| آهنگساز(ها) | بابک بیات | |||
| ترانه‌سرا(ها) | ایرج جنتی عطایی | |||
| گاه‌نگاری تک‌آهنگ‌های داریوش | ||||
| ||||
ایرج جنتی عطایی این ترانه را به یاد واقعه سیاهکل نوشت. داریوش می‌گوید مدتی به خاطر خواندن این‌گونه ترانه‌های سیاسی به زندان افتاد.[۲] جنتی عطایی در مصاحبه‌ای می‌گوید استفاده از ترانه‌های سیاسی به عنوان موسیقی فیلم حربه‌ای بود که در آن زمان برای فرار از سانسور دولتی به کار می‌بردند:[۱]
این ترانه در رابطه با سیاهکل سروده شده. در آن دوره در تهران پوستر چاپ شده بود و دنبال چریک‌ها می‌گشتند. بعد ماجرای تعقیب‌شان تو جنگل و تیراندازی‌هایی که پیش‌آمد و این موضوع که می‌گفتند بخشی از روستایی‌های آن‌جا هم کمک کرده بودند به پلیس، برای دستگیری چریک‌ها و آن‌ها هم البته اذیت و آزاری به روستایی‌ها نرسانده بودند. تمام این موضوعات و خبرها در من غلیان کرد و آن ترانه را نوشتم.
— ایرج جنتی عطایی
نمونه شعر
ویرایشپُشتِ سر، پُشتِ سر،
پُشتِ سر جهنمه
روبرو، روبرو، قتلگاهِ آدمه
روح جنگل سیاه…
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «جنگل» ترانه‌ای در یادمان «واقعهٔ سیاهکل» بایگانی‌شده در ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine، وبگاه پرند. (برگرفته از کتاب مرا به خانه‌ام ببر، ایرج جنتی‌عطائی، گفتگو/ گزینهٔ ترانه‌ها / نقد و نظر، به کوشش یغما گلرویی، انتشارات دارینوش، تهران، چاپ دوم، سال ۱۳۸۴، صفحه ۴۴ و ۴۵)
- ↑ «گفتگو با داریوش اقبالی». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۳.