جزیره آلکاتراز

جزیره آلکاتراز (به انگلیسی: Alcatraz Island) جزیره کوچکی است در خلیج سانفرانسیسکو در ایالات متحده آمریکا که حدود دو کیلومتر با خشکی فاصله دارد. اولین فرد اروپایی که توصیفی از این جزیره ارائه داده افسری اسپانیایی به نام پانمن دی‌آیالا (Juan de Ayala) است که در سال ۱۷۷۵ میلادی این جزیره را شناسایی و ثبت کرد. نام آلکاتراز از واژه پلیکان در زبان اسپانیایی گرفته شده‌است.

جزیره آلکاتراز

یکی از برج‌های مراقبت زندان آلکاتراز

جزیره آلکاتراز در سمت چپ مرکز خلیج سانفرانسیسکو در کالیفرنیا واقع شده‌است و تا سال‌ها پیش به عنوان یک محدوده نظامی شناخته شده بود و پس از آن نیز امن‌ترین زندان در جهان به‌شمار می‌رفت اما امروزه این جزیره با نظارت آژانس پارک‌های ملی آمریکا، به مکانی تاریخی تبدیل شده و به عنوان بخشی از جاذبه‌های گردشگری این ایالت در معرض دید همگان قرار دارد. بازدیدکنندگان می‌توانند با استفاده از قایق به این جزیره که در لیست مکان‌های تاریخی ملی قرار دارد، سفر کنند و از آن دیدن می کنند. در حال حاضر آلکاتراز ساکنان ثابتی ندارد.

تاریخچه

در دههٔ ۱۸۵۰ میلادی، تأسیساتی نظامی شامل یک قلعه به عنوان زندان نظامی به همراه تأسیساتی چون سربازخانه، اسلحه خانه و فانوس دریایی در این جزیره بنا شد. این جزیره تا سال ۱۹۳۳ به عنوان یک زندان نظامی کاربری داشت. آلکاتراز در ماه اوت سال ۱۹۳۴ به زندان فدرال تبدیل شد و در این هنگام با ورود ۱۳۷ زندانی که عموماً قاتلین و سارقین بانک بودند فعالیت این زندان به عنوان زندان فدرال آغاز شد. کارکنان زندان در ابتدا ۱۵۵ نفر از افرادی آموزش دیده با توانایی‌های بالای بدنی و ذهنی بودند. این زندان برای ۲۹ سال مقر جنایتکاران حرفه‌ای و مشهور از جمله آل کاپون، رابرت فرانکلین استرود (که به پرنده باز آلکاتراز معروف بود) و آلوین کارپیس (با سابقه‌ترین زندانی آلکاتراز) بود.

این جزیره به علاوه، محل سکونت کارکنان زندان و خانواده‌هایشان نیز به‌شمار می‌رفت و امروزه همه ساله با حضور ساکنان جزیره در دومین هفته ماه اوت جشن سالگرد افتتاح زندان آلکاتراز برگزار می‌شود.

تعطیلی زندان

در ۲۱ ماه مارس سال ۱۹۶۳، به دستور رابرت اف کندی، این تبعیدگاه که حدود ۲۵۰ زندانی در آن اقامت داشتند برای همیشه تعطیل شد.(با این که این زندان با امنیت صد در صدی بود و تنها کسی که توانست از این جا فرار کند، هنگام رسیدن به خشکی در جا مرد.) این اقدام علت‌های مختلفی داشت، از جمله سنگین بودن هزینه اداره آن نسبت به دیگر زندان‌ها به طوری که هزینه نگهداری از هر زندانی در این زندان در حدود سه برابر سایر زندان‌ها بود؛ بنابراین مسلم بود که ساختن یک زندان جدید در خشکی آسان‌تر از پرداخت هزینه‌های سرسام‌آور آلکاتراز بود. همچنین تأثیر رطوبت و آب شور در طی نیم قرن منجر به فرسودگی شدید ساختمان‌ها و کاهش امنیت زندان گردید، به‌طوری‌که تا سال ۱۹۶۲ تنها سه مورد فرار از زندان اتفاق افتاده بود.

اشغال توسط بومیان آمریکا

در سال ۱۹۶۹ بومیان آمریکایی از قبایل مختلف در حالی که خود را «بومیان قبایل آمریکا» نامیدند، این جزیره را اشغال کردند. هدف آن‌ها از تحصن در جزیره درخواست تأسیس یک مرکز آموزشی – فرهنگی در آن جا بود و برای رسیدن به منظور خود به تخریب ساختمان‌های جزیره پرداختند. سرانجام پس از ۱۸ ماه دولت آمریکا آن‌ها را مجبور به ترک این ناحیه کرد، نتیجه این تحصن تأسیس یک حکومت جدید خودگردان بود.

در فرهنگ عمومی

جزیره آلکاتراز از نمای بالا

از سال ۱۹۳۷ تاکنون آلکاتراز موضوع بسیاری از فیلم‌های سینمایی و آثار هنری بوده؛ مثال‌هایی از این فیلم‌ها عبارت اند از کتاب الی، مردان ایکس: آخرین ایستادگی، اگه می‌تونی منو بگیر، فرار از آلکاتراز و پرنده‌باز آلکاتراز. همچنین این جزیره به «صخره» نیز معروف است و در سال ۱۹۹۶ فیلم صخره در رابطه با آلکاتراز ساخته شد.

همچنین در مجموعه انیمیشن‌های یو-گی-او و چندین بازی ویدئویی مثل سگ‌های نگهبان ۲ و چند کتاب و رمان ادبی نیز اشاراتی به آلکاتراز وجود دارد.

مهم‌ترین فرارهای آلکاتراز

در طول ۲۹ سال، هیچ فرار موفقی در این تبعیدگاه ثبت نشد و در تمام تلاش‌هایی که انجام شد یا زندانیان هدف شلیک گلوله قرار گرفتند یا در آب‌های خلیج غرق شدند. از بین ۳۶ نفر زندانی که اقدام به فرار کردند، ۷ نفر با شلیک گلوله به قتل رسیدند، ۲ نفر غرق شدند، ۵ نفر مفقودالاثر شدند و بقیه مجدداً توسط مأموران زندان دستگیر شدند.

اما در میان باید اشاره کنیم که دو زندانی موفق به فرار از جزیره شدند، یکی در سال ۱۹۴۵ و دیگری در سال ۱۹۶۲ که هردو دستگیر شدند و مجدداً به زندان برگردانده شدند.

از دیگر فرارهای معروف می‌توان به سه زندانی یکی به نام فرانک لی موریس و دو برادر به نام‌های ناهای جان و کلارنس انگلین، اشاره کرد. آن‌ها در تاریخ ۱۱ ژوئن سال ۱۹۶۲ از سلول‌هایشان ناپدید شدند، داستان این فرار در فیلمی به نام «فرار از آلکاتراز» به تصویر کشیده شده‌است. با وجود شواهد اندکی که مبنی بر اثبات کشته شدن این سه تن یافته شد، آن‌ها را غرق شده فرض کرده و در لیست گمشدگان قرار دادند. اما تقریباً بعد پنجاه سال از طریق خانواده آن‌ها فهمیدند که این سه نفر زنده هستند و حتی شاید اکنون زنده باشند. خانواده شان گفتند که آن‌ها بعد از چندسال فراری که کرده بودند کارت پستالی به آن‌ها ارسال کرده‌اند که آن‌ها زنده اند و در یکی از نقطه‌های زمین با چهره‌های دیگر مخفی از نگاه پلیس اف بی ای هستند.

در بازی‌های رایانه ای

این جزیره جزو یکی از نقشه های قسمت بتل رویال بازی ندای وظیفه: موبایل، ندای وظیفه: منطقه جنگی و ندای وظیفه: بلک آپس ۴ می‌باشد. و البته این جزیره در بازی واچ داگز ۲ نیز بوده‌است

نگارخانه

دید پانورامایی از آلکاتراز از جانب شرقی.