جنبه‌های سیاسی اسلام
جنبه‌های سیاسی اسلام برگرفته از قرآن، احادیث و سنت‌ها (گزارش‌هایی از اقوال و عادت‌های زندگی منسوب به پیامبر اسلام در زمان حیاتش)، تاریخ اسلام و عناصر جنبش‌های سیاسی خارج از اسلام است. مفاهیم سیاسی سنتی در اسلام شامل رهبری توسط جانشینان منتخب یا منتخب محمد است که در اسلام سنی خلیفه و در اسلام شیعه به امامان معروف هستند. اهمیت پیروی از قوانین اسلامی (شریعت)؛ وظیفه حاکمان به مشورت با مردم (شورا) و اهمیت سرزنش حاکمان ظالم.[۱]
تغییر مهم در جهان اسلام شکست و انحلال امپراتوری عثمانی (۱۹۰۸–۱۹۲۲) بود.[۲] در دوران مدرن (قرن ۱۹ تا ۲۰)، مضامین رایج سیاسی اسلامی مقاومت در برابر امپریالیسم غربی و اجرای قوانین شریعت از طریق مبارزه دموکراتیک یا اسلامی بوده‌است. رویدادهایی مانند شکست ارتش‌های عربی در جنگ شش‌روزه، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، پایان جنگ سرد و سقوط کمونیسم به عنوان جایگزینی مناسب، باعث افزایش جذابیت جنبش‌های اسلامی مانند اسلام‌گرایی، بنیادگرایی اسلامی و دموکراسی اسلامی (به ویژه در زمینه شکاف و درگیری فرقه‌ای جهانی میان اهل سنت و شیعیان) شده‌است که نارضایتی مردم از رژیم‌های سکولار حاکم بر جهان اسلام اثر آن را دو چندان کرده‌است.[۳][۴]
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ Abu Hamid al-Ghazali quoted in Mortimer, Edward, Faith and Power: The Politics of Islam, Vintage Books, 1982, p.37
- ↑ Feldman, Noah, Fall and Rise of the Islamic State, Princeton University Press, 2008, p.2
- ↑ Nasr, Vali (2007). "Chapter 5: The Battle of Islamic Fundamentalisms". The Shia Revival: How Conflicts Within Islam Will Shape the Future (1st ed.). New York and London: W. W. Norton & Company. pp. 148–149. ISBN 978-0-393-06211-3. LCCN 2006012361.
- ↑ Giles, Howard, ed. (October 2019). "Conspiratorial Narratives in Violent Political Actors' Language" (PDF). Journal of Language and Social Psychology. SAGE Publications. 38 (5–6): 706–734. doi:10.1177/0261927X19868494. ISSN 1552-6526. Retrieved 3 January 2022.
{{cite journal}}:|hdl-access=requires|hdl=(help)