ویکی‌پدیا

تیلور سوئیفت

خواننده-ترانه‌سرای آمریکایی (زادهٔ ۱۹۸۹)
این نسخهٔ پایداری است که در ‏۲۱ اکتبر ۲۰۲۴ بررسی شده است.

برای آلبوم، تیلور سوئیفت (آلبوم) را ببینید.

تیلور آلیسون سوئیفت (به انگلیسی: Taylor Alison Swift؛ زادهٔ ۱۳ دسامبر ۱۹۸۹) خواننده-ترانه‌سرای آمریکایی است. او بابت شیوهٔ ترانه‌سرایی خودزندگی‌نامه‌ای و بازآفرینی‌های سبک هنری‌اش مشهور است و چهرهٔ تأثیرگذاری در فرهنگ مردمی و سوژهٔ منفعت عمومی فراگیری بوده است.

تیلور سوئیفت
پرترهٔ سوئیفت با لباس مجلسی
سوئیفت در سال ۲۰۲۳
نام هنگام تولدتیلور آلیسون سوئیفت
زادهٔ۱۳ دسامبر ۱۹۸۹ ‏(۳۴ سال)
وست ردینگ، پنسیلوانیا، ایالات متحده
پیشه‌ها
  • خواننده-ترانه‌سرا
  • تهیه‌کننده
  • کارگردان
  • خوداشتغال
  • بازیگر
سال‌های فعالیت۲۰۰۴–اکنون
آثار
خویشاوندان
جوایزفهرست کامل
پیشه موسیقی
خاستگاهنشویل، تنسی، ایالات متحده
ژانر
ساز(ها)
ناشر(ان)
وبگاه

سوئیفت در ۲۰۰۵ با بیگ مشین رکوردز قرارداد بست و با آلبوم‌های تیلور سوئیفت (۲۰۰۶) و بی‌باک (۲۰۰۸) به‌عنوان خوانندهٔ کانتری پاپ آغاز به کار کرد. تک‌آهنگ‌های این آلبوم‌ها، «اشک‌ها بر روی گیتارم»، «داستان عشق» و «تو مال منی»، در فرمت‌های رادیویی کانتری و پاپ موفق بودند. او سبک‌های راک و الکترونیک را به‌ترتیب در آلبوم‌های بعدی‌اش، حالا صحبت کن (۲۰۱۰) و سرخ (۲۰۱۲) کاوش کرد و با آلبوم سینث-پاپ ۱۹۸۹ (۲۰۱۴) وجههٔ خود را از کانتری به پاپ بازنگری کرد و سپس نگاه موشکافانهٔ رسانه‌ها، الهام‌بخش آلبوم متأثر از هیپ هاپ اعتبار (۲۰۱۷) بود. تک‌آهنگ‌های این آلبوم‌ها، «دیگر هیچ‌وقت با هم نخواهیم بود»، «بندازش بره»، «فضای خالی»، «کینه» و «ببین مرا به چه کارهایی واداشتی» به صدر جدول بیلبورد هات ۱۰۰ رسیدند.

سوئیفت در ۲۰۱۸ به ریپابلیک رکوردز رفت و آلبوم الکتروپاپ معشوق (۲۰۱۹) و مستند خودزندگی‌نامه‌ای خانم آمریکایی (۲۰۲۰) را منتشر کرد. او در آلبوم‌های سال ۲۰۲۰، فولکلور و اِوِرمور، سبک‌های ایندی فولک و در نیمه‌شب‌ها (۲۰۲۲) و دپارتمان شاعران رنج‌کشیده (۲۰۲۴) ژانرهای پاپ عاری از مبالغه را کاوش کرد. در پی اختلافی با بیگ مشین بر سر مالکیت آثارش، او به‌طور موفقیت‌آمیزی چهارتا از آلبوم‌هایش را تحت عنوان فرعی نسخهٔ تیلور مجدداً ضبط کرد و در دههٔ ۲۰۲۰ با ترانه‌های «تابستان ظالم»، «کاردیگن»، «بید»، «ضدقهرمان»، «چهارده شب»، «همه‌اش را خیلی خوب» و «الان همه‌چیز تموم شد؟» به صدر بیلبورد هات ۱۰۰ آمد. تور دوره‌های او (۲۰۲۳–۲۰۲۴) و فیلم کنسرتی همراه آن به‌ترتیب پرفروش‌ترین تور و پرفروش‌ترین فیلم کنسرتی تاریخ شدند. سوئیفت ویدئوها و فیلم‌هایی مانند فولکلور: جلسه‌های استودیوی لانگ پاند (۲۰۲۰) و همه‌اش خیلی خوب: فیلم کوتاه (۲۰۲۱) را کارگردانی کرده است.

سوئیفت با فروش بیش از ۲۰۰ میلیون نسخه از آثارش تا سال ۲۰۱۹، یکی از پرفروش‌ترین موسیقی‌دانان جهان به‌شمار می‌رود. او دومین شخص با بیشترین استریم در اسپاتیفای است و همچنین نخستین میلیاردری محسوب می‌شود که موسیقی منبع اصلی درآمدش بوده است. هفت آلبوم او در هفتهٔ نخست انتشار به فروش بیشتر از یک میلیون نسخه دست یافته‌اند. سوئیفت به‌عنوان شخص سال ۲۰۲۳ تایم برگزیده شد و نامش در فهرست‌های هنری مانند ۱۰۰ ترانه‌سرای برتر تمام دوران رولینگ استون، بزرگ‌ترین هنرمندان تاریخ بیلبورد و ۱۰۰ زن قدرتمند جهان فوربز آمده است. افتخاراتش شامل ۱۴ جایزهٔ گرمی (دارای رکورد چهار جایزهٔ آلبوم سال)، یک جایزهٔ امی ساعات پربیننده، ۴۰ جایزهٔ موسیقی آمریکا، ۴۰ جایزهٔ موسیقی بیلبورد و ۲۳ جایزهٔ موسیقی ویدئوی ام‌تی‌وی می‌شود.

زندگی و حرفه

۱۹۸۹–۲۰۰۳: اوایل زندگی

تیلور آلیسون سوئیفت در ۱۳ دسامبر ۱۹۸۹ در وست ردینگ، پنسیلوانیا زاده شد.[۱] نام او به اقتباس از خواننده-ترانه‌سرا جیمز تیلور انتخاب شد.[۲] پدرش، اسکات کینگزلی سوئیفت،[E ۱] کارگزار بازار سهام سابق برای شرکت مریل لینچ است؛ مادرش، آندره‌آ گاردنر سوئیفت[E ۲] (متولدشده با نام خانوادگی فینْلی[E ۳])، زمانی در شغل مسئول بازاریابی برای صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک کار می‌کرد.[۳] برادر کوچک‌ترش، آستین، بازیگر است.[۴] مادربزرگ مادری سوئیفت، مارجوری فینلی، خوانندهٔ اپرا بود[۵] و آوازخواندنش در کلیسا یکی از کهن‌ترین خاطرات سوئیفت در موسیقی شد که حرفه‌اش را شکل داد.[۳] مادر سوئیفت تبار اسکاتلندی و آلمانی دارد. پدرش نیز تبار اسکاتلندی و انگلیسی دارد و اجداد دور او ایتالیایی بودند.[۶][۷]

سوئیفت سال‌های نخست زندگیش را در یک مزرعهٔ درخت کریسمس در پنسیلوانیا سپری کرد که پدرش از یکی از مشتری‌هایش خریده بود.[۸] او تابستان‌ها را در اقامتگاه خانواده‌اش در استون هاربور، نیوجرسی سپری می‌کرد؛ سوئیفت هر از گاهی در کافی‌شاپ آن‌جا ترانه‌های آکوستیک اجرا می‌کرد.[۹] او به‌عنوان پیروی مسیحیت بزرگ شد[۱۰] و پیش از رفتن به مدرسهٔ ویندکرافت،[E ۴] در مهدکودک و پیش‌دبستانی که به روش مونته‌سوری توسط خواهران فرانسیسکویی اداره می‌شد، تحصیل می‌کرد.[۱۱][۱۲] هنگامی که خانوادهٔ او به وایومیسینگ، پنسیلوانیا نقل‌مکان کرد، سوئیفت در دبیرستان مقدماتی/پیشرفته محلی وایومیسینگ شرکت کرد.[۱۳][۱۴] در کودکی، سوئیفت در نمایش‌های آکادمی تئاتر جوانان برکس[E ۵] نقش‌آفرینی کرد[۱۵] و برای یادگیری درس‌های آواز و بازیگری به‌طور منظم به شهر نیویورک سفر می‌کرد.[۱۶] علاقهٔ اولیهٔ او به موسیقی کانتری متأثر از شنایا توین، پتسی کلاین، لیان رایمز، و د چیکس بود[۱۲] و آخر هفته‌ها را به اجرا در جشنواره‌ها و رویدادهای محلی اختصاص می‌داد.[۱۷][۱۸] پس از تماشای فیلم مستندی دربارهٔ زندگی فیث هیل، سوئیفت تصمیم گرفت برای پیشرفت در حرفهٔ موسیقی به نشویل، تنسی نقل مکان کند.[۱۹]

در یازده سالگی، سوئیفت همراه با مادرش برای دیدار با ناشران موسیقی به نشویل رفت و نوارهایی از نسخه‌های بازخوانیش از ترانه‌های دالی پارتن و دیکسی چیکس را برای این شرکت‌ها فرستاد.[۲۰] هیچ شرکتی پذیرای او نبود و سوئیفت تصمیم گرفت بر ترانه‌سرایی تمرکز کند.[۲۱] زمانی که دوازده ساله بود، نوازندهٔ محلی و تعمیرکار رایانه، رونی کْرِمِر[E ۶] به او نواختن گیتار را آموخت. کرمر در نوشتن ترانه‌ای غیراقتباسی به سوئیفت کمک کرد.[۲۲] در سال ۲۰۰۳، سوئیفت و والدینش با دَن دایم‌ترو،[E ۷] تهیه‌کنندهٔ موسیقی مستقر در نیویورک، شروع به همکاری کردند. با کمک او، سوئیفت برای ابرکرومبی اند فچ به کار مدلینگ پرداخت، و در همین دوره آهنگی از ساخته‌هایش در یک سی‌دی تلفیقی میبلین گنجانده شد.[۲۳] پس از اجرای ترانه‌های غیراقتباسی او در مسابقه‌های نمایشی آرسی‌ای رکوردز، به سوئیفت ۱۳ ساله قرار توسعهٔ هنری داده شد و او همراه با مادرش بارها نشویل سفر کرد.[۲۴][۲۵] برای کمک به پیشرفت سوئیفت در موسیقی کانتری، پدرش هنگامی که او چهارده سال داشت شغلش را به دفتر نشویل مری لینچ منتقل کرد، و خانواده‌شان به هندرسون‌ویل، تنسی نقل‌مکان کردند.[۲۶][۲۷] سوئیفت در دبیرستان هندرسون‌ویل تحصیل کرد[۲۸] اما پس از دو سال به آکادمی آرون[E ۸] رفت که اجازه می‌داد از طریق آموزش در خانه به تحصیل ادامه دهد و همزمان تورهایش را نیز داشته باشد؛ سوئیفت یک سال زودتر فارغ‌التحصیل شد.[۲۹][۳۰]

۲۰۰۴–۲۰۰۸: آغاز حرفه و تیلور سوئیفت

در نشویل، او با ترانه‌سرایان باتجربهٔ موزیک رو، از جمله تروی ورجس، برت بیورس، برت جیمز، مک مک‌آنالی و برادران وارن همکاری کرد،[۳۱][۳۲] و همچنین رابطهٔ کاری طولانی‌مدتی با لیز رز برقرار کرد.[۳۳] آن دو شروع به برگزاری جلسه‌های دو ساعتهٔ ترانه‌سرایی در بعدازظهر سه‌شنبه‌ها کردند.[۳۴] رز فکر می‌کرد جلسات «از آسان‌ترین کارهایی است که انجام داده‌ام. اساساً من فقط ویراستارش بودم. او می‌خواست دربارهٔ آنچه در مدرسه اتفاق افتاده‌است، بنویسد. او دیدِ روشنی از آنچه می‌خواست بگوید داشت. و او باورنکردنی‌ترین جملات را با خود می‌آورد.» سوئیفت به جوان‌ترین هنرمندی تبدیل شد که با مؤسسه انتشارات سونی/ای‌تی‌وی قرارداد امضاء کرده‌است،[۳۵] اما هنگامی که چهارده‌ساله بود آرسی‌ای رکوردز را که متعلق به سونی است ترک کرد.[۱۸] او بعداً گفت: «من واقعاً احساس می‌کردم وقتم دارد تمام می‌شود. من می‌خواستم این سال‌های زندگیم را تا وقتی که هنوز نمایانگر چیزی هستند که در زندگی بر من گذشته، به‌صورت یک آلبوم ضبط کنم.»[۳۶]

در اجراهای نمایشی در کافه بلوبرد نشویل در سال ۲۰۰۵، سوئیفت توجه اسکات بورچتا، یک مدیر اجرایی دریم‌ورکس رکوردز را که درحال ساختن یک شرکت ناشر موسیقی مستقل به نام بیگ مشین رکوردز بود، به خودش جلب کرد. او اولین بار بورچتا را در سال ۲۰۰۴ ملاقات کرده بود.[۳۷] سوئیفت به یکی از اولین کسانی تبدیل شد که با بیگ مشین قرارداد بستند، و پدرش سه درصد سهام این شرکت را با قیمتی بالغ بر ۱۲۰٬۰۰۰ دلار خریداری کرد.[۳۸][۳۹] اندکی پس از آن، سوئیفت کار روی اولین آلبومش را آغاز کرد که نام آلبوم همنام خودش بود. سوئیفت بیگ مشین را متقاعد کرد که برای تهیه‌کنندگی نسخه‌های نمایشی‌اش نیتن چپمن را استخدام کند چرا که احساس می‌کرد «حالات روحی» اش با او سازگار است.[۱۸] او سه ترانهٔ اولین آلبومش را به تنهایی نوشت و برای ترانه‌های باقی‌مانده با رز، رابرت الیس اورال، برایان ماهر و آنجلو پتراگلیا همکاری کرد.[۴۰] آلبوم تیلور سوئیفت در ۲۴ اکتبر ۲۰۰۶ منتشر شد.[۴۱] جان کارامانیکا از نیویورک تایمز آلبوم را «شاهکاری کوچک به سبک کانتری آمیخته‌شده با پاپ، هم خوش‌بینانه و هم بدبینانه، که با صدای محکم و پرجاذبهٔ خانم سوئیفت خوانده می‌شود» توصیف کرد.[۴۲] تیلور سوئیفت در رتبهٔ پنجم در بیلبورد ۲۰۰ ایالات متحده قرار گرفت، جدولی که ۱۵۷ هفته را در آن سپری کرد و این خود رکورددار طولانی‌ترین حضور در جدول بیلبورد بین تمام آثار منتشر شده در دههٔ ۲۰۰۰ در ایالات متحده شد.[۴۳]

 
سوئیفت درحال اجرای افتتاحیه برای برد پیزلی در سال ۲۰۰۷. برای تبلیغ اولین آلبوم خود، سوئیفت در سال‌های ۲۰۰۶–۲۰۰۷ تور سایر هنرمندهای کانتری را افتتاح کرد.[۴۴]

بیگ ماشین رکوردز هنوز در مراحل اولیهٔ تشکیلش بود که در ژوئن ۲۰۰۶ تک‌آهنگ آغازین «تیم مک‌گرا» را منتشر کرد. سوئیفت و مادرش «کمک کردند که سی‌دی تک‌آهنگ در پاکت گذاشته و به رادیوها ارسال شود.»[۴۵] او بیشتر تبلیغات برای آلبوم تیلور سوئیفت در سال ۲۰۰۶ را از طریق تور رادیویی، حضور در تلویزیون و اجرای افتتاحیه برای تاریخ‌های انتخاب‌شدهٔ تور ۲۰۰۶ راسکال فلتز[۴۶] پس از اخراج هنرمند افتتاح‌کننده‌شان، اریک چرچ، به دلیل طولانی‌تر شدن اجرا از زمان اختصاص‌یافته، انجام داد. چرچ به شوخی به سوئیفت گفت باید اولین گواهی‌نامه طلا خود را به‌خاطر اخراج شدنش برای او بفرستد. سوئیفت نخستین گواهی‌نامه طلایش را با یادداشتی برای چرچ فرستاد که می‌گفت: «از اجرای بیش از حد طولانی و بیش از حد گوش‌خراشتان در تور فلتز متشکرم. به‌خاطرش صمیمانه قدردانی می‌کنم. تیلور.»[۴۷]

بورچتا گفت که اگرچه همتایان صنعت ضبط موسیقی در ابتدا با امضای قرارداد با یک خواننده-ترانه‌سرای شانزده‌ساله مخالفت می‌کردند، سوئیفت از بازاری که قبلاً ناشناخته بود — دختران نوجوانی که به موسیقی کانتری گوش می‌دهند — به سود خویش استفاده کرد.[۲۶] به‌دنبال «تیم مک‌گرا»، چهار تک‌آهنگ دیگر بین سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ منتشر شدند: «اشک‌ها بر روی گیتارم»، «ترانهٔ ما»، «تصویر سوزاندنی» و «باید نه می‌گفتی». همه‌شان در آهنگ‌های داغ کانتری بیلبورد قرار گرفتند، که از این میان «ترانهٔ ما» و «باید نه می‌گفتی» به رتبهٔ نخست رسیدند. با «ترانهٔ ما»، سوئیفت به جوان‌ترین فردی تبدیل شد که به تنهایی یک ترانهٔ رتبهٔ یک در جدول را نوشته و اجرا کرده‌است.[۴۸] «اشک‌ها بر روی گیتارم» به رتبهٔ سیزده در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد ایالات متحده رسید.[۴۹] در همین دوره، سوئیفت آلبوم تعطیلاتی صدای فصل: مجموعه تعطیلات تیلور سوئیفت را در اکتبر ۲۰۰۷ و آلبوم چندآهنگهٔ چشم‌های زیبا را در ژوئیهٔ ۲۰۰۸ منتشر کرد.[۵۰][۵۱] او برای تبلیغ اولین آلبومش، قطعات آن را به‌عنوان اجرای افتتاحیه برای تورهایی که سایر هنرمندان کانتری از جمله جرج استریت،[۵۲] برد پیزلی[۵۳] و تیم مک‌گرا و فیث هیل،[۵۴] بین سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ برگزار کردند، اجرا کرد.

سوئیفت چند جایزه برای آلبوم تیلور سوئیفت دریافت کرد. او یکی از دریافت‌کنندگان جایزهٔ ترانه‌سرا/هنرمند سال از انجمن ترانه‌سرایان نشویل در سال ۲۰۰۷ بود، که او را تبدیل به جوان‌ترین فردی کرد که به این عنوان دست می‌یابد.[۵۵] او همچنین برندهٔ جایزهٔ هِرایزِن بهترین هنرمند جدید از انجمن موسیقی کانتری،[۵۶] جایزهٔ خواننده زن برتر از آکادمی موسیقی کانتری[۵۷] و جایزهٔ هنرمند زن کانتری موردعلاقه از جایزهٔ موسیقی آمریکا شد.[۵۸] سوئیفت نامزد دریافت جایزهٔ بهترین هنرمند جدید در پنجاهمین مراسم جایزه گرمی شد.[۵۹] او در تور تابستان و پاییز ۲۰۰۸ راسکال فلتز به‌عنوان خوانندهٔ افتتاح‌کننده حضور یافت.[۶۰] در ژوئیه همان سال، او با جو جوناس رابطهٔ عاشقانه‌ای را آغاز کرد که سه ماه بعد پایان یافت.[۶۱][۶۲]

۲۰۰۸–۲۰۱۰: بی‌باک و بازیگری

دومین آلبوم استودیویی سوئیفت، بی‌باک، در ۱۱ نوامبر ۲۰۰۸ منتشر شد.[۶۳] پنج تک‌آهنگ از این آلبوم در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ منتشر شدند: «داستان عشق»، «اسب سفید»، «تو مال منی»، «پانزده» و «بی‌باک». «داستان عشق»، تک‌آهنگ آغازین، در رتبهٔ چهار در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد[۴۹] و در رتبهٔ یک در استرالیا قرار گرفت.[۶۴] «تو مال منی» بالاترین رتبه‌بندی میان دیگر تک‌آهنگ‌ها را در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد داشت، که به رتبهٔ دو رسید.[۶۵] همهٔ پنج تک‌آهنگ آلبوم به ده‌تای برتر آهنگ‌های داغ کانتری بیلبورد وارد شدند، که «داستان عشق» و «تو مال منی» به رتبهٔ نخست هم رسیدند.[۶۶] بی‌باک از همان ابتدا در رتبهٔ یک بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت و پرفروش‌ترین آلبوم سال ۲۰۰۹ در ایالات متحده بود.[۶۷] تور بی‌باک، اولین تور کنسرتی که سوئیفت در آن خوانندهٔ اصلی بود،[۶۸] بیش از ۶۳ میلیون دلار درآمد داشت.[۶۹] یک مینی‌سریال مستند مربوط به این آلبوم به نام سفر به بی‌باک نیز در سه قسمت تهیه و از تلویزیون پخش شد و بعداً از طریق دی‌وی‌دی و بلو-ری نیز منتشر شد.[۷۰] سوئیفت همچنین به‌عنوان هنرمند مکمل در تور جهانی اِسکِیپ توگِدِر[E ۹] کیث اربن اجرا داشت.[۷۱]

 
تصویری از سوئیفت در پیش‌نمایش هانا مونتانا: فیلم، او حضور کوتاهی در فیلم داشت و ترانه‌هایی را برای موسیقی متن آن ضبط کرد.[۷۲][۷۳]

در سال ۲۰۰۹، موزیک ویدئوی «تو مال منی» برندهٔ جایزهٔ بهترین ویدئوی زن از جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی شد.[۷۴] سخنرانی سوئیفت هنگام دریافت جایزه توسط کانیه وست قطع شد،[۷۵] حادثه‌ای که مورد مجادله و توجه گسترده‌ای از رسانه‌ها قرار گرفت و میم‌های اینترنتی بسیاری برایش ساخته شد.[۷۶] جیمز مونتگومری از ام‌تی‌وی استدلال کرد که این حادثه و توجه متعاقب رسانه‌ها به آن، سوئیفت را به «یک سلبریتی تمام عیار جریان اصلی» تبدیل کرد.[۷۷] در همان سال، سوئیفت پنج جایزهٔ موسیقی آمریکا، از جمله هنرمند سال و آلبوم کانتری موردعلاقه را دریافت کرد.[۷۸] بیلبورد او را هنرمند سال ۲۰۰۹ نامید.[۷۹] او برندهٔ ویدئوی سال و ویدئوی زن سال برای «داستان عشق» در جوایز موسیقی سی‌ام‌تی ۲۰۰۹ شد؛ در مراسم این جوایز، او یک ویدئوی پَرودی از این آهنگ را به نام «داستان قاتل»[E ۱۰] ساخت که در آن با رپر تی-پین همکاری کرد.[۸۰]

در پنجاه و دومین مراسم جایزهٔ گرمی، بی‌باک برندهٔ آلبوم سال و بهترین آلبوم کانتری، و «اسب سفید» برندهٔ بهترین ترانه کانتری و بهترین اجرای آواز زن کانتری شد. به این ترتیب، سوئیفت جوان‌ترین فردی شد که جایزهٔ آلبوم سال را دریافت کرده‌است.[توضیح ۱] طی مراسم جایزهٔ گرمی، سوئیفت «تو مال منی» و «ریانون» را با استیوی نیکس اجرا کرد، اجرایی که نظرهای منفی دریافت کرد و باعث واکنش شدید رسانه‌ها شد.[۷۷][۸۳] جان کارامانیکا از نیویورک تایمز نوشت «دیدن این که کسی این درجه از موفقیت گاهی دچار لغزشی چنین بزرگ می‌شود طراوت‌بخش است».[۸۴] در جوایز انجمن موسیقی کانتری ۲۰۰۹، سوئیفت برندهٔ آلبوم سال برای بی‌باک شد و سرگرمی‌ساز سال نام گرفت، و جوان‌ترین فردی شد که این افتخار را کسب کرده‌است.[۸۵] آلبوم بی‌باک در رتبهٔ ۹۹ فهرست سال ۲۰۱۷ ان‌پی‌آر از ۱۵۰ آلبوم برتر ساخته‌شده توسط زنان قرار گرفت.[۸۶]

سوئیفت در تک‌آهنگ «نیمی از قلبم» اثر جان مِیِر[۸۷] و تک‌آهنگ «دو بهتر از یکی» اثر بویز لایک گرلز حضور یافت، که در نوشتن هردوی آن‌ها مشارکت کرد.[۸۸] او با همکاری کیلی پکلر «بهترین روزها از زندگی تو» را نوشت و ضبط کرد،[۸۹] و دو ترانه را برای موسیقی متن هانا مونتانا: فیلم — «تو همیشه راه برگشت به خانه را پیدا می‌کنی» و «دیوانه‌تر» — نوشت.[۷۳] او در دو ترانه از موسیقی متن روز ولنتاین همکاری کرد، شامل تک‌آهنگ «امروز یک داستان پریان بود»، که اولین رتبهٔ یکش در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ کانادا بود، و در رتبهٔ دو در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد قرار گرفت.[۹۰][۹۱] هنگام فیلم‌برداری اولین فیلم سینمایی‌اش روز ولنتاین در اکتبر ۲۰۰۹، با همکارش تیلور لاتنر رابطه‌ای را آغاز کرد؛ بعداً در همان سال آن دو از یکدیگر جدا شدند.[۹۲] در روز ولنتاین او در نقش یک دوست‌دختر عجیب دبیرستانی ظاهر شد، نقشی که نظرهای مثبت و منفی دریافت کرد.[۹۳][۹۴] سوئیفت اولین نقش تلویزیونی‌اش را در یکی از قسمت‌های ۲۰۰۹ مجموعهٔ تلویزیونی سی‌اس‌آی: بازرسی صحنه جرم از شبکه سی‌بی‌اس، به‌عنوان نوجوانی مظنون ایفا کرد.[۹۵] بعداً در همان سال، سوئیفت در یکی از قسمت‌های پخش زنده شنبه شب به‌عنوان میزبان و خوانندهٔ مهمان حضور یافت؛ او اولین میزبانی بود که مونولوگ آغازین خود را نوشت.[۹۶][۹۷]

۲۰۱۰–۲۰۱۲: حالا صحبت کن

 
سوئیفت درحال اجرا در تور جهانی حالا صحبت کن در ۲۰۱۲

در اوت ۲۰۱۰، سوئیفت «مال من»، تک‌آهنگ آغازین سومین آلبوم استودیویی‌اش، حالا صحبت کن، را منتشر کرد. این تک‌آهنگ در جدول ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد به رتبهٔ سه رسید.[۹۸] سوئیفت آلبوم را به تنهایی نوشت و در تمام ترانه‌هایش به‌عنوان تهیه‌کننده همکاری کرد.[۹۹] حالا صحبت کن، منتشرشده در ۲۵ اکتبر ۲۰۱۰،[۱۰۰] با فروش یک میلیون نسخه در اولین هفتهٔ انتشارش در صدر بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت.[۱۰۱] این آلبوم با ۲۷۸٬۰۰۰ دانلود در اولین هفته، رتبهٔ سرعت فروش دیجیتال آثار هنرمندان زن را شکست، که نام سوئیفت در رکوردهای جهانی گینس سال ۲۰۱۰ ثبت کرد.[۱۰۲] ترانه‌های «مال من»، «بازگشت به دسامبر»، «بدجنس»، «داستان ما»، «پرواز جرقه‌ها» و «مال ما» به‌عنوان تک‌آهنگ منتشر شدند و همه به‌جز «داستان ما» از سه‌تای برتر آهنگ‌های داغ کانتری بیلبورد بودند، چنان‌که «پرواز جرقه‌ها» و «مال ما» به رتبهٔ یک رسیدند.[۶۶] «بازگشت به دسامبر» و «بدجنس» به ده‌تای برتر در کانادا رسیدند.[۹۱] بعداً در سال ۲۰۱۰، او رابطه‌ای کوتاه با بازیگر جیک جیلنهال برقرار کرد.[۱۰۳]

در پنجاه و چهارمین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۱۲، سوئیفت برندهٔ بهترین ترانه کانتری و بهترین اجرای انفرادی کانتری برای «بدجنس» شد، که آن را طی مراسم اجرا کرد.[۱۰۴] جراید این اجرا را بهبودی نسبت به اجرای گرمی ۲۰۱۰ دانستند که مورد انتقاد قرارگرفته بود، و این گواه توانایی‌های او به‌عنوان یک نوازنده بود.[۱۰۵][۱۰۶] سوئیفت جایزه‌های دیگری را برای حالا صحبت کن دریافت کرد، شامل ترانه‌سرا/هنرمند سال توسط انجمن ترانه‌سرایان نشویل (۲۰۱۰ و ۲۰۱۱)،[۱۰۷][۱۰۸] زن سال توسط بیلبورد (۲۰۱۱)[۱۰۹] و سرگرمی‌ساز سال توسط آکادمی موسیقی کانتری (۲۰۱۱ و ۲۰۱۲)[۱۱۰] و انجمن موسیقی کانتری در سال ۲۰۱۱.[۱۱۱] در جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۱۱، سوئیفت برندهٔ جایزهٔ هنرمند سال و آلبوم کانتری موردعلاقه شد.[۱۱۲] رولینگ استون حالا صحبت کن را در جایگاه ۴۵م در «۵۰ آلبوم برتر ساخته‌شده توسط زنان» در سال ۲۰۱۲ قرار داد و چنین نوشت: «او ممکن است در مرکز کانتری فعالیت کند، اما او یکی از معدود ستاره‌های راک است که ما این روزها داریم، با شنوایی بی‌نقص برای آنچه ترانه‌ای را قابل درک می‌کند.»[۱۱۳]

تور جهانی حالا صحبت کن از فوریه ۲۰۱۱ تا مارس ۲۰۱۲ برگزار شد و بیش از ۱۲۳ میلیون دلار کسب درآمد کرد.[۱۱۴] در نوامبر ۲۰۱۱، سوئیفت یک آلبوم زنده، تور جهانی حالا صحبت کن – زنده، منتشر کرد.[۱۱۵] او در دو آهنگ اصلی آلبوم موسیقی متن بازی‌های گرسنگی همکاری کرد: «امن و امان»، ضبط‌شده و نوشته‌شده با همکاری د سیویل وارز و تی-بون برنت، و «چشم باز». «امن و امان» برنده جایزه گرمی بهترین ترانه نوشته‌شده برای رسانه ویژوال و نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین ترانه غیراقتباسی شد.[۱۱۶][۱۱۷] سوئیفت در تک‌آهنگ «هردوی ما» اثر بی. او. بی، منتشرشده در مه ۲۰۱۲، حضور یافت.[۱۱۸] از ژوئیه تا سپتامبر ۲۰۱۲، سوئیفت رابطه‌ای با کانر کندی برقرار کرد.[۱۱۹]

۲۰۱۲–۲۰۱۴: سرخ

در اوت ۲۰۱۲، سوئیفت «ما هرگز به یکدیگر بازنمی‌گردیم»، تک‌آهنگ آغازین چهارمین آلبوم استودیویی‌اش، سرخ، را منتشر کرد. این اثر اولین تک‌آهنگ آغازین او بود که به رتبهٔ یک در ایالات متحده و نیوزیلند رسید[۱۲۰][۱۲۱] و پنجاه دقیقه پس از انتشار توانست به صدر جدول فروش ترانه‌های دیجیتال آی‌تیونز برسد، که رکورد سریع‌ترین فروش تک‌آهنگ دیجیتال در تاریخ را در رکوردهای جهانی گینس ثبت کرد.[۱۲۲] دیگر تک‌آهنگ‌های منتشرشده از آلبوم شامل «آغاز دوباره»، «می‌دانستم تو مشکل‌سازی»، «۲۲»، «همه چیز تغییر کرده‌است»، «آخرین بار» و «سرخ» هستند. «می‌دانستم تو مشکل‌سازی» در محدودهٔ پنج‌تای برتر جدول‌های استرالیا، کانادا، دانمارک، ایرلند، نیوزیلند، بریتانیا و ایالات متحده قرار گرفت.[۱۲۳] سه تک‌آهنگ — «آغاز دوباره»، «۲۲» و «سرخ» — به ۲۰تای برتر در ایالات متحده رسیدند.[۴۹]

 
سوئیفت درحال اجرا در تور سرخ در ۲۰۱۳

سرخ در ۲۲ اکتبر ۲۰۱۲ منتشر شد.[۱۲۴] در سرخ، سوئیفت علاوه‌بر همکارهای قدیمی نیتن چپمن و لیز رز با همکارهای جدید، از جمله مکس مارتین، شلبک، دن هاف، جف بسکر، بوچ واکر، دن ویلسون و جکنایف لی، نیز کار کرد.[۱۲۵] این آلبوم سبک‌های جدیدی، مانند هارت‌لند راک، دابستپ و دنس-پاپ، را برای سوئیفت به‌همراه داشت.[۱۲۶] آلبوم با فروش ۱٫۲۱ میلیون نسخه در اولین هفته، در رتبهٔ یک بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت. این امر باعث شد سوئیفت اولین زنی باشد که دو آلبوم با فروش افتتاحیه میلیونی دارد، رکوردی که توسط رکوردهای جهانی گینس ثبت شد.[۱۲۷][۱۲۸] این اولین آلبوم رتبهٔ یک سوئیفت در بریتانیا بود.[۱۲۹] تور سرخ از مارس ۲۰۱۳ تا ژوئن ۲۰۱۴ برگزار شد و بیش از ۱۵۰ میلیون دلار درآمد کسب کرد و به پردرآمدترین تور کانتری در تاریخ این سبک موسیقی تبدیل شد.[۱۳۰]

سرخ تا سال ۲۰۱۴ هشت میلیون نسخه فروش داشت.[۱۳۱] این آلبوم جایزه‌های متعددی کسب کرد، از جمله چهار نامزدی در پنجاه و ششمین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۱۴.[۱۳۲] تک‌آهنگ «می‌دانستم تو مشکل‌سازی» برندهٔ جایزهٔ بهترین ویدئوی زن در جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی ۲۰۱۳ شد.[۱۳۳] سوئیفت جایزهٔ موسیقی آمریکای هنرمند زن برگزیده کانتری را در ۲۰۱۲ و هنرمند سال را در ۲۰۱۳ دریافت کرد.[۱۳۴][۱۳۵] او برای پنجمین و ششمین سال متوالی در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ برندهٔ جایزهٔ ترانه‌سرا/هنرمند انجمن ترانه‌سرایان نشویل شد.[۱۳۶] سوئیفت با جایزهٔ ویژهٔ پِنِکال توسط انجمن مورد تقدیر قرار گرفت، که او را تبدیل به دومین برنده پس از گارث بروکس کرد.[۱۳۷] در این مدت، او رابطه عاشقانهٔ کوتاه‌مدتی با خواننده انگلیسی هری استایلز داشت.[۱۳۸]

در سال ۲۰۱۳، سوئیفت «شیرین‌تر از داستان» را ضبط کرد، ترانه‌ای که با جک آنتونوف برای موسیقی متن فیلم یک شانس نوشت و تهیه‌کنندگی کرد. این ترانه نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب بهترین ترانه غیراقتباسی از هفتاد و یکمین مراسم گلدن گلوب شد.[۱۳۹] او آوازهای مهمان را برای ترانه تیم مک‌گرا «بزرگ‌راه اهمیت نمی‌دهد»، به همراهی گیتاریست کیث اربن، تهیه کرد.[۱۴۰] سوئیفت «همین‌طور که قطرات اشک جاری می‌شوند» را با رولینگ استونز در شیکاگو به‌عنوان بخشی از تور ۵۰ اند کونتینگ آن‌ها اجرا کرد.[۱۴۱] او به فلوریدا جورجیا لاین در سمینار رادیویی کانتری ۲۰۱۳ هنگام اجرایشان پیوست تا «کروز» را با آن‌ها اجرا کند.[۱۴۲] سوئیفت صداپیشگی آدری، یک محافظ درختان، را در انیمیشن لوراکس (۲۰۱۲) برعهده گرفت،[۱۴۳] نقش کوتاهی در مجموعه تلویزیونی دختر جدید (۲۰۱۳)[۱۴۴] و نقش مکملی در اقتباس سینمایی از بخشنده (۲۰۱۴) داشت.[۱۴۵]

۲۰۱۴–۲۰۱۷: ۱۹۸۹

در مارس ۲۰۱۴، سوئیفت به نیویورک سیتی نقل‌مکان کرد.[توضیح ۲] در همین دوره، او بر روی پنجمین آلبوم استودیویی‌اش، ۱۹۸۹، با تهیه‌کننده‌هایی مانند جک آنتونوف، مکس مارتین، شلبک، ایموجین هیپ، رایان تدر و علی پیامی کار می‌کرد.[۱۴۸] او آلبوم را به شیوه‌های مختلف تبلیغ کرد، از جمله این که طرفدارانش را به جلسه‌های مخفی برای شنیدن آلبوم دعوت می‌کرد.[۱۴۹] تحت‌تأثیر سینث-پاپ دههٔ ۱۹۸۰، سوئیفت ارتباط خود را با آوای کانتری در آلبوم‌های قبلی‌اش قطع کرد، و ۱۹۸۹ را به‌عنوان «اولین آلبوم پاپ رسمی و ثبت‌شده» خود به بازار عرضه کرد.[۱۵۰] آلبوم در ۲۷ اکتبر ۲۰۱۴ منتشر شد.[۱۵۱]

 
سوئیفت درحال اجرا در تور جهانی ۱۹۸۹، پردرآمدترین تور سال ۲۰۱۵

۱۹۸۹ در اولین هفتهٔ انتشارش ۱٫۲۸ میلیون نسخه در ایالات متحده فروخت و در صدر بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت. این آلبوم سوئیفت را به اولین کسی تبدیل کرد که سه آلبومش در هفتهٔ اول انتشارشان بیش از یک میلیون نسخه فروخته‌اند، که به عنوان یک رکورد جهانی گینس ثبت شد.[۱۵۲][۱۵۳] تا ژوئن ۲۰۱۷، ۱۹۸۹ بیش از ۱۰ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخت.[۱۵۴] سه‌تا از تک‌آهنگ‌های آن — «از ذهنم پاکش کنم»، «فضای خالی» و «کینه» به همراهی رپر کندریک لامار — به رتبهٔ یک در استرالیا، کانادا و ایالات متحده رسیدند.[۱۵۵] تک‌آهنگ‌های «استایل» و «مهیج‌ترین رؤیاها» به ده‌تای برتر در ایالات متحده رسیدند.[۱۵۶] دیگر تک‌آهنگ‌ها «بیرون از جنگل‌ها» و «رمانتیک جدید» بودند.[۱۵۷] تور جهانی ۱۹۸۹ از مه تا دسامبر ۲۰۱۵ برگزار شد و با درآمد کلی ۲۵۰ میلیون دلار پردرآمدترین تور سال بود.[۱۵۸]

سوئیفت قبل از انتشار ۱۹۸۹ بر اهمیت آلبوم‌ها برای هنرمندان و طرفداران تأکید می‌کرد.[۱۵۹] در نوامبر ۲۰۱۴، او تمام کاتالوگش را از سرویس پخش اسپاتیفای حذف کرد، با این استدلال که خدمات رایگان اسپاتیفای که درآمدش از طریق تبلیغات تأمین می‌شوند شنوندگان موسیقی را از عضویت در خدمات ویژهٔ اسپاتیفای (که درآمد بیشتری را برای ترانه‌سرایان فراهم می‌آورد) دور می‌کند.[۱۶۰] در نامهٔ سرگشاده‌ای در ژوئن ۲۰۱۵، سوئیفت از اپل میوزیک به‌دلیل عدم ارائه حق امتیاز به هنرمندان طی دورهٔ آزمایشی سه‌ماهه رایگانش انتقاد کرد و گفت که ۱۹۸۹ را از مجموعهٔ اپل میوزیک خارج خواهد کرد.[۱۶۱] روز بعد، اپل اعلام کرد که در دورهٔ آزمایشی رایگان هم به هنرمندان حق امتیاز پرداخت خواهد کرد،[۱۶۲] و سوئیفت موافقت کرد که ۱۹۸۹ را در اپل میوزیک منتشر کند.[۱۶۳] شرکت مدیریت و نگهداری حقوق مالکیت فکری سوئیفت، تی‌اِی‌اس رایتز منیجمنت،[E ۱۱] ۷۳ نماد بازرگانی مرتبط با سوئیفت و فرهنگ عامهٔ ۱۹۸۹ ثبت کرد.[۱۶۴] بعداً در سال ۲۰۱۷، سوئیفت کل کاتالوگ خود را به‌اضافهٔ ۱۹۸۹ به اسپاتیفای، آمازون میوزیک و گوگل پلی و سایر سکوهای پخش دیجیتال اضافه کرد.[۱۵۴]

سوئیفت در سال ۲۰۱۴ زن سال بیلبورد نام گرفت و تبدیل به اولین هنرمندی شد که این جایزه را دوبار دریافت می‌کند.[۱۶۵] در جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۱۴، او جایزهٔ افتخاری دیک کلارک برای پیشرفت را دریافت کرد.[۱۶۶] در سال ۲۰۱۵، سوئیفت برندهٔ جایزهٔ بریت هنرمند زن تک‌خوان بین‌المللی شد.[۱۶۷] ویدئوی «کینه» برندهٔ ویدئوی سال و بهترین همکاری در جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی ۲۰۱۵ شد.[۱۶۸] سوئیفت یکی از هشت هنرمندی بود که در جوایز آکادمی موسیقی کانتری ۲۰۱۵ جایزهٔ پنجاهمین سالگرد مایل‌استون را دریافت کردند.[۱۶۹] در پنجاه و هشتمین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۱۶، ۱۹۸۹ برندهٔ آلبوم سال و بهترین آلبوم آواز پاپ، و «کینه» برندهٔ بهترین موزیک ویدئو شد. سوئیفت اولین هنرمند زن و به‌طور کلی به پنجمین هنرمندی تبدیل شد که این جایزه را دوبار به‌عنوان خواننده اصلی برنده شده‌است.[۱۷۰] او با کسب ۱۷۰ میلیون دلار، پردرآمدترین سلبریتی سال ۲۰۱۶ دانسته شد—این رقم از سوی رکوردهای جهانی گینس به‌عنوان بالاترین درآمد سالانه یک موسیقی‌دان زن شناخته شد.[۱۷۱]

سوئیفت رابطه‌ای را با دی‌جی و تهیه‌کنندهٔ موسیقی اسکاتلندی کالوین هریس از مارس ۲۰۱۵ تا ژوئن ۲۰۱۶ برقرار کرد.[۱۷۲] پیش از قطع رابطه‌شان، آن‌ها ترانه «این چیزیه که واسش اومدی» را باهم نوشتند، که دارای آوازهای خوانندهٔ باربادوسی ریانا است؛ نام سوئیفت در سازندگان این اثر در ابتدا با نام مستعار نیلز شوبرگ ذکر شده بود.[۱۷۳] پس از قطع رابطه با کالوین هریس، او برای چند ماه با بازیگر انگلیسی تام هیدلستون قرار گذاشت.[۱۷۴] او از سپتامبر ۲۰۱۶ رابطه‌ای را با بازیگر انگلیسی جو آلوین آغاز کرد.[۱۷۵] سوئیفت ترانهٔ «مرد بهتر» را برای هفتمین آلبوم استودیویی لیتل بیگ تاون، خردکننده‌ها، نوشت، که در نوامبر منتشر شد.[توضیح ۳] این ترانه در ۵۱مین جوایز سی‌ام‌تی جایزهٔ ترانهٔ سال را به‌دست‌آورد.[۱۷۷] سوئیفت و خواننده انگلیسی زین ملک یک تک‌آهنگ، «نمی‌خواهم تا ابد زنده باشم»، باهم برای موسیقی متن فیلم پنجاه طیف تاریک‌تر (۲۰۱۷) منتشر کردند که ترانه به رتبهٔ دو در ایالات متحده رسید[۱۷۸] و برندهٔ بهترین همکاری در جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی ۲۰۱۷ شد.[۱۷۹]

۲۰۱۷–۲۰۱۸: اعتبار

 
سوئیفت درحال اجرا در تور استادیومی اعتبار (۲۰۱۸)، پردرآمدترین تور آمریکای شمالی در همه دوران‌ها

در اوت ۲۰۱۷، سوئیفت با موفقیت از دیوید مولِر،[E ۱۲] شخصیت سابق برنامه صبحگاهی کِی‌وای‌جی‌او-اِف‌اِم برای دنور، شکایت کرد. چهار سال قبل، سوئیفت به رئیس‌های مولر اطلاع داده بود که در ملاقاتی او را مورد تجاوز جنسی قرار داده‌است. پس از اخراج، مولر سوئیفت را به دروغ‌گویی متهم کرد و از او به‌خاطر خسارت ناشی از دست دادن شغلش شکایت کرد. مدت کوتاهی پس از آن، سوئیفت به‌دلیل خسارت اسمی از دادگاه فقط یک دلار درخواست کرد و به‌خاطر تجاوز جنسی شکایت کرد.[۱۸۰] هیئت منصفه ادعاهای مولر را رد کرد و به نفع سوئیفت حکم داد.[۱۸۱] سوئیفت پس از آن پیام‌هایش را از شبکه‌های اجتماعی پاک کرد[۱۸۲] و سپس «نگاه کن مجبورم کردی چیکار کنم» را به‌عنوان تک‌آهنگ آغازین ششمین آلبوم استودیویی‌اش، اعتبار، منتشر کرد.[۱۸۳] این تک‌آهنگ اولین رتبهٔ یک سوئیفت در بریتانیا بود.[۱۸۴] این تک‌آهنگ در صدر جدول‌های استرالیا، ایرلند، نیوزیلند و ایالات متحده قرار گرفت.[۱۸۵]

اعتبار در ۱۰ نوامبر ۲۰۱۷ منتشر شد.[۱۸۶] این آلبوم شامل ترکیبی از آوای قوی الکتروپاپ، با تأثیراتی از هیپ هاپ، آراندبی و ای‌دی‌اِم است.[۱۸۷] با فروش ۱٫۲۱ میلیون نسخه در اولین هفته انتشار در صدر بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت. با این موفقیت، سوئیفت اولین هنرمندی شد که چهار آلبومش در یک هفته یک میلیون نسخه در ایالات متحده می‌فروشند.[۱۸۸] این آلبوم در صدر جدول‌های بریتانیا، استرالیا و کانادا قرار گرفت.[۱۸۹] فروش اولین هفته در سراسر جهان بالغ بر دو میلیون نسخه بود.[۱۹۰] این آلبوم تا سال ۲۰۱۸ بیش از ۴٫۵ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخته‌است.[۱۹۱] آلبوم دارای سه تک‌آهنگ بین‌المللی دیگر، از جمله تک‌آهنگ واردشده به پنج‌تای برتر ایالات متحده «... آماده‌ای؟»،[۱۹۲] و دو تک‌آهنگ بیست‌تای برتر ایالات متحده — «آخر بازی» (به همراهی اد شیرن و رپر فیوچر) و «ظریف» — است.[۱۵۷] دیگر تک‌آهنگ‌ها شامل «روز سال نو»، که به‌طور انحصاری برای رادیوی کانتری ایالات متحده منتشر شد،[۱۹۳] و «ماشین فرار»، که تنها در استرالیا منتشر شد، است.[۱۹۴]

در آوریل ۲۰۱۸، سوئیفت در تک‌آهنگ «عزیزم» اثر شوگرلند از سومین آلبوم استودیویی آن‌ها بزرگ‌تر حضور یافت.[توضیح ۴] در حمایت از اعتبار، او تور استادیومی اعتبار را آغاز کرد، که از مه تا نوامبر ۲۰۱۸ ادامه داشت.[۱۹۶] در ایالات متحده، این تور در گیشه ۲۶۶٫۱ میلیون دلار و بیش از دو میلیون بلیت فروخت، که رکورد خود سوئیفت برای پردرآمدترین تور ایالات متحده برگزارشده توسط هنرمند زن، که قبلاً دراختیار تور جهانی ۱۹۸۹ بود (۱۸۱٫۵ میلیون دلار)، را شکست.[۱۹۷] همچنین رکورد پردرآمدترین تور آمریکای شمالی در تاریخ را شکست. در سراسر جهان، این تور ۳۴۵٫۷ میلیون دلار به‌دست‌آورد،[۱۹۸] که آن را به دومین تور پردرآمد سال تبدیل کرد.[۱۹۹] در اواخر نوامبر، بیگ مشین رکوردز فهرست پخش تور استادیومی اعتبار را برای سرویس‌های استریم منتشر کرد. فهرست پخش شامل هر آهنگی است که طی تور استادیومی اعتبار در صحنه‌های نمایش بی اجراشده باشد.[۲۰۰] در ۳۱ دسامبر، سوئیفت فیلم کنسرت ضمیمه تور استادیومی اعتبار را در نتفلیکس منتشر کرد.[۲۰۱]

اعتبار نامزد دریافت بهترین آلبوم آواز پاپ از شصت و یکمین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۱۹ شد.[۲۰۲] در جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۱۸، سوئیفت برندهٔ چهار جایزه، از جمله هنرمند سال و هنرمند زن برگزیده پاپ/راک، شد. پس از اِی‌ام‌اِی ۲۰۱۸، سوئیفت در مجموع با ۲۳ جایزه، تبدیل به پرجایزه‌ترین هنرمند زن در تاریخ اِی‌ام‌اِی شد، رکوردی که قبلاً دراختیار ویتنی هیوستون بود.[۲۰۳]

۲۰۱۸–۲۰۲۰: معشوق و مناقشه مسترها

اعتبار آخرین آلبوم سوئیفت تحت قرارداد دوازده‌سالهٔ او با بیگ مشین رکوردز بود. در نوامبر ۲۰۱۸، او یک قرارداد چندآلبومه با توزیع‌کننده بیگ مشین، گروه موسیقی یونیورسال، امضاء کرد؛ در ایالات متحده انتشارهای بعدی او تحت نام ریپابلیک رکوردز تبلیغ می‌شوند. سوئیفت گفت این قرارداد برایش مالکیت مسترهایش را فراهم کرده‌است. علاوه‌بر این، در صورتی که یونیورسال هر بخشی از سهامش را در اسپاتیفای بفروشد، اسپاتیفای توافق کرد که بخشی از عواید غیرقابل جبران را بین هنرمندانشان توزیع کند.[۲۰۴]

 
سوئیفت در جوایز موسیقی آی‌هارت‌رادیو ۲۰۱۹

سوئیفت هفتمین آلبوم استودیویی‌اش، معشوق، را در ۲۳ اوت ۲۰۱۹ منتشر کرد.[۲۰۵] سوئیفت علاوه‌بر همکار قدیمی‌اش جک آنتونوف، با تهیه‌کننده‌های جدید لوئیس بل، فرانک دوکس و جوئل لیتل کار کرد.[۲۰۶] معشوق ششمین آلبوم متوالی سوئیفت بود که بیش از ۵۰۰٬۰۰۰ نسخه در یک هفته در ایالات متحده فروخته‌است، که باعث شد سوئیفت اولین هنرمند زنی باشد که این کار را انجام داده‌است.[۲۰۷] تمام ۱۸ آهنگ این آلبوم در همان هفته وارد ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد شدند، که رکورد بیشترین ترانهٔ واردشده همزمان توسط یک زن را ثبت کردند.[۲۰۸] تک‌آهنگ آغازین، «من!»، اولین بار در رتبهٔ ۱۰۰ در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد قرار گرفت و هفته بعد به رتبهٔ دو رسید، که بزرگ‌ترین جابه‌جایی در تاریخ جدول است.[۲۰۹] دیگر تک‌آهنگ‌های معشوق شامل تک‌آهنگ‌های ده‌تای برتر ایالات متحده «تو باید آرام باشی» و «معشوق»، و تک‌آهنگ چهل‌تای برتر ایالات متحده «این مرد» بودند.[۴۹]

معشوق با فروش ۳٫۲ میلیون نسخه، پرفروش‌ترین آلبوم استودیویی جهان در سال ۲۰۱۹ بود.[۲۱۰] فدراسیون بین‌المللی صنعت فونوگرافی (آی‌اِف‌پی‌آی) از سوئیفت به‌عنوان پرفروش‌ترین هنرمند جهانی سال ۲۰۱۹ تقدیر کرد. این امر باعث شد تا سوئیفت اولین زنی باشد که دوبار این افتخار را کسب کرده‌است؛ او قبلاً در سال ۲۰۱۴ مورد تقدیر قرارگرفته بود.[۲۱۱] این آلبوم جایزه‌هایی را دریافت کرد، از جمله سه نامزدی در شصت و دومین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۲۰.[۲۱۲] در جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی ۲۰۱۹، «من!» بهترین جلوه‌های بصری، و «تو باید آرام باشی» ویدئوی سال و ویدئوی خوب را برنده شد. سوئیفت اولین هنرمند زن و دومین درکل بود که ویدئوی سال را برای ویدئویی که خودش کارگردانی کرده‌است، برنده می‌شود.[۲۱۳] سوئیفت شش جایزه در جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۱۹، از جمله هنرمند سال و هنرمند دهه، دریافت کرد.[۲۱۴]

سوئیفت در اقتباس سینمایی از موزیکال گربه‌ها اثر اندرو لوید وبر (۲۰۱۹) نقش‌آفرینی کرد.[۲۱۵] او ترانه‌ای غیراقتباسی به نام «اشباح زیبا» ضبط کرد، که آن را با وبر برای موسیقی متن فیلم نوشته بود.[۲۱۶] این ترانه به‌ترتیب نامزد دریافت جایزهٔ بهترین ترانهٔ غیراقتباسی و بهترین ترانهٔ نوشته‌شده برای رسانهٔ بصری از هفتاد و هفتمین مراسم گلدن گلوب و شصت و سومین مراسم جایزهٔ گرمی شد.[۲۱۷][۲۱۸] اگرچه این فیلم نقدهای منفی از سوی منتقدان دریافت کرد، اما نقش‌آفرینی سوئیفت بازخورد مثبتی دریافت کرد.[۲۱۹] سوئیفت با کسب درآمد ۱۸۵ میلیون دلاری در سال ۲۰۱۹ از رکورد گینس ۱۷۰ میلیون دلاری خود در سال ۲۰۱۶ پیشی گرفت.[۲۲۰] به‌طور کلی، سوئیفت با کسب ۸۲۵ میلیون دلار، پردرآمدترین هنرمند زن دههٔ ۲۰۱۰ شد.[۲۲۱] مستند خانم آمریکایی، که بخشی از زندگی و حرفه سوئیفت را نشان می‌دهد، اولین بار در جشنواره فیلم ساندنس ۲۰۲۰ به‌نمایش درآمد و در ۳۱ ژانویه ۲۰۲۰ توسط نتفلیکس منتشر شد.[۲۲۲][۲۲۳] خانم آمریکایی دارای آهنگ «فقط جوانان» است، که سوئیفت آن را پس از انتخابات ۲۰۱۸ ایالات متحده نوشت.[۲۲۴] در فوریه ۲۰۲۰، سوئیفت پس از انقضای قرارداد شانزده‌ساله با انتشارات موسیقی سونی/ای‌تی‌وی، یک قرارداد انتشار جهانی انحصاری با گروه انتشارات موسیقی یونیورسال امضاء کرد.[۲۲۵]

درهنگام تبلیغ برای معشوق در سال ۲۰۱۹، سوئیفت درگیر اختلافات گسترده‌ای با مدیر برنامه اسکوتر براون و ناشر سابقش بیگ مشین، دربارهٔ مالکیت مسترهای مجموعه آثار قبلی‌اش، شد.[۲۲۶] سوئیفت اظهار داشت او سال‌ها در تلاش بود تا بتواند مسترهایش را بخرد، اما بیگ مشین تنها در صورتی اجازهٔ این کار را می‌داد تا به‌موجب قرارداد دیگری آلبوم‌های قبلی را با آلبوم‌های جدید عوض کند، که سوئیفت قبول نکرد.[۲۲۶] در آوریل ۲۰۲۰، بیگ مشین زنده از کانال کیلیر جداشده ۲۰۰۸ را منتشر کرد، یک آلبوم زنده از اجراهای سوئیفت در نمایش رادیویی ۲۰۰۸، که سوئیفت اجازهٔ آن را نداده بود.[۲۲۷] در ماه اکتبر، براون مسترها، ویدئوها و آثار هنری سوئیفت را به‌قیمت ۳۰۰ میلیون دلار به شامروک هلدینگ فروخت.[۲۲۸] سوئیفت در نوامبر ۲۰۲۰ شروع به ضبط مجدد مجموعهٔ آثار قبلی‌اش کرد.[۲۲۹]

در سال ۲۰۲۰، سوئیفت دو آلبوم سورپرایزی، با مقدار کمی تبلیغات، منتشر کرد که مورد تحسین منتقدان قرار گرفتند.[۲۳۰] اولین آلبوم، هشتمین آلبوم استودیویی‌اش فولکلور، در ۲۴ ژوئیه منتشر شد.[۲۳۱] دومین آلبوم، نهمین آلبوم استودیویی‌اش اورمور، در ۱۱ دسامبر منتشر شد.[۲۳۲] سوئیفت درحالی که طی دنیاگیری کووید-۱۹ در قرنطینه بود، با همکاری تهیه‌کننده‌ها جک آنتونوف و آرون دسنر از د نشنال آلبوم‌ها را نوشت و ضبط کرد. هردو آلبوم دارای همکاری‌هایی با بون ایور هستند، و اورمور شامل همکاری‌هایی با د نشنال و هایم است.[۲۳۳] سوئیفت با دوست‌پسرش جو آلوین، با نام مستعار ویلیام بوری، برخی از ترانه‌ها را نوشت.[۲۳۴] هردو آلبوم که توسط سوئیفت و دسنر به‌عنوان «رکوردهای خواهر» توصیف شده‌اند، تولید ایندی فولک و آلترناتیو راک دربردارند، که انحرافی از انتشارهای ضرب پاپ قبلی او است.[۲۳۵][۲۳۶]

در ایالات متحده، فولکلور و اورمور هریک توسط سه تک‌آهنگ تبلیغ شدند — یکی به رادیوی اصلی، یکی به رادیوی کانتری و دیگری به رادیو تریپل اِی فرستاده شدند. تک‌آهنگ‌ها به‌ترتیب «ژاکت کش‌باف پشمی»، «بتی»، «تبعید» (به همراهی بون ایور) بودند؛ و «درخت بید»، «جسدی نیست، جرمی نیست» (به همراهی‌ هایم)، «جزیره کنی» (به همراهی د نشنال)؛ به‌ترتیب.[۲۳۷] در آلمان، از فولکلور یک تک‌آهنگ دیگر، «شماره یک» ، منتشر شد.[۲۳۸] تک‌آهنگ‌های اصلی هردو آلبوم، «ژاکت کش‌باف پشمی» و «درخت بید»، در همان هفته که آلبوم‌هایشان در صدر بیلبورد ۲۰۰ جای گرفتند در صدر ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد قرار گرفتند، که این امر باعث شد تا سوئیفت اولین هنرمندی باشد تا در صدر جدول‌های تک‌آهنگ‌ها و آلبوم‌های ایالات متحده به‌طور همزمان قرار می‌گیرد.[۲۳۹] هردو آلبوم در هفتهٔ اول انتشار بیش از یک میلیون نسخه در سراسر جهان فروختند، که فولکلور دو میلیون نسخه فروخت.[۲۴۰][۲۴۱] فولکلور رکورد استریم‌های آلبوم در روز اول توسط هنرمند زن را در پلتفرم اسپاتیفای شکست، که در رکوردهای جهانی گینس ثبت شد.[۲۴۲] این آلبوم با فروش ۱٫۲ میلیون نسخه تا ژانویه ۲۰۲۱، پرفروش‌ترین آلبوم سال ۲۰۲۰ در ایالات متحده بود.[۲۴۳] در ۲۵ نوامبر، فیلم کنسرت فولکلور: جلسه‌های استودیوی لانگ پاند که خودش کارگردانی کرده‌است، مستند مراحل ساخت فولکلور، را در دیزنی+ منتشر کرد.[۲۴۴] در جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۲۰، او موفق به کسب سه جایزه، از جمله هنرمند سال برای سومین سال متوالی شد.[۲۴۵] سوئیفت در شصت و سومین مراسم جایزه گرمی نامزد دریافت شش جایزه شد، که آلبوم سال را برای فولکلور دریافت کرد.[۲۴۶][۲۴۷] او اولین زن در تاریخ است که این جایزه را سه‌بار برنده شده‌است.[۲۴۷] در مه ۲۰۲۱، سوئیفت جایزهٔ آیکان جهانی را که توسط جوایز بریت اهدا می‌شود، دریافت کرد،[۲۴۸] که به اولین زنی تبدیل می‌شود که با این دستاورد مورد تقدیر قرار گرفته‌است، و جایزهٔ ترانه‌سرای آیکان را به‌دلیل تأثیرش در موسیقی از انجمن ملی ناشران موسیقی دریافت کرد.[۲۴۹]

۲۰۲۱–اکنون: ضبط‌های مجدد، نیمه‌شب‌ها، و تور دوره‌ها

 
سوئیفت در تور دوره‌ها (۲۰۲۳)

به‌دنبال اختلاف نظر دربارهٔ مسترها، سوئیفت ضبط مجدد شش آلبوم استودیویی نخستش را اعلام کرد که با بی‌باک (نسخهٔ تیلور) و سرخ (نسخهٔ تیلور) به‌ترتیب در آوریل و نوامبر ۲۰۲۱ آغاز شد. هر دو آلبوم نخستین ضبط مجدد در تاریخ بودند که به صدر جدول بیلبورد ۲۰۰ رسیدند.[۲۵۰][۲۵۱] خبر بی‌باک (نسخهٔ تیلور) از پیش با انتشار «داستان عشق (نسخهٔ تیلور)» اعلام شد که او را پس از دالی پارتن نخستین هنرمندی کرد که هم نسخهٔ اصلی و هم نسخهٔ مجدداً ضبط‌شدهٔ ترانه‌ای را به صدر جدول ترانه‌های کانتری برتر می‌رسانند.[۲۵۲] سرخ (نسخهٔ تیلور) با «همه‌اش را خیلی خوب (نسخهٔ ۱۰ دقیقه‌ای)» پشتیبانی گردید و به طولانی‌ترین ترانهٔ تاریخ تبدیل شد به جایگاه نخست هات ۱۰۰ می‌رسد.[۲۵۳] این ترانه با فیلم کوتاهی همراه بود که جایزهٔ گرمی بهترین موزیک ویدئو را برنده شد[۲۵۴] و سوئیفت سومین بار جایزهٔ موسیقی ویدئوی ام‌تی‌وی برای ویدئوی سال را دریافت کرد.[۲۵۵]

دهمین آلبوم استودیویی سوئیفت، نیمه‌شب‌ها، در ۲۱ اکتبر ۲۰۲۲ منتشر شد.[۲۵۶] مشخصهٔ این آلبوم، سبک‌های الکتروپاپ عاری از مبالغه[۲۵۷][۲۵۸] و همچنین سینث-پاپ[۲۵۹] بود. منتقدان رولینگ استون آن را اثری نامیدند که به‌زودی ماندگار خواهد شد.[۲۶۰][۲۶۱] این پنجمین آلبوم اوست که با فروش بیش از یک میلیون نسخه در هفتهٔ نخست، به صدر جدول بیلبورد ۲۰۰ رسید و رکوردهای گوناگونی را در زمینهٔ استریم شکست،[۲۶۲] از جمله بیشترین استریم در یک روز و یک هفته در اسپاتیفای.[۲۶۳] قطعات این آلبوم که «ضدقهرمان» نخستین تک‌آهنگش شد، همگی ۱۰ جایگاه اول جدول هات ۱۰۰ را تصاحب کردند و سوئیفت نخستین هنرمندی شد که این کار را انجام داد.[۲۶۴] دو تک‌آهنگ دیگر، «غبار اسطوخودوس» و «کارما»، به رتبهٔ دوم این جدول رسیدند.[۲۶۵] در جوایز موسیقی ویدئوی ام‌تی‌وی ۲۰۲۳، سوئیفت ۹ جایزه شامل چهارمین ویدئوی سال خود («ضدقهرمان») را برنده شد.[۲۶۶] او در شصت و ششمین مراسم جوایز گرمی هم جایزه بهترین آلبوم آواز پاپ و چهارمین آلبوم سالش (بیشترین تعداد برای هر هنرمندی) را برنده شد.[۲۶۷]

در مارس ۲۰۲۳، سوئیفت تور دوره‌ها را برگزار کرد که تمام ۱۰ آلبوم استودیویی او را بازنگری می‌کند. رسانه‌های خبری تأثیر فرهنگی و اقتصادی این تور را بسیار پوشش دادند[۲۶۸] و قسمت آمریکای آن، رکورد بیشترین بلیت فروخته‌شده در یک روز را شکست.[۲۶۴] تیکت‌مستر به‌دلیل عدم مدیریت صحیحِ فروش بلیت تور، مورد انتقادات سیاسی قرار گرفت.[۲۱۱] تور دوره‌ها به پرفروش‌ترین تور تاریخ تبدیل شد که بیش از یک میلیارد دلار گردآوری کرد؛ فیلم کنسرتی این تور در ۱۳ اکتبر ۲۰۲۳ در سینماهای جهانی اکران شد و به پرفروش‌ترین فیلم کنسرتی تاریخ تبدیل گردید، به‌طوری که ۲۵۰ میلیون دلار در سطح جهانی فروش داشت و نامزد جایزهٔ گلدن گلوب در رشتهٔ دست‌آورد در سینما و گیشه شد.[۲۶۹][۲۷۰][۲۷۱] طبق برآورد فوربز و بلومبرگ نیوز تا اکتبر ۲۰۲۳، ارزش خالص سوئیفت ۱٫۱ میلیارد دلار بوده است؛ بنابراین، او نخستین موسیقی‌دان تاریخ است که «صرفاً بر اساس ترانه‌ها و اجراهایش» میلیاردر شده است.[۲۷۲][۲۷۳] فوربز پیشتر چهار مرتبه (۲۰۱۶، ۲۰۱۹، ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲) او را پردرآمدترین موسیقی‌دان زن سال معرفی کرده بود.[۲۷۴]

سوئیفت به انتشار آلبوم‌های مجدداً ضبط‌شده طی تور دوره‌ها ادامه داد. حالا صحبت کن (نسخهٔ تیلور) که در ۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۳ منتشر شد، سوئیفت را نخستین زنی کرد که بیشترین آلبوم نامبروان (۱۲) در تاریخ بیلبورد ۲۰۰ را دارد و از باربارا استرایسند پیشی گرفت.[۲۷۵] ۱۹۸۹ (نسخهٔ تیلور) که در ۲۷ اکتبر ۲۰۲۳ منتشر شد، رکورد سوئیفت برای فروش یک میلیون نسخه در یک هفته در ایالات متحده را افزایش داد[۲۷۶] و پرفروش‌ترین آلبوم سال ۲۰۲۳ شد. فروش هفتگی این آلبوم از فروش نیمه‌شب‌ها پیشی گرفت.[۲۷۶] تک‌آهنگ آن، «الان همه‌چیز تموم شد؟» نیز به صدر جدول هات ۱۰۰ رسید و جایگزینِ «تابستان ظالم» خود سوئیفت شد.[۲۷۷] انتشار موسیقی، برگزاری تور و کارهای وابستهٔ سوئیفت در جایگاه بی‌سابقه‌ای از محبوبیت پس از دوران همه‌گیری به اوج رسید.[۲۷۸] به گفتهٔ میوزیک بیزنس ورلدواید، او در سال ۲۰۲۳ وارد «بالاترین سطح نو از موفقیت شغلی جهانی» شد.[۲۷۹] سوئیفت دارندهٔ بیشترین استریم سال ۲۰۲۳ در اسپاتیفای،[۲۸۰] اپل میوزیک،[۲۸۱] و آمازون میوزیک[۲۸۲] شد. به‌علاوه نخستین هنرمندی بود که به رتبهٔ نخست فهرست هنرمندان برتر پایان سال بیلبورد در سه دههٔ گوناگون (۲۰۰۹، ۲۰۱۵ و ۲۰۲۳) رسید[۲۸۳] و نخستین هنرمند زنده‌ای بود که در یک زمان پنج آلبوم را به جایگاه ده‌تای برتر بیلبورد ۲۰۰ رساند.[۲۸۴] او همچنین تا سال ۲۰۲۳ مجموعه‌ای از املاک و مستغلات به ارزش ۱۵۰ میلیون دلار داشت: او خانه‌هایی در نشویل، ترایبکا، لس آنجلس و رود آیلند دارد.[۲۸۵]

فراتر از موسیقی، سوئیفت از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۳ در پنج ترانه حضور یافت: «خائن» و «توس» از بیگ رد مشین،[۲۸۶] ریمیکسی از «بنزین» از هایم،[۲۸۷] «جوکر و ملکه» از اد شیرن[۲۸۸] و «الکات» از د نشنال.[۲۸۹] برای موسیقی متن فیلم ۲۰۲۲ جایی که خرچنگ‌ها آواز می‌خوانند، او «کارولینا» را ضبط کرد که نامزد بهترین ترانهٔ غیراقتباسی از گلدن گلوب و بهترین ترانهٔ نوشته‌شده برای رسانه‌های بصری از گرمی شد.[۲۹۰] به جز موسیقی، سوئیفت نقش مکملی در فیلم کمدی تاریخی ۲۰۲۲ آمستردام داشت و تا سال ۲۰۲۲، برای کارگردانی فیلم بلندی برای سرچلایت پیکچرز قرارداد امضا کرده است.[۲۹۱][۲۹۲]

سوئیفت در سال ۲۰۲۳ با بازیکن فوتبال آمریکایی، تراویس کلسی، وارد رابطه شد.[۲۹۳] در ژانویهٔ ۲۰۲۴، تصاویر پورنوگرافی جعلی از سوئیفت در توییتر منتشر شد که با هوش مصنوعی ساخته شده بود. این تصاویر به دیگر پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی سرایت کرد که موجب انتقاد از هوش مصنوعی و توییتر و همچنین تقاضای اصلاحات حقوقی شد.[۲۹۴][۲۹۵]

یازدهمین آلبوم استودیویی سوئیفت، دپارتمان شاعران رنج‌کشیده، در ۱۹ آوریل ۲۰۲۴ منتشر شد.[۲۹۶] این آلبوم به صدر جدول‌های فروش جهانی رسید و یک دسته از رکوردها را شکست؛ این نخستین آلبومی بود که طی یک هفته ۱ میلیارد استریم در اسپاتیفای جمع‌آوری کرد، در ایالات متحده ۲٫۶ میلیون نسخه در هفته نخست فروخت و سوئیفت را به نخستین هنرمندی تبدیل کرد که ۱۴ عنوان برتر بیلبورد هات ۱۰۰ و ۱۰ عنوان برتر جدول تک آهنگ‌های ای‌آرآی‌ای استرالیا را به خود اختصاص داده است. تک‌آهنگ آغازین آن، «چهارده شب» با حضور پست مالون، به دوازدهمین ترانهٔ شماره یک سوئیفت در هات ۱۰۰ تبدیل شد.[۲۹۷][۲۹۸]

هنرمندی

تأثیرپذیری

یکی از نخستین خاطرات موسیقی سوئیفت، شنیدن آواز مادربزرگش، مارجوری فینلی بود که در کلیسا می‌خواند.[۳] در کودکی، او از موسیقی متن فیلم‌های دیزنی لذت می‌برد.[۲۹۹] سوئیفت گفته اعتماد به نفسش را مدیون مادرش است که به او کمک کرد تا در کودکی در سخنرانی کلاسی حاضر شود.[۳۰۰] او همچنین «شیفتگی به نوشتن و روایت‌پردازی» اش را به مادرش نسبت می‌دهد.[۳۰۱] سوئیفت مجذوب شیوهٔ داستان‌پردازی موسیقی کانتری شد،[۳۰۲] و با گوش دادن به «هنرمندان کانتری زن بزرگ» دههٔ ۱۹۹۰، یعنی شانیا توین، فیث هیل و دیکسی چیکس، با این ژانر آشنا شد.[۳۰۳][۳۰۴] توین، هم به‌عنوان ترانه‌سرا و هم به‌عنوان اجراکننده، بیشترین تأثیر را در موسیقی او داشت.[۳۰۵] هیل الگوی دوران کودکی سوئیفت بود و از او تقلید می‌کرد.[۳۰۶] او نگرش جسور دیکسی چیکس و توانایی آن‌ها در نواختن سازهایشان را تحسین کرد.[۳۰۷] همچنین سوئیفت به بررسی ستارگان کانتری قدیمی‌تر، مانند پتسی کلاین، لورتا لین، تمی وینت و دالی پارتن پرداخت؛[۱۷] او معتقد است پارتن نمونه‌ای قابل ستایش برای ترانه‌سرایان زن است.[۳۰۸] سوئیفت هنرمندان آلترناتیو-کانتری مانند پتی گریفین[۳۰۹] و لوری مک‌کنا را نیز بررسی کرد.[۲۶] به‌عنوان ترانه‌سرا، سوئیفت از جونی میچل الگو گرفت؛ او می‌گوید که چطور اشعار شرح حالِ میچل عمیق‌ترین احساسات را بیان می‌کند: «فکر می‌کنم [آبی] موردعلاقهٔ من است زیرا باطن کسی را خیلی عمیق کاوش می‌کند.»[۳۱۰]

سوئیفت تحت‌تأثیر هنرمندان مختلف پاپ و راک نیز قرار گرفته‌است. او از پل مک‌کارتنی، بروس اسپرینگستین، برایان آدامز،[۳۱۱] رولینگ استونز،[۳۱۲] امیلو هریس، کریس کریستوفرسون و کارلی سایمون به‌عنوان سرمشق حرفه‌اش یاد می‌کند.[۲۶][۳۱۳] او مدت‌هاست که اسپرینگستین و استونز را به‌دلیل پابرجا بودن فعالیت موسیقی‌شان دوست دارد[۳۱۴] و دربارهٔ استونز می‌گوید: «تأثیر عظیمی بر کل چشم‌اندازم در حرفه‌ام» داشته‌است.[۳۱۵] همان‌طور که سوئیفت بزرگ‌تر می‌شد، او آرزو داشت مانند هریس باشد و موسیقی را بر شهرت ترجیح دهد.[۳۱۶] آلبوم سینث-پاپ او، ۱۹۸۹، متأثر از برخی خوانندگان پاپ موردعلاقهٔ او در دههٔ ۱۹۸۰، از جمله پیتر گابریل، آنی لنکس، فیل کالینز و مدونا بود.[۳۱۷][۳۱۸] او از سبک موسیقایی کیث اربن[۳۱۹] و اشعار فال اوت بوی[۳۲۰] به‌عنوان تأثیرگذار یاد کرده‌است.

ژانرها

اگر یک چیز وجود داشته باشد که سوئیفت در حرفه‌اش به اثبات رسانده‌است، آن این است که او از محدود کردن خودش امتناع می‌ورزد. صدای همواره در حال تحولش، او را از محبوب کانتری تا اعجوبهٔ پاپ، به تازه‌ترین قصه‌گوی ماهر فولک رساند.

—آکادمی ملی علوم و هنرهای ضبط، ۲۰۲۱[۳۲۱]

سوئیفت بابت اقدام به تجربهٔ ژانرهای موسیقی گوناگون مشهور است. همچنین حرفهٔ او دستخوش بازآفرینی سبک هنری می‌شود،[۳۲۲][۲۹۲] به‌طوری که او از سوی رسانه‌ها «آفتاب‌پرست موسیقی» توصیف شده‌است.[۳۲۳][۳۲۴] تا سال ۲۰۱۲ که چهارمین آلبومش، سرخ را منتشر کرد، او خودش را موسیقی‌دان کانتری می‌شناخت.[۳۲۵] آلبوم‌های او به ایستگاه‌های رادیوی کانتری ارسال می‌شد اما منتقدان موسیقی به وجود سبک‌های فراگیری از پاپ و راک در آثارش اشاره می‌کردند.[۳۲۶][۳۲۷] منتقدان در سال‌های پس از ۲۰۱۰ شاهد ملودی‌هایی از سوئیفت بودند که از موسیقی پاپ ریشه می‌گرفت و عناصر موسیقی کانتری، به سازهایی مانند بانجو، ماندولین، و فیدل و توانگِ خفیف او محدود می‌شود؛[۳۲۸][۳۲۹] در نتیجه برخی اظهار داشتند که خصوصیت موسیقی کانتری سوئیفت به‌جای اینکه معرفِ سبک موسیقی او باشد، معرفِ ترانه‌سرایی روایی اوست.[۳۳۰][۳۳۱] اگرچه صنعت موسیقی نشویل، جایگاه سوئیفت به‌عنوان موسیقی‌دان کانتری را می‌پذیرفت، منتقدان او را به دست کشیدن از اصول متعارف موسیقی کانتری به نفعِ موفقیت متقاطع در بازار پاپ جریان اصلی متهم کردند.[۳۳۲][۳۳۳] سبک‌های الکتریک پاپ، راک و الکترونیکِ سرخ، گفتمان‌های انتقادی را تشدید کرد؛ سوئیفت به این موضوع واکنش نشان داد: «برچسب‌زنی ژانر را به افراد دیگری می‌سپارم.»[۳۳۴]

روزنامه‌نگار جودی رُزِن می‌گوید سوئیفت با شکل‌گیری حرفهٔ موسیقی‌اش در نشویل، «تدبیر فریب‌کارانه‌ای» داشت که خودش را در عرصهٔ کانتری تثبیت کرد و سپس به سمت پاپ آمد.[۳۳۵] او در سال ۲۰۱۴ با انتشار پنجمین آلبوم استودیویی سینت-پاپ خود، ۱۹۸۹، هویت موسیقی کانتری‌اش را کنار گذاشت. سوئیفت ۱۹۸۹ را نخستین «آلبوم پاپ اثبات‌شدهٔ رسمی» خود توصیف کرد.[۳۳۶] آلبوم‌های بعدی، اعتبار (۲۰۱۷) و معشوق (۲۰۱۹)، ساختار پاپ شادی دارند؛ اعتبار شامل عناصر هیپ هاپ، ترپ و ئی‌دی‌ام است.[۳۳۷][۳۳۸][۳۳۹] از سوی دیگر، نیمه‌شب‌ها (۲۰۲۲) «با آوای پاپ ملایم و فاقد شکل ثابت» و تجربی‌تر، متمایز می‌شود.[۳۴۰][۳۴۱] اگرچه نقدهای مربوط به آلبوم‌های پاپ سوئیفت عموماً مثبت بودند، برخی از منتقدانِ گلایه‌مند بر این باورند که ساختار موسیقی پاپ نشان‌دهنده تلاش سوئیفت به‌منظور موفقیت در جریان اصلی است و اصالتش را به‌عنوان ترانه‌سرایی که به‌وسیلهٔ پیشینه موسیقی کانتری‌اش پرورش یافته‌است، از بین می‌برد. با نگاهی به گذشته، این انتقاد را برخی راکیست توصیف کرده‌اند.[۳۴۲][۳۴۳] به عقیدهٔ موسیقی‌شناس نیت اسلون، تحول موسیقی سوئیفت بیشتر به‌سبب نیازش به گسترش هنرش بود.[۳۴۴] سوئیفت با آلبوم‌های استودیویی‌اش در سال ۲۰۲۰، فولکلور و اورمور، از پاپ جریان اصلی پرهیز کرد و به تجربهٔ سبک‌های آلترناتیو مانند ایندی راک پرداخت.[۳۴۵][۳۴۶] به عقیدهٔ مجلهٔ کلش، حرفهٔ سوئیفت همواره فرازمینی بوده و مرزها را جابه‌جا کرده‌است و به نقطه‌ای رسیده که در آن «تیلور سوئیفت فقط تیلور سوئیفت است»، یعنی با هیچ ژانری تعریف نشده‌است.[۳۴۷]

صدا

سوئیفت از گونهٔ صدای متزوسوپرانو برخوردار است.[۳۴۸] او به‌طور کلی آواز ملایم اما با رنگ متنوعی دارد.[۳۴۹][۳۵۰] به‌عنوان خوانندهٔ کانتری، آواز او از سوی برخی در مقایسه با خوانندگان معاصر او، ضعیف و گرفته توصیف شد.[۳۵۱] سوئیفت پذیرفت که توانایی آوازش در اوایل حرفه‌اش اغلب او را نگران می‌ساخت و سخت تلاش کرد تا پیشرفت کند.[۳۵۲] پس از اینکه با ۱۹۸۹ به موسیقی پاپ روی آورد، دیدگاه‌ها در خصوص آواز او ضد و نقیض بود؛ منتقدان شکایت داشتند که سوئیفت فاقد تکنیک درخور است اما از طرز بیان صدایش برای انتقال احساساتش به مخاطب قدردانی کردند و عقیده داشتند که سوئیفت به‌جای «قدرت و نکات ظریف» به «صمیمیت» اولویت می‌دهد.[۳۵۳] همچنین منتقدان او را به‌خاطر اجتناب از اصلاح زیروبمی خود با اتو-تیون تحسین کردند.[۳۵۴]

به گفتهٔ لس آنجلس تایمز، ویژگی آواز تعیین‌کنندهٔ سوئیفت، توجه او به جزئیات برای بیان احساسی دقیق است.[۳۵۵] با انتشار اعتبار، منتقدان خاطرنشان کردند که او «یادمی‌گیرد چطور از صدای خود به‌عنوان ساز کوبه‌ای متعلق به خودش استفاده کند»[۳۵۶] و آواز صریح معروفش را برای کادانس و ضرب‌آهنگ‌های «باحال محاوره‌ای خالی از تعصب» که شبیه به سبک‌های هیپ هاپ و آراندبی است، جایگزین می‌کند.[۳۵۷][۳۶][۳۵۸] با این حال، آلترناتیو پرس بیان کرد که سبک‌پردازی آواز «تداعی‌گر» او، بیشتر پاپ پانک و ایمو است.[۳۵۹]

نقدهای مربوط به آلبوم‌ها و اجراهای بعدی سوئیفت، از آواز او قدردان‌تر بودند. منتقدان عقیده داشتند آواز او کمتر تو دماغی، غنی‌تر، طنین‌دارتر و قدرتمندتر شده‌است.[۳۲۹][۳۶۰][۳۶۱] با فولکلور و اورمور، سوئیفت به‌خاطر صدای سوزناک و ماهر و در عین حال شفاف و کنترل‌شده‌اش مورد تحسین قرار گرفت.[۳۶۲][۳۶۳][۳۶۴] پیچفورک آوازش در این آلبوم‌ها را «همه‌کاره و رسا» توصیف کرد.[۳۶۵] آلیسا بارنا، استاد تئوری موسیقی، صدای سوئیفت را «نفس‌گیر و زنده» در رجیستر بالا و «پرطنین و ژرف» در رجیستر پایین نامید.[۳۶۶] با آلبوم‌های مجدداً ضبط‌شدهٔ او در سال ۲۰۲۱، منتقدان شروع به تمجید از لحن پخته، عمیق‌تر و «پرطنین‌تر» صدای او کردند.[۳۶۷][۳۶۸][۳۶۹] منتقدی از روزنامهٔ i در سال ۲۰۲۱ گفت که آواز سوئیفت با فراهم‌سازی آواز به‌تازگی کشف‌شده‌اش، بسیار بهتر شده‌است.[۳۷۰] به عقیدهٔ گاردین، اوج آواز پرشور سوئیفت یکی از خصلت‌های بارز آواز اوست،[۳۷۱] و اینکه توانگِ کانتری او از بین رفت.[۳۷۲] نیمه‌شب‌ها بابت شیوهٔ آواز متفاوت و ظریف سوئیفت مورد تحسین قرار گرفت.[۳۷۳] در سال ۲۰۲۳، نام او در فهرست ۲۰۰ خوانندهٔ برتر تمام ادوار رولینگ استون در رتبهٔ ۱۰۲ قرار گرفت.[۳۵۰] در بررسی تور دوره‌ها، آماندا پتروسیچ منتقد نیویورکر، وضوح، لحن و آواز «قوی‌تر» سوئیفت را تحسین کرد.[۵۵]

ترانه‌سرایی

در نشریات گوناگونی از سوئیفت به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین ترانه‌سرایان تمام ادوار نام برده شده‌است.[۳۷۴][۳۷۵][۳۷۶] دانش‌پژوهان انگلیسی‌زبان مانند جاناتان بیت و استفانی برت خاطر نشان کرده‌اند که احساس ادبی، مفهوم ملودی، و سبک نگارش بیانی او در میان همتایانش کمیاب هستند.[۳۷۷][۳۷۸] بریج‌های سوئیفت اغلب به‌عنوان یکی از بهترین خصلت‌های ترانه‌های او مورد تأکید قرار می‌گیرند،[۳۷۹][۳۸۰] به‌طوری که مجلهٔ تایم به او لقب «ملکهٔ بریج‌ها» را داد.[۳۸۱]

در مصاحبهٔ سال ۲۰۱۱ با نیویورکر، سوئیفت نخست خود را به‌عنوان ترانه‌سرا معرفی کرد: «من ترانه‌ها را می‌نویسم، و صدایم فقط راهی برای رساندن مفهوم اشعار است.»[۲۶] در ترانه‌های اولیهٔ او، تجربیات زندگی شخصی‌اش الهام‌بخش متداول سوئیفت بوده‌اند که به او کمک کرد تا زندگی را پشت سر بگذارد.[۳۸۲][۳۸۳] تکنیک «وقایع‌نگارانه» در ترانه‌سرایی او، با شناسایی یک احساس آغاز شد و با ملودی مربوط ادامه پیدا کرد.[۳۸۴][۳۸۵] در سه آلبوم استودیویی نخست او، عشق، دلشکستگی و عدم اطمینان، از دیدگاه نوجوان، مضامین غالب در اشعار او بودند.[۳۸۶][۳۸۷] او در سرخ، به هیاهوی روابط نامطلوب پرداخت،[۳۸۸] و در ۱۹۸۹، نوستالژی و مثبت‌نگری پس از رابطه را دنبال کرد.[۳۱۷] اعتبار از جنبه‌های منفی شهرت سوئیفت الهام گرفت،[۳۸۹] و معشوق، درک و فهم سوئیفت از «گسترهٔ کامل عشق» را با جزئیات شرح داد.[۳۹۰] سایر مضامین مورد بحث در موسیقی سوئیفت عبارتند از: پویایی خانواده، دوستی،[۳۹۱][۳۹۲] انزوا، خویشتن‌آگاهی، و مقابله با انتقاد کوبنده، به‌ویژه در خصوص جنسیت‌زدگی.[۳۰۱][۳۹۳]

اشعار اعترافی سوئیفت دیدگاه‌های مثبتی از سوی منتقدان داشته‌است.[۳۹۴][۲۶][۳۹۵] منتقدان به جزئیات واضح و دل‌مشغولی عاطفی سوئیفت تأکید بیشتری داشته‌اند و آن را در موسیقی پاپ غیرمعمول دانسته‌اند.[۳۹۶][۳۹۷][۳۹۸] منتقدان همچنین ساختار ملودیک آثار او را ستودند. رولینگ استون سوئیفت را «دانای ترانه‌سرایی با پیشکشی قابل لمس برای ساختار ورس-کر-بریج» توصیف کرد.[۳۹۹][۴۰۰] ان‌پی‌آر به سوئیفت لقب «استاد زبان محاوره‌ای در اشعار خود» را داد[۳۶] و اشاره کرد که ترانه‌های او تعامل عاطفی را بیان می‌کنند.[۴۰۰] با وجود استقبال مثبت، نیویورکر عقیده داشت که او به‌طور کلی «بیشتر به‌عنوان متخصص فنی چیره‌دست به تصویر کشیده می‌شود تا به‌عنوان رویاپرداز دیلنسک».[۲۶] رسانه‌های تبلوید غالباً موضوعات ترانه‌های او را با معشوقه‌های سابقش مرتبط می‌سازند و دربارهٔ آن‌ها گمانه‌زنی می‌کنند؛ هم منتقدان و هم سوئیفت آن را به‌عنوان عملی جنسیت‌زده مورد انتقاد قرار دادند.[۴۰۱][۴۰۲][۴۰۳] صرف نظر از سرنخ‌های ارائه‌شده در نوشته‌های روی جلد آلبوم‌ها، سوئیفت از صحبت در مورد موضوعات ترانه‌هایش اجتناب می‌کند.[۴۰۴]

در آلبوم‌های سال ۲۰۲۰—فولکلور و اورمور، سوئیفت از گریزگرایی و رمانتیسم الهام گرفت تا روایت‌های تخیلی را پیگیری کند.[۴۰۵] او در این دو آلبوم اشاره‌ای به زندگی شخصی‌اش نداشت و احساسات خود را به شخصیت‌های خیالی و قوس‌های داستانی لحاظ کرد، که فشار روحی ناشی از توجه رسانه‌ها را بر روی او برداشت و مسیرهای جدیدی را برای هنر خود طرح کرد.[۳۸۴] به گفتهٔ سوئیفت، او پس از اینکه دیگر نگران موفقیت تجاری نبود، به مسیر ترانه‌سرایی جدید روی آورد.[۴۰۵] بنا به گفتهٔ مجلهٔ اسپین، او در اورمور احساسات پیچیده را با «دقت و تباهی» پیگیری کرد.[۴۰۶] به گفتهٔ نشریهٔ کانسکوئنس، آلبوم‌های سال ۲۰۲۰ او فرصتی فراهم کرد که منتقدانِ سوئیفت به «قدرت ترانه‌نویسی» او قانع شوند و او از «نابغهٔ نوجوان به یک بزرگسال خاطر جمع و محتاط» تبدیل شد.[۴۰۷]

سویفت نوشته‌هایش را به سه نوع تقسیم می‌کند: «اشعار قلم‌پر» (اشاره به ترانه‌هایی که ریشه در شاعرانگی منسوخ دارند)، «اشعار خودنویس» (مبتنی بر خط داستانی مدرن و واضح) و «اشعار روان‌نویس درخشنده» (که دلپسند و پوچ هستند).[۴۰۸] منتقدان قطعهٔ پنجم هر یک از آلبوم‌های سوئیفت را «از لحاظ عاطفی حساس‌ترین» ترانهٔ آلبوم یاد می‌کنند.[۴۰۹] انجمن ملی ناشران موسیقی که در سال ۲۰۲۱ به سوئیفت جایزهٔ نماد ترانه‌سرای سال را اهدا کرد، در مورد او گفت: «امروزه وقتی صحبت از نوشتن موسیقی می‌شود هیچ‌کس به اندازهٔ سوئیفت تأثیرگذار نیست».[۴۱۰] ویک او را پیشتازترین ترانه‌سرای زن عصر امروزی دانست،[۴۱۱] و انجمن بین‌المللی ترانه‌سرایان نشویل در سال ۲۰۲۲ او را ترانه‌سرا-هنرمند دهه نامید.[۲۶۴] سوئیفت همچنین دو شعر منتشر کرده‌است: «چرا دختره ناپدید شد» و «اگر تو به هر اندازه شبیه من هستی».[۴۱۲]

اجراها

روزنامه‌نگاران سوئیفت را یکی از بهترین اجراکنندگان و سرگرمی‌سازهای موسیقی جریان اصلی توصیف کرده‌اند. او اغلب بابت مهارت در نمایش‌پردازی و حضور بر روی صحنه تحسین می‌شود.[۴۱۳][۴۱۴][۴۱۵] سوئیفت به‌دلیل توانایی‌اش در زمینهٔ بهره‌مندی از مخاطبان گسترده، مانند اجرای کنسرت در استادیوم ورزشی، مشهور است.[۴۱۶][۴۱۷][۲۲۶] او برخلاف خوانندگان عصر حاضر، کاملاً به اجرای همراه با رقص متوسل نیست.[۴۱۸] به عقیدهٔ گرگ کرلنشتاین در مجلهٔ وی، او دارای «موهبت کمیاب تبدیل صحنهٔ استادیوم به محیطی صمیمی» است، فارغ از اینکه «چه گیتار بردارد چه ارتشی از رقصندگان را هدایت کند».[۴۱۹]

 
سوئیفت هنگام اجرا در تور استادیومی اعتبار، مهٔ ۲۰۱۸

در نقدی برای اجراهای اولیهٔ سوئیفت به سال ۲۰۰۸، ساشا فریر-جونز در نیویورکر او را سرگرم‌سازی نامید که به‌طور استثنایی ماهر است و صحنه‌گرداری سرزنده‌ای دارد: «[سوئیفت] با حرفه‌ای‌گرایی که از سن چهارده سالگی نشان داده، انرژی جمعیت را احیا کرد.»[۴۲۰] در سال ۲۰۱۸، کریس دیویل از استریوگام نوشت که پرسونای او روی سکوی اجرا از شخصیت «خدایان کلاسیک راک» الگوبرداری می‌کند.[۴۲۱] به عقیدهٔ جیم هرینگتون در مرکوری نیوز، تور استادیومی اعتبار پیشرفت سوئیفت را به‌عنوان اجراکننده نشان می‌دهد، «مخصوصاً در رابطه با توانایی او در تسلط بر صحنه».[۴۲۲] در سال ۲۰۲۳، آدریان هورتن از گاردین به میزان «استقامت به‌ظاهر پایان‌ناپذیر» سوئیفت در تور دوره‌ها اشاره کرد،[۴۲۳] و ایلانا کاپلان در روزنامهٔ i، روش نمایش‌پردازی سوئیفت را «بی‌نظیر» خواند.[۴۲۴]

منتقدان به تنوع هنری سوئیفت به‌عنوان سرگرمی‌ساز تأکید کرده‌اند. آن‌ها توانایی او به‌منظور تغییر پرسوناهای روی صحنه و سبک‌های اجرا بسته به مضامین و زیبایی‌شناسی متغیر آلبوم‌هایش را ستایش کرده‌اند.[۴۲۵][۴۲۶] مشخصهٔ کنسرت‌های او، شرح دقیق برادوی با زیبا جلوه دادن آن و فناوری پیشرفته است.[۴۲۷] اجراهای او غالباً با حضور گروه موسیقی است که از سال ۲۰۰۷ با آن‌ها اجرا داشته‌است.[۴۲۸] سوئیفت همچنین در اجرا اغلب خود را با آلات موسیقی مانند گیتار الکتریک،[۴۲۹] گیتار آکوستیک، پیانو[۲۵۸] و گاهی با بانجو شش رشته‌ای و یوکللی همراهی می‌کند.[۴۳۰][۴۳۱] او مکرراً با تماشاچیان در تعامل است و اجراهای آکوستیک تک‌نوازی او صمیمی و از لحاظ احساسی اثرگذار توصیف شده‌است که اشعار مبتنی بر داستان‌پردازی و ارتباط او با طرفداران را تکمیل می‌کند.[۵۵][۴۳۲] لیدیا بورگام از اسپین‌آف عقیده داشت که صمیمیت اجرای آکوستیک سوئیفت، یکی از اصول جدایی‌ناپذیر «منشأ خواننده-ترانه‌سرایی» اوست.[۴۳۳][۲۵۸] کریس ویلمن از ورایتی، سوئیفت را «صمیمی‌ترین سوپراستار پاپ»[۴۳۴] و محبوب‌ترین اجراکنندهٔ قرن بیست و یکم نامید.[۴۳۵]

ویدئو و فیلم

سوئیفت بر عناصر بصری به‌عنوان جزء خلاقانهٔ مهم در فرایند ساخت موسیقیش تأکید می‌کند.[۴۳۶] او برای تهیهٔ موزیک ویدئوهایش با کارگردانان گوناگونی همکاری کرده‌است و به مرور زمان در نویسندگی و کارگردانی دخیل شده‌است. او ایده و تریتمنت ویدئوی «بدجنس» را در سال ۲۰۱۱ به وجود آورد[۴۳۷] و سال قبل موزیک ویدئوی «مال من» را مشترکاً با رومن وایت کارگردانی کرد.[۴۳۸] در مصاحبه‌ای، وایت توضیح داد که سوئیفت «کاملاً درگیر نوشتن پیش‌نویس فیلم‌نامه، انتخاب بازیگر و انتخاب لباس بود؛ و او در هر دو روز پانزده‌ساعته فیلمبرداری حاضر شد، حتی وقتی او در صحنه‌ها نبود.»[۴۳۹]

از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸، سوئیفت در هشت موزیک ویدئو با جوزف کان همکاری کرد—چهار ویدئو هر کدام از آلبوم‌های ۱۹۸۹ و اعتبار. کان مشارکت سوئیفت در ساختن موزیک ویدئو را ستایش کرد.[۴۴۰] در سال ۲۰۱۶، سوئیفت با امریکن اکسپرس برای موزیک ویدئوی «فضای خالی» (که کان کارگردانی کرده‌است) کار کرد، و تهیه‌کنندهٔ اجرایی برنامه تعاملی ای‌ام‌ای‌ایکس غیرمستقیم: تجربه تیلور سوئیفت[E ۱۳] بود که در سال ۲۰۱۵ برای آن برندهٔ جایزهٔ امی ساعات پربیننده در دستهٔ بهترین برنامه تعاملی شد.[۴۴۱] سوئیفت موزیک ویدئوی «کینه» را تهیه‌کنندگی کرد و جایزهٔ گرمی بهترین موزیک ویدئو را در سال ۲۰۱۶ دریافت کرد.[۴۴۲]

شرکت تولید فیلم او، تیلور سوئیفت پروداکشنز، آی‌ان‌اس،[E ۱۴] در تهیهٔ تمام رسانه‌های بصری سوئیفت نقش دارد که نخستین کار این شرکت، ساخت مستند کنسرتی تور استادیومی اعتبار در سال ۲۰۱۸ بود.[۴۴۳] او به کارگردانی مشترک ویدئوها برای تک‌آهنگ‌های آلبوم معشوق ادامه داد: «من!» با دیو میرز، و «تو باید آرام باشی» (همچنین تهیه‌کنندهٔ اجرایی) و «معشوق» با درو کیرش.[۴۴۴] اما با ویدئوهای «آن مرد» (که برندهٔ جایزهٔ بهترین کارگردانی از ام‌تی‌وی شد)، «کاردیگن»، «بید»، «ضدقهرمان» و «آراسته به جواهر» خودش به‌صورت انفرادی وظیفهٔ کارگردانی را به عهده گرفت.[۴۴۵] پس از فولکلور: جلسه‌های استودیوی لانگ پاند، سوئیفت با همه‌اش را خیلی خوب: فیلم کوتاه، به‌عنوان فیلم‌ساز آغاز به کار کرد[۲۶۴] و نخستین هنرمندی شد که به‌عنوان کارگردان انفرادی، جایزهٔ گرمی بهترین موزیک ویدئو را کسب کرد.[۴۴۶] سوئیفت از کلویی ژائو، گرتا گرویگ، نورا افرون، گیرمو دل تورو، جان کاساوتیس و نوآ بامباک به‌عنوان الگوی فیلم‌سازی خود نام برده‌است.[۴۳۶]

موقعیت فرهنگی

سوئیفت در ابعاد مختلف تأثیر عمیقی بر صنعت موسیقی داشته‌است.[۴۴۷][۴۴۸] نشریات سوئیفت را روح زمانه یا «نیروی حیاتی» فرهنگی توصیف می‌کنند،[۴۴۹][۱۳۰] به‌طوری که بیلبورد خاطر نشان کرد فقط هنرمندان معدودی مانند او موفقیت در جداول فروش، تحسین منتقدان و حمایت از سوی طرفداران را دارند که این‌ها از تأثیر گستردهٔ سوئیفت ناشی می‌شود.[۴۵۰] به عقیدهٔ نشریات، فروش میلیونی آلبوم‌های سوئیفت، پدیده‌ای نادر در صنعت تحت سلطهٔ استریم است که به‌دنبال پایان دورهٔ آلبوم در دههٔ ۲۰۱۰ رخ داد.[۴۵۱][۴۵۲] سوئیفت تنها هنرمندِ تاریخچهٔ لومینیت دیتا است که پنج آلبومش در هفتهٔ نخست انتشار بیش از یک میلیون نسخه فروخته‌است[۴۵۳] و منجر به این شد تا مجلهٔ نیویورک او را «کسی که صنعت موسیقی را به خواست خود منعطف می‌کند» بنامد.[۴۵۲] سوئیفت همچنین مدافع فروشگاه‌های موسیقی مستقل دانسته می‌شود،[۴۵۴][۴۵۵] که در رواج مجدد وینیلِ قرن بیست و یکم نقش داشته‌است.[۴۵۶][۴۵۷] پس از دست‌یابی به چندین دستاورد شگرف، ورایتی به سوئیفت لقب «ملکهٔ استریم» را داد.[۴۵۸] اقتصاددان آلن کروگر، مفهومش «rockonomics» —تحلیل اقتصاد خردِ صنعت موسیقی—را با بهره‌گیری از سوئیفت که او را «نابغهٔ اقتصادی» می‌داند، ابداع کرد.[۴۵۹]

در سال ۲۰۱۳، جودی رُزِن در مجلهٔ نیویورک، سوئیفت را «بزرگ‌ترین ستارهٔ پاپ جهان» نامید و عقیده داشت که فرایند به شهرت رسیدنِ او برخلافِ نمونه‌های جاافتاده بوده‌است: «[سوئیفت] بین ژانرها، دوره‌ها، جمعیت‌شناسی، پارادایم‌ها، شیوه‌های پرطرفدار قرار می‌گیرد»؛ به عقیدهٔ این روزنامه‌نگار، هنرمندان دیگر مانند بیانسه، ریانا، لیدی گاگا، کیتی پری، مایلی سایرس و جاستین بیبر «تمامشان برای [دست‌یابی به] مقام دوم در رقابت هستند».[۳۳۵] طبق گزارش سی‌ان‌ان، سوئیفت دههٔ ۲۰۱۰ را به‌عنوان ستارهٔ کانتری آغاز کرد و آن دههٔ را به‌عنوان «تایتان موسیقایی تمام ادوار» به پایان رساند.[۴۶۰] نام او در سال ۲۰۱۹ بیشترین جستجوی زن و در سال ۲۰۲۲ بیشترین جستجوی موسیقی‌دان در گوگل بود.[۴۶۱][۴۶۲]

میراث

سوئیفت در شکل‌گیری چشم‌انداز موسیقی کانتری مدرن نقش داشته‌است.[۴۶۳] او موفقیت و شهرتش را فراتر از ایالات متحده بسط داد.[۳۳۵][۴۶۳] او پیشگام استفاده از اینترنت (مای‌اسپیس) به‌عنوان ابزار بازاریابی بوده‌است[۴۵][۴۶۴] و ژانر کانتری را به نسل جوان‌تر معرفی کرد.[۴۶۵][۳۳۵] از آن زمان، ناشران کانتری علاقه‌مند به جذبِ خوانندگان جوانی شدند که ترانه‌هایشان را خودشان می‌نویسند؛[۴۶۶] اجرای او با گیتار در شکل‌گیری «فاکتور تیلور سوئیفت» نقش داشت؛ پدیده‌ای که افزایش فروش گیتار به زنان، جمعیتی که قبلاً نادیده گرفته‌شده بودند، را به آن نسبت می‌دهند.[۴۶۷][۴۶۸]

بنا به گفتهٔ نشریات، سوئیفت با تغییر و تحول ژانرهایش در سرتاسر حرفهٔ خود، چشم‌انداز موسیقی معاصر را «برای همیشه» تغییر داد، یعنی دیسکوگرافی که تغییرات فرهنگی را در خود جای دهد[۴۶۹] و قدرتش «برای تمایل به هر صدایی که او می‌خواهد به مدار جریان اصلی» برساند.[۴۷۰] علاوه بر این، از نظر شخصی بودن و حساس بودن اشعار او، نیک کاتوچی، روزنامه‌نگار موسیقی معتقد است که سوئیفت به خوانندگان بعدی مانند بیلی آیلیش، آریانا گرانده و هالزی کمک کرد تا همین کار را انجام دهند.[۴۷۱] همچنین محققان به حساسیت ادبی و مفاهیم پوپ‌تیمیست سوئیفت و موسیقی او در قرن بیست و یکم تأکید داشته‌اند.[۴۷۲][۴۷۳]

خواننده‌های متعددی متأثر از سوئیفت و آثار او بوده‌اند. آلبوم‌های او الهام‌بخش یک نسل کامل از خواننده-ترانه‌سرایان بوده‌است.[۴۶۵][۳۴۵][۴۷۴] روزنامه‌نگاران توانایی او به‌منظور تغییر قواعد این صنعت را ستایش می‌کنند، و در مورد اینکه چگونه اقدامات او باعث اصلاح سیاست‌های پلتفرم‌های استریم شد، آگاهی از مالکیت معنوی در میان موسیقی‌دانان آینده را بیشتر کرد،[۴۷۵][۴۷۶] و مدل فروش بلیت کنسرت را تغییر داد،[۴۷۷] صحبت کرده‌اند. منابع گوناگون، موسیقی سوئیفت را پارادایمی می‌دانند که به نمایندگی از نسل هزاره آمد؛[۴۷۸] وبگاه واکس او را «بروس اسپرینگستین هزاره»،[۴۷۹] و تایمز او را «باب دیلن عصر ما» نامید.[۴۸۰] به پاس قدردانی از تأثیر فرهنگی‌اش، به سوئیفت عنوان زن دهه (دههٔ ۲۰۱۰) از بیلبورد،[۴۸۱] هنرمند دهه (دههٔ ۲۰۱۰) از جوایز موسیقی آمریکا[۴۸۲] و نماد جهانی در جوایز بریت داده شد.[۴۸۳]

سوئیفت همچنین موضوع مطالعه آکادمیک است؛[۴۸۴] سبک هنری و شهرت او موضوعات محبوب مطالعات رسانه‌ای دانشگاهی است.[۳۲۲] مؤسسات آموزشی مختلف دوره‌هایی را دربارهٔ سوئیفت در زمینه‌های ادبی، فرهنگی و جامعه‌شناسی سیاسی ارائه می‌دهند.[۴۸۵][۳۲۲] ترانه‌های او از سوی روان‌شناسان فرگشتی و تحلیلگران فرهنگی به‌منظور درک رابطهٔ میان موسیقی عامه‌پسند و راهبردهای همسرگزینی انسان مورد مطالعه قرار می‌گیرند.[۴۸۶][۴۸۷] حشره‌شناسان یک گونه از هزارپاییان را به افتخار او، ناناریا سوئیفته نام‌گذاری کردند.[۴۸۸]

هنرمندان ارشد مانند کارول کینگ،[۴۸۹] پل مک‌کارتنی،[۴۹۰] رینگو استار،[۴۹۱] بیلی جول،[۴۹۲] میک جگر،[۴۹۳] مدونا،[۴۹۴] دالی پارتن[۴۹۵] و بروس اسپرینگستین،[۴۹۶] مهارت سوئیفت به‌عنوان موسیقی‌دان را ستایش کرده‌اند. کینگ، سوئیفت را «نوهٔ حرفه‌ای» خود قلمداد و از سوئیفت به‌دلیل «پیش بردن مشعل به سوی جلو» قدردانی کرد.[۴۸۹] اسپرینگستین او را نویسنده‌ای «خارق‌العاده» نامید.[۴۹۶] استار و جول، سوئیفت را جانشین بیتلز دانستند.[۴۹۲][۴۹۱]

تصویر عمومی

موسیقی، زندگی و تصویر سوئیفت همواره مورد توجه گسترده در فرهنگ سلبریتی جهانی بوده‌است.[۳۲۲] او به‌عنوان آیدل نوجوان آغاز به کار کرد[۴۹۷] و چهره‌ای فراگیر در فرهنگ مردمی شده‌است،[۴۹۸] به‌طوری که اغلب از او با عنوان پاپ آیکان نام برده می‌شود.[۳۳۷][۴۹۹] نشریات به ماندگاری و محبوبیت عظیم او به‌عنوان نوعی شهرت اشاره کرده‌اند که از قرن بیستم شاهد آن نبوده‌اند.[۵۰۰][۵۰۱] منتقدان موسیقی سم سندرز و ان پاورز سوئیفت را «ترکیبی بسیار موفق» از یک ستارهٔ پاپ و خواننده-ترانه‌سرا می‌دانند.[۵۰۲]

روزنامه‌نگاران در مورد شخصیت مودبانه و بی‌پردهٔ سوئیفت نوشته‌اند[۲۹][۳۸] و او را «محبوب رسانه‌ها» و «آرزوی یک خبرنگار» خطاب می‌کنند.[۳۹۴] میشل اوباما، بانوی اول سابق ایالات متحده، هنگام اهدای جایزه‌ای به‌منظور تلاش‌های بشر دوستانه او در سال ۲۰۱۲، سوئیفت را هنرمندی توصیف کرد که «به‌سرعت به صدر صنعت موسیقی صعود کرده‌است اما هنوز واقع‌گرا و ثابت‌قدم زندگی می‌کند، کسی که تمام توقعات از آنچه که جوان ۲۲ ساله می‌تواند انجام دهد را از بین برده‌است».[۵۰۳] سوئیفت در اوایل کار خود از سوی رسانه‌ها به دلیل محبوبیت و ظاهر دختر همسایه‌ای که داشت، به‌عنوان «دلبر آمریکا» شناخته می‌شد.[۵۰۴][۵۰۵] نظرسنجی یوگاو او را تحسین برانگیزترین موسیقی‌دان زن جهان از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ رتبه‌بندی کرد.[۵۰۶]

به رغم آنکه سوئیفت تمایلی به بحث عمومی دربارهٔ زندگی شخصی خود ندارد و معتقد است که این کار «ضعف شغلی» است،[۵۰۷] زندگی شخصی او مورد پوشش گستردهٔ رسانه‌ها و گمانه‌زنی‌های تبلوید قرار دارد،[۵۰۸] به‌طوری که تمام حرکات او «به‌دقت نظارت و تجزیه و تحلیل» شده‌است.[۱۳۰] کلش سوئیفت را هنرمندی توصیف کرد که تعریف و انتقادات را مانند برق‌گیر به خود جلب می‌کند.[۵۰۹] نیویورک تایمز در سال ۲۰۱۳ بیان کرد که پیشینهٔ روابط عاشقانهٔ او به برانگیختن واکنش شدید عموم منجر شده‌است و در مورد اینکه آیا او در بحبوجهٔ «بحران یک چهارم زندگی» بوده‌است یا خیر، صحبت کرد.[۵۱۰] منتقدان تأکید کرده‌اند که زندگی و حرفهٔ سوئیفت در معرض اسلات-شیمینگ و زن‌ستیزی شدیدی بوده‌است.[۵۱۱][۵۱۲] به عقیدهٔ گلامور، سوئیفت سوژهٔ اصلی تمسخر مردانه است و احساس برتری مردانه را تحریک می‌کند.[۵۱۳] به گفتهٔ دیلی تلگراف، توانایی او به‌منظور توجه و درک تبعیضِ جنسیتی برای این صنعت بسیار حیاتی است.[۵۱۴] سوئیفت همچنین بارها هدف ورود غیرقانونی به خانه و آزار تعقیب بوده که برخی از آن‌ها مسلح بودند.[۵۱۵][۵۱۶]

سوئیفت صاحب سه گربه به نام‌های مردیت گری، اولیویا بنسون و بنجامین باتن است. این سه گربه در ویدئوها و کارهای دیگر او به شیوه‌های گوناگون به نمایش درآمده یا به آن‌ها ارجاع شده‌است.[۵۱۷] بنسون با ارزش خالص ۹۷ میلیون دلار، سومین حیوان خانگی ثروتمند جهان است.[۵۱۸]

کنشگری اجتماعی

سوئیفت معمولاً در عرصه سیاسی با احتیاط حرکت کرده و در طول سال‌ها سکوت پیشه کرد. با این حال، از سال ۲۰۱۸ وی صراحتاً به نقد سیاستمداران جمهوریخواه آمریکا پرداخت.[۵۱۹] اثرگذاری سیاسی وی به نحوی است که در نظرسنجی ان‌بی‌سی نیوز از میان رای‌دهندگان آمریکایی، وی بالاترین نرخ محبوبیت را در میان شخصیت‌های شناخته شده کسب کرد.[۵۲۰]

سوئیفت معتقد است «هیچ چیز بدتر از برترپنداری نژاد سفید نیست و جایی برای این اندیشه نباید وجود داشته باشد.»[۵۲۱] تیلور سوییفت به عنوان یک فمینیست حامی حق سقط جنین شناخته می‌شود[۵۲۲] و یکی از امضاکنندگان بنیان‌گذار جنبش دیگر بس است علیه آزار جنسی است.[۵۲۳] سوئیفت به‌خاطر تلاش‌های بشردوستانه‌اش شناخته شده‌است.[۵۲۴] وی همچنین مدافع حقوق ال‌جی‌بی‌تی و از حامیان کنترل اسلحه در ایالات متحده است.[۵۲۵][۵۲۶] او پس از اعتراضات به قتل جورج فلوید، آشکارا به دونالد ترامپ رئیس‌جمهور وقت آمریکا تاخت، به جنبش جان سیاه پوستان مهم است کمک مالی کرد، و خواستار برداشتن بناهای یادبود کنفدراسیون در ایالت تنسی شد.[۵۲۷][۵۲۸][۵۲۹] سوئیفت از جو بایدن و کامالا هریس در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا حمایت کرد.[۵۳۰] در جریان جنگ اسرائیل و حماس، سوئیفت در یک رویداد کمک مالی حامیان فلسطین به میزبانی رامی یوسف که تمام درآمد آن صرف کمک‌های بشردوستانه به غزه می‌شد شرکت کرد.[۵۳۱][۵۳۲][۵۳۳] در واکنش میگن کلی، مفسر سیاسی محافظه‌کار آمریکایی، خواستار تحریم تیلور سوئیفت و «عذرخواهی کردن وی از اسرائیلی‌ها و یهودی‌های آمریکا» شد.[۵۳۴]

جایزه‌ها و دستاوردها

مقالهٔ اصلی: فهرست جایزه‌ها و نامزدی‌های تیلور سوئیفت
 
سوئیفت در مراسم جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی در سال ۲۰۰۹

سوئیفت ۱۴ جایزهٔ گرمی (شامل چهار آلبوم سال که بیشترین دفعات برد توسط یک هنرمند است)،[۵۳۵] یک جایزهٔ امی،[۵۳۶] ۴۰ جایزهٔ موسیقی آمریکا (بیشترین دفعات برد توسط یک هنرمند)،[۵۳۷] ۳۹ جایزهٔ موسیقی بیلبورد (بیشترین دفعات برد توسط یک هنرمند زن)،[۵۳۸] ۱۱۸ رکورد جهانی گینس،[۵۳۹] ۱۲ جایزهٔ انجمن موسیقی کانتری (شامل جایزهٔ پِنِکال)،[۵۴۰] هشت جایزهٔ آکادمی موسیقی کانتری[۵۴۱] و دو جایزهٔ بریت[۱۶۷] برنده شده‌است. به‌عنوان ترانه‌سرا، از او در انجمن ترانه‌سرایان نشویل،[۵۵][۵۴۲] تالار مشاهیر ترانه‌سرایی و انجمن ملی ناشران موسیقی تقدیر به‌عمل آمده و همچنین جوان‌ترین فردی بود که نامش در فهرست رولینگ استون از ۱۰۰ ترانه‌سرای برتر تمام دوران در سال ۲۰۱۵ آمد.[۵۴۳][۵۴۴] در ۶۴مین دورهٔ جوایز بی‌ام‌ال در سال ۲۰۱۶، سوئیفت تبدیل به اولین زنی شد که موفق به دریافت جایزه‌ای به‌نام خودش می‌شود.[۵۴۵]

مطابق با اطلاعات در دسترس، سوئیفت تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۵۰ میلیون آلبوم و ۱۵۰ میلیون تک‌آهنگ در سراسر جهان به‌فروش رسانده بود.[۵۴۶][۵۴۷][۵۴۸] او تا سال ۲۰۲۱ بیش از ۱۱۴ میلیون نسخه آلبوم در سطح جهانی فروخته بود که شامل ۷۸ میلیارد استریم می‌شد.[۲۴۸][۴۹۶] فدراسیون بین‌المللی صنعت فونوگرافی در سه مرتبه (۲۰۱۴، ۲۰۱۹ و ۲۰۲۲) او را هنرمند ضبط جهانی سال رتبه‌بندی کرد.[۵۴۹] سوئیفت دارای بیشترین آلبوم شماره یک در جدول بریتانیا و ایرلند برای یک هنرمند زن در این هزاره است،[۵۵۰][۵۵۱] و با درآمد ۱۵۹٬۰۰۰٬۰۰۰ رنمینبی از آثارش، پرفروش‌ترین هنرمند تاریخ در پلت‌فرم‌های موسیقی دیجیتالی چین است.[۵۵۲] او نخستین هنرمندی است که آثار خود را در رتبه نخست جدول جایگزین و تمام پنج رتبهٔ نخست جدول آلبوم‌های استرالیا را تصرف می‌کند.[۵۵۳][۵۵۴] سوئیفت همچنان دارندهٔ پرفروش‌ترین تور کنسرت به‌وسیلهٔ هنرمند زن در جهان است که طبق آمار پال‌استار، مجموع فروش بلیت کنسرت‌هایش تا نوامبر ۲۰۲۳ به ۱٫۹۶ میلیارد دلار رسیده‌است.[۵۵۵] تور دوره‌ها پردرآمدترین تور تاریخ تا دسامبر ۲۰۲۳ است و نخستین توری است که درآمد آن از ۱ میلیارد دلار فراتر رفت.[۵۵۶] هر یک از آلبوم‌های استودیویی او از زمان بی‌باک، بیش از یک میلیون نسخهٔ جهانی فروش دارند.[۵۵۷][۵۵۸] سوئیفت پرمخاطب‌ترین هنرمند زن در اسپاتیفای و اپل میوزیک است.[۵۵۹][۵۶۰] در اسپاتیفای، او تنها هنرمندی است که بیش از ۲۰۰ و ۲۵۰ میلیون استریم در یک روز دریافت کرده (۲۶۰ میلیون در ۲۷ اکتبر ۲۰۲۳)[۵۶۱] و تنها هنرمند زنی است که به ۱۰۰ میلیون شنوندهٔ ماهانه رسیده‌است.[۵۴۰] بیشترین ورود و بیشترین ورود همزمان از یک هنرمند در جدول ۲۰۰ آهنگ جهانی بیلبورد (به‌ترتیب با ۱۴۳ و ۳۱ ترانه) از جمله کارهای برجسته او هستند.[۵۶۲][۵۶۳]

در ایالات متحده، سوئیفت تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۳۷٫۳ میلیون آلبوم فروخته‌بود[۵۴۸] و بیلبورد نام او را در رتبهٔ هشتم فهرست برترین هنرمندان جدول در تمام دوران قرار داد.[۵۶۴] او دارای طولانی‌ترین مدت حضور در صدر جدول ۱۰۰ هنرمند برتر بیلبورد با ۵۰ هفته،[۵۶۵] بیشترین هفته (۶۸) در صدر بیلبورد ۲۰۰،[۵۶۶] هنرمند زنی که بیشترین مقدار ترانهٔ واردشده به ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد را در تاریخ دارد (۱۳۶) و هنرمندی که بیشترین مقدار تک‌آهنگ رتبهٔ یک در جدول ترانه‌های دیجیتال (۲۲) را دارد.[۵۶۷] او دومین هنرمند زن پرفروش تک‌آهنگ‌های دیجیتال (و سومین درکل) در ایالات متحده، با ۱۳۴ میلیون واحد معادل به‌گزارش انجمن صنعت ضبط موسیقی ایالات متحده آمریکا است،[۵۶۸] و اولین هنرمند زنی است که هم آلبوم (بی‌باک) و هم ترانه‌اش («از ذهنم پاکش کنم») گواهی‌نامه الماس دریافت کرده‌اند.[۵۶۹]

سوئیفت همچنین در لیست‌های مختلف سنجش قدرت قرار گرفته‌است. تایم او را در فهرست ۱۰۰ فرد تأثیرگذار در جهان در سال‌های ۲۰۱۰، ۲۰۱۵، ۲۰۱۹ قرار داده‌است.[۵۷۰] او یکی از «سکوت‌شکن‌ها» بود که دربارهٔ تجاوز جنسی صحبت کردند، و به‌عنوان شخص سال تایم در سال ۲۰۱۷ مورد تقدیر قرار گرفته‌اند.[۵۷۱] سوئیفت در سال ۲۰۲۳ به دلیل تأثیرگذاری فرهنگی‌اش مجدداً از سوی تایم به عنوان شخص سال معرفی شد.[۵۷۲] با این انتخاب از سوی تایم که دلیلش «دستاوردهای هنری» او بود، سوئیفت نخستین زنی نام گرفت که دو بار به عنوان شخص سال روی جلد تایم ظاهر می‌شود.[۵۷۳] از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰، او جز سه نفر برتر در فهرست پردرآمدترین زنان جهان در موسیقی فوبرز قرار گرفته‌است، که در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۹ در صدر قرار گرفت.[۵۷۴][۵۷۵] او همچنین در صدر فهرست ۱۰۰ ستاره ثروتمند مجله در سال ۲۰۱۶ — کار برجسته‌ای که نامش را وارد رکوردهای جهانی گینس کرد[۵۷۶] — و در سال ۲۰۱۹ با درآمد ۱۸۵ میلیون دلار قرار گرفت.[۵۷۷] در سال ۲۰۱۴، او در فهرست ۳۰ زیر ۳۰ فوبرز در دسته موسیقی[۵۷۸] و دوباره در سال ۲۰۱۷ در دسته «دانش‌آموختگان آل-استار» قرار گرفت.[۵۷۹] در سال ۲۰۱۵، سوئیفت تبدیل به جوان‌ترین زنی شد که در فهرست ۱۰۰ زن قدرتمند فوبرز، با رتبه ۶۴ قرار گرفته‌است.[۵۸۰] در ۱۸ مهٔ ۲۰۲۲، دانشگاه نیویورک به او به خاطر دست‌آوردهایش دکترای افتخاری هنر اعطا کرد.[۵۸۱]

ترانه‌شناسی

مقاله‌های اصلی: ترانه‌شناسی آلبوم‌های تیلور سوئیفت، ترانه‌شناسی تک‌آهنگ‌های تیلور سوئیفت، و فهرست ترانه‌های ضبط‌شده توسط تیلور سوئیفت

فیلم‌شناسی

مقالهٔ اصلی: ویدئوشناسی تیلور سوئیفت

تورها

مقالهٔ اصلی: فهرست اجراهای زنده تیلور سوئیفت

جستارهای وابسته

پانویس

یادداشت‌ها

  1. ↑ سوئیفت رکورد را تا شصت و دومین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۲۰ دراختیار داشت.[۸۱][۸۲]
  2. ↑ اگرچه سوئیفت دارای املاک در سراسر ایالات متحده است، اما نشویل را به‌عنوان خانه‌اش معرفی می‌کند.[۱۴۶][۱۴۷]
  3. ↑ سوئیفت در ابتدا ترانه را برای آلبوم ۲۰۱۲ خود سرخ نوشت، اما آن را در ویرایش نهایی آلبوم قرار نداد.[۱۷۶]
  4. ↑ سوئیفت و پاتریک موناهان از ترین این ترانه را در اصل برای آلبوم ۲۰۱۲ او سرخ نوشته‌اند.[۱۹۵]

واژه‌نامه

  1. ↑ Scott Kingsley Swift
  2. ↑ Andrea Gardner Swift
  3. ↑ Finlay
  4. ↑ Wyndcroft School
  5. ↑ Berks Youth Theatre Academy
  6. ↑ Ronnie Cremer
  7. ↑ Dan Dymtrow
  8. ↑ Aaron Academy
  9. ↑ Escape Together World Tour
  10. ↑ Thug Story
  11. ↑ TAS Rights Management
  12. ↑ David Mueller
  13. ↑ AMEX Unstaged: Taylor Swift Experience
  14. ↑ Taylor Swift Productions, Inc.

منابع

  1. ↑ Sutherland, Mark (May 23, 2015). "Taylor Swift interview: 'A relationship? No one's going to sign up for this'". The Daily Telegraph. Archived from the original on January 10, 2022. Retrieved April 20, 2020.
  2. ↑ Scott, Walter (June 11, 2015). "What Famous Pop Star Is Named After James Taylor?". Parade. Archived from the original on October 15, 2016. Retrieved December 12, 2018.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Jepson 2013, p. 1.
  4. ↑ Roth, Madeline (May 19, 2015). "Taylor Swift's Brother Had The Most Epic Graduation Weekend Ever". MTV News. Archived from the original on July 23, 2016. Retrieved July 25, 2016.
  5. ↑ "Taylor Swift stammt aus dem Freistaat" (به آلمانی). BR24. September 17, 2015. Archived from the original on December 31, 2021. Retrieved July 23, 2023.
  6. ↑ McKay, Gabriel (July 6, 2023). "Taylor Swift Edinburgh: Is Star the Real Queen of Scotland?". The Herald. Archived from the original on February 1, 2024. Retrieved February 4, 2024.
  7. ↑ Eleftheriou-Smith, Loulla-Mae (June 24, 2015). "Taylor Swift Tells Scotland: 'I Am One of You'". The Independent. Archived from the original on May 26, 2022. Retrieved July 10, 2019.
  8. ↑ Raab, Scott (October 20, 2014). "Taylor Swift Interview". Esquire. Archived from the original on February 16, 2015. Retrieved April 11, 2015.
  9. ↑ Jackson, Vincent (November 20, 2023). "From the Archives: Stone Harbor Teen Taylor Swift on Her Way to Country Music Stardom". Press of Atlantic City. Archived from the original on February 14, 2024. Retrieved March 7, 2024.
  10. ↑ "Taylor Swift on Politicians Co-opting Faith: 'I'm a Christian. That's Not What We Stand For'". Relevant. January 31, 2020. Archived from the original on November 25, 2022. Retrieved April 2, 2020.
  11. ↑ Uhrich, Bill (February 13, 2010). "Photos Students at Alvernia Montessori School sending Taylor Swift a valentine". Reading Eagle. Archived from the original on October 16, 2013. Retrieved February 25, 2013.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Hatza, George (December 8, 2008). "Taylor Swift: Growing into superstardom". Reading Eagle. Archived from the original on April 1, 2012. Retrieved April 17, 2012.
  13. ↑ Mennen, Lauren (November 12, 2014). "Taylor Swift's Wyomissing childhood home on the market for $799,500". Philadelphia Daily News. Archived from the original on October 17, 2016. Retrieved October 13, 2016.
  14. ↑ Chang, David (February 22, 2016). "Taylor Swift Returns to Reading Pennsylvania as Maid of Honor in Friend's Wedding". WCAU. Archived from the original on September 16, 2016. Retrieved August 26, 2016.
  15. ↑ "Taylor Swift, Age 12". Daily News. New York. Archived from the original on August 27, 2016. Retrieved August 26, 2016.
  16. ↑ Cooper, Brittany Joy (April 15, 2012). "Taylor Swift Opens Up About a Future in Acting and Admiration for Emma Stone". Taste of Country. Archived from the original on April 17, 2012. Retrieved April 17, 2012.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ Rolling Stone Interview: The Unabridged Taylor Swift, December 2, 2008
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ ۱۸٫۲ Morris, Edward (December 1, 2006). "When She Thinks 'Tim McGraw', Taylor Swift Savors Payoff: Hardworking Teen to Open for George Strait Next Year". CMT. Archived from the original on June 26, 2015. Retrieved March 11, 2010.
  19. ↑ Diu, Nisha Lilia (April 3, 2011). "Taylor Swift: 'I Won't Do Sexy Shoots'". The Daily Telegraph. Archived from the original on May 6, 2013. Retrieved April 17, 2012.
  20. ↑ "Insider Interview: Taylor Swift (Part 1 of 2)". CMT. November 26, 2008. Archived from the original on January 23, 2015. Retrieved July 1, 2012.
  21. ↑ Malec, Jim (May 2, 2011). "Taylor Swift: The Garden In The Machine". American Songwriter. Archived from the original on May 10, 2012. Retrieved May 21, 2012.
  22. ↑ Martino, Andy (January 10, 2015). "Exclusive: The Real Story of Taylor Swift's Guitar 'Legend'". Daily News. New York. Archived from the original on November 22, 2015. Retrieved August 28, 2017.
  23. ↑ "Songwriter Taylor Swift Signs Publishing Deal With Sony/ATV". Broadcast Music, Inc. May 12, 2005. Archived from the original on August 19, 2023. Retrieved March 7, 2024.
  24. ↑ Kotb, Hoda (May 31, 2009). "On tour with Taylor Swift". NBC News. Archived from the original on October 5, 2013. Retrieved July 1, 2012.
  25. ↑ Willman, Chris (July 25, 2007). "Getting to know Taylor Swift". Entertainment Weekly. Archived from the original on May 24, 2022. Retrieved January 25, 2022.
  26. ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ ۲۶٫۲ ۲۶٫۳ ۲۶٫۴ ۲۶٫۵ ۲۶٫۶ Widdicombe, Lizzie (October 10, 2011). "You Belong With Me". The New Yorker. Archived from the original on July 24, 2014. Retrieved October 11, 2011.
  27. ↑ Jo, Nancy (January 2, 2014). "Taylor Swift and the Growing of a Superstar: Her Men, Her Moods, Her Music". Vanity Fair. Archived from the original on November 10, 2015. Retrieved November 11, 2015.
  28. ↑ "News: Taylor Swift's High School Names Auditorium in Her Honor". CMT. September 23, 2010. Archived from the original on November 21, 2014. Retrieved April 18, 2012.
  29. ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ Grigoriadis, Vanessa (March 5, 2009). "The Very Pink, Very Perfect Life of Taylor Swift". Rolling Stone. Archived from the original on May 3, 2019. Retrieved July 28, 2019.
  30. ↑ "Taylor Swift receives her high school diploma". Houston Chronicle. July 27, 2008. Archived from the original on January 1, 2024. Retrieved January 2, 2024.
  31. ↑ "Taylor Swift: The Garden In The Machine". American Songwriter. May 2, 2011. Archived from the original on August 7, 2013. Retrieved May 21, 2012.
  32. ↑ "Songwriter Taylor Swift Signs Publishing Deal With Sony/ATV". Broadcast Music, Inc. May 12, 2005. Archived from the original on December 4, 2012. Retrieved April 20, 2012.
  33. ↑ Kosser, Michael (June 3, 2010). "Liz Rose: Co-Writer to the Stars". American Songwriter. Archived from the original on December 24, 2011. Retrieved April 19, 2012.
  34. ↑ Leahey, Andrew (October 24, 2014). "Songwriter Spotlight: Liz Rose". Rolling Stone. Archived from the original on September 26, 2016. Retrieved September 24, 2016.
  35. ↑ DeLuca, Dan (November 11, 2008). "Focused on 'great songs' Taylor Swift isn't thinking about 'the next level' or Joe Jon as gossip". Philadelphia Daily News. p. 1. Archived from the original on November 18, 2012. Retrieved April 17, 2012.
  36. ↑ ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ ۳۶٫۲ Preston, John (April 26, 2009). "Taylor Swift: the 19-year-old country music star conquering America – and now Britain". The Daily Telegraph. Archived from the original on January 5, 2012. Retrieved August 30, 2012.
  37. ↑ Rapkin, Mickey (July 27, 2017). "Oral History of Nashville's Bluebird Cafe: Taylor Swift, Maren Morris, Dierks Bentley & More on the Legendary Venue". Billboard. Archived from the original on July 29, 2017. Retrieved July 28, 2017.
  38. ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ Hiatt, Brian (October 25, 2012). "Taylor Swift in Wonderland". Rolling Stone. Archived from the original on July 31, 2016. Retrieved August 1, 2016.
  39. ↑ Greenburg, Zack O'Malley (June 26, 2013). "Toby Keith, Cowboy Capitalist: Country's $500 Million Man". Forbes. Archived from the original on August 27, 2016. Retrieved August 1, 2016.
  40. ↑ Taylor Swift (CD). Big Machine Records. 2006. BMR120702.
  41. ↑ Tamarkin, Jeff. "Taylor Swift – Taylor Swift". AllMusic. Archived from the original on 20 اكتبر 2015. Retrieved February 14, 2021. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  42. ↑ Caramanica, Jon (September 5, 2008). "A Young Outsider's Life Turned Inside Out". The New York Times. Archived from the original on September 8, 2014. Retrieved August 1, 2016.
  43. ↑ Trust, Gary (October 29, 2009). "Chart Beat Thursday: Taylor Swift, Tim McGraw Linked Again". Billboard. Archived from the original on March 7, 2013. Retrieved November 8, 2016.
  44. ↑ Rosa, Christopher (March 24, 2015). "Opening Acts Who Became Bigger Than The Headliner". VH1. Archived from the original on November 10, 2015. Retrieved November 11, 2015.
  45. ↑ ۴۵٫۰ ۴۵٫۱ Willman, Chris (February 5, 2008). "Taylor Swift's Road to Fame". Entertainment Weekly. p. 3. Archived from the original on February 21, 2015. Retrieved April 22, 2012.
  46. ↑ "Taylor Swift Joins Rascal Flatts Tour". CMT. October 18, 2006. Archived from the original on January 7, 2015. Retrieved March 11, 2010.
  47. ↑ Whitaker, Sterling; Hammar, Ania (May 27, 2019). "How Eric Church's Rascal Flatts Feud Helped Launch Taylor Swift's Career". Taste of Country. Archived from the original on June 6, 2019. Retrieved June 10, 2019.
  48. ↑ "Taylor Swift No. 1 on iTunes". Great American Country. December 19, 2007. Archived from the original on March 16, 2015. Retrieved July 5, 2010.
  49. ↑ ۴۹٫۰ ۴۹٫۱ ۴۹٫۲ ۴۹٫۳ "Taylor Swift – Chart history". Billboard. Archived from the original on August 9, 2016. Retrieved July 26, 2016.
  50. ↑ "Taylor Swift owns top of country chart". Country Standard Time. July 23, 2008. Archived from the original on July 31, 2008. Retrieved December 26, 2008.
  51. ↑ "Wal-Mart "Eyes" New Taylor Swift Project". Great American Country. Archived from the original on March 16, 2015. Retrieved July 24, 2008.
  52. ↑ "Taylor Swift Joins George Strait's 2007 Tour". CMT. November 17, 2006. Archived from the original on 11 August 2017. Retrieved February 16, 2020.
  53. ↑ "Brad Paisley Plans Tour With Three Opening Acts". CMT. January 9, 2007. Archived from the original on 11 August 2017. Retrieved February 16, 2020.
  54. ↑ "Taylor Swift Joins Tim McGraw, Faith Hill on Tour". CMT. June 1, 2007. Archived from the original on 11 August 2017. Retrieved February 16, 2020.
  55. ↑ ۵۵٫۰ ۵۵٫۱ ۵۵٫۲ ۵۵٫۳ Petrusich, Amanda (June 12, 2023). "The Startling Intimacy of Taylor Swift's Eras Tour". The New Yorker. ISSN 0028-792X. Retrieved June 12, 2023.
  56. ↑ "Photos: All Taylor Swift Pictures: Horizon Award Winner Poses in the Pressroom". CMT. September 7, 2007. Archived from the original on November 13, 2012. Retrieved May 21, 2012.
  57. ↑ "Photos: 43rd Annual ACM Awards – Onstage: Winners: Acceptance Speech". CMT. May 18, 2008. Archived from the original on November 13, 2012. Retrieved May 21, 2012.
  58. ↑ "Taylor Swift, Rascal Flatts, Carrie Underwood Score at 2008 AMA Awards" (Blog). Roughstock.com. November 24, 2008. Archived from the original on July 10, 2014. Retrieved May 21, 2012.
  59. ↑ "Amy Winehouse Wins Best New Artist, Kanye West Pays Tribute to Mom – Grammy Awards 2008, Grammy Awards". People. October 2, 2008. Archived from the original on November 13, 2012. Retrieved May 21, 2012.
  60. ↑ "Rascal Flatts Announce Summer Tour With Taylor Swift". CMT. May 5, 2008. Archived from the original on 18 April 2022. Retrieved June 5, 2019.
  61. ↑ Caplan, David (September 8, 2008). "Scoop". People. Archived from the original on February 2, 2016. Retrieved March 6, 2012.
  62. ↑ Rizzo, Monica (November 24, 2008). "Scoop – Couples, Camilla Belle, Joe Jonas". People. Archived from the original on March 3, 2016. Retrieved March 6, 2012.
  63. ↑ "Taylor Swift – Fearless" (به پرتغالی). Universal Music Group. Archived from the original on January 18, 2021. Retrieved February 14, 2021.
  64. ↑ "Discography Taylor Swift". ARIA Charts. Archived from the original on March 23, 2012. Retrieved January 2, 2010.
  65. ↑ Ben-Yehuda, Ayala (August 13, 2009). "Black Eyed Peas, Jason Mraz Tie Records on Billboard Hot 100". Billboard. Archived from the original on May 8, 2013. Retrieved March 13, 2010.
  66. ↑ ۶۶٫۰ ۶۶٫۱ "Taylor Swift Chart History (Hot Country Songs)". Billboard. Archived from the original on 13 December 2020. Retrieved February 14, 2021.
  67. ↑ Grein, Paul (March 16, 2012). "Chart Watch Extra: Top Albums Of Last 10 Years" (Blog). Yahoo! Music. Archived from the original on April 2, 2015. Retrieved June 10, 2011.
  68. ↑ Herrera, Monica (October 8, 2009). "Taylor Swift's 'Fearless' Tour Returns March 2010". Rolling Stone. Archived from the original on August 18, 2016. Retrieved August 3, 2016.
  69. ↑ Mapes, Jillian (November 23, 2010). "Taylor Swift Announces 'Speak Now' World Tour". Billboard. Archived from the original on May 8, 2013. Retrieved May 15, 2012.
  70. ↑ Weiss, Dan (December 12, 2011). "Taylor Swift: Journey To Fearless DVD". American Songwriter. Archived from the original on August 15, 2016. Retrieved August 2, 2016.
  71. ↑ Ryan, Sarah (August 10, 2009). "Taylor Swift Pranks Keith Urban" (Blog). Great American Country. Archived from the original on September 6, 2015. Retrieved November 11, 2015.
  72. ↑ Akers, Shelley (June 9, 2008). "Taylor Swift to Appear in Hannah Montana Movie". People. Archived from the original on October 27, 2017. Retrieved October 27, 2017.
  73. ↑ ۷۳٫۰ ۷۳٫۱ "Hannah Montana: The Movie (Original Motion Picture Soundtrack) by Hannah Montana". iTunes Store. Archived from the original on May 2, 2016. Retrieved August 2, 2016.
  74. ↑ "Kanye calls Taylor Swift after 'View' appearance". MSNBC. September 15, 2009. Archived from the original on October 6, 2013. Retrieved September 16, 2009.
  75. ↑ "Taylor Swift Thanks "Gracious" Beyonce for Inviting Her Onstage After Kanye Stunt at VMAs". Rolling Stone. September 14, 2009. Archived from the original on June 15, 2012. Retrieved May 15, 2012.
  76. ↑ Anderson, Kyle (September 16, 2009). "Kanye West's VMA Interruption Gives Birth To Internet Photo Meme". MTV. Archived from the original on January 16, 2016. Retrieved October 3, 2009.
  77. ↑ ۷۷٫۰ ۷۷٫۱ Montgomery, James (February 2, 2010). "Why You Shouldn't Hate on Taylor Swift". MTV. Archived from the original on September 8, 2014. Retrieved May 15, 2012.
  78. ↑ Ditzian, Eric (2009). "Taylor Swift, Michael Jackson Big Winners at American Music Awards". MTV. Archived from the original on September 8, 2014. Retrieved May 15, 2012.
  79. ↑ "2009 Artists of the Year". Billboard. December 10, 2009. Archived from the original on January 4, 2010. Retrieved May 21, 2012.
  80. ↑ "Taylor Swift Raps 'Thug Story' With T-Pain On CMT Awards". MTV. June 17, 2009. Archived from the original on 25 May 2022. Retrieved November 11, 2015.
  81. ↑ Kreps, Daniel (February 1, 2010). "Beyonce, Taylor Swift Dominate 2010 Grammy Awards". Rolling Stone. Archived from the original on February 15, 2012. Retrieved February 13, 2012.
  82. ↑ "Billie Eilish replaces Taylor Swift as youngest artist to win a Grammy for Album of the Year". MSN. January 27, 2020. Archived from the original on 20 November 2020. Retrieved September 1, 2020.
  83. ↑ Kreps, Daniel (February 4, 2010). "Taylor Swift's Label Lashes Out at Critics of Grammy Performance". Rolling Stone. Archived from the original on January 19, 2013. Retrieved May 15, 2012.
  84. ↑ Caramanica, Jon (February 1, 2010). "For Young Superstar Taylor Swift, Big Wins Mean Innocence Lost". The New York Times. Archived from the original on August 28, 2012. Retrieved May 15, 2012.
  85. ↑ Kaufman, Gil (November 12, 2009). "Taylor Swift Dominates CMA Awards". MTV News. Archived from the original on March 6, 2016. Retrieved September 13, 2016.
  86. ↑ "The 150 Greatest Albums Made By Women". NPR. July 24, 2017. Archived from the original on 4 March 2021. Retrieved September 2, 2017.
  87. ↑ Vena, Jocelyn (November 6, 2009). "John Mayer Talks Taylor Swift Collaboration 'Half of My Heart'". MTV. Archived from the original on September 8, 2014. Retrieved May 15, 2012.
  88. ↑ "Boys Like Girls featuring Taylor Swift, 'Two Is Better Than One'". Billboard. December 2, 2009. Archived from the original on 18 August 2021. Retrieved December 4, 2020.
  89. ↑ "Kellie Pickler Has Her 'Best Days' Thanks To Taylor Swift". MTV. Archived from the original on January 1, 2016. Retrieved November 11, 2015.
  90. ↑ Vena, Jocelyn (December 28, 2009). "New Taylor Swift Song Included In 'Valentine's Day' Featurette". MTV. Archived from the original on January 16, 2016. Retrieved November 11, 2015.
  91. ↑ ۹۱٫۰ ۹۱٫۱ "Taylor Swift – Chart history on Canadian Hot 100". Billboard. Archived from the original on August 9, 2016. Retrieved August 3, 2016.
  92. ↑ Park, Michael Y.; Sia, Nicole (December 29, 2009). "Taylor & Taylor Romance Was Overblown, Says Source". People. Archived from the original on November 13, 2012. Retrieved March 6, 2012.
  93. ↑ Sharkey, Betsy (February 12, 2010). "Review: 'Valentine's Day' – Page 2". Los Angeles Times. Archived from the original on October 11, 2012. Retrieved July 30, 2012.
  94. ↑ McCarthy, Todd (February 7, 2010). "Valentine's Day – Film Reviews". Variety. Archived from the original on July 29, 2013. Retrieved July 30, 2012.
  95. ↑ Caramanica, Jon (March 6, 2009). "OMG! Taylor Swift Does 'CSI'!". The New York Times (Blog). Archived from the original on August 14, 2011. Retrieved May 7, 2012.
  96. ↑ Strecker, Erin (January 2, 2015). "Remember When Taylor Swift Shined as 'Saturday Night Live' Host?". Billboard. Archived from the original on January 24, 2015. Retrieved January 15, 2015.
  97. ↑ Dukes, Billy (October 22, 2012). "10 Things You Didn't Know About Taylor Swift". Taste of Country. Archived from the original on 22 May 2022. Retrieved July 26, 2020.
  98. ↑ Pietroluongo, Silvio (August 11, 2010). "Taylor Swift Makes Sparkling Hot 100 Entrance". Billboard. Archived from the original on January 31, 2016. Retrieved July 25, 2016.
  99. ↑ Caramanica, Jon (October 20, 2010). "Taylor Swift, Angry on 'Speak Now'". The New York Times. Archived from the original on October 21, 2010. Retrieved October 23, 2010.
  100. ↑ "Taylor Swift's New Album, Speak Now, Set for Oct. 25 Release". CMT. July 20, 2010. Archived from the original on 21 June 2019. Retrieved February 14, 2020.
  101. ↑ Kaufman, Gil (November 3, 2010). "Taylor Swift's Speak Now Tops 1 Million in First Week". MTV. Archived from the original on August 10, 2016. Retrieved August 8, 2016.
  102. ↑ "Fastest-selling digital album in the U.S. by a female artist". Guinness World Records. Archived from the original on June 22, 2015. Retrieved June 16, 2015.
  103. ↑ Hammel, Sara (January 4, 2011). "Taylor Swift & Jake Gyllenhaal Break Up: Source". People. Archived from the original on May 9, 2012. Retrieved March 6, 2012.
  104. ↑ Wyland, Sarah (February 12, 2012). "Taylor Swift Takes Home Two GRAMMYs at Tribute-Filled Show" (Blog). Great American Country. Archived from the original on September 6, 2015. Retrieved February 13, 2012.
  105. ↑ Suddath, Claire (February 12, 2012). "Taylor Swift, 'Mean' | The Best and Worst of the 2012 Grammys". Time. Archived from the original on April 24, 2012. Retrieved April 22, 2012.
  106. ↑ Deerwester, Jayme (February 12, 2012). "Adoration for Adele: 6 Grammys". USA Today. Archived from the original on October 26, 2012. Retrieved April 22, 2012.
  107. ↑ Shelburne, Craig (October 18, 2010). "Taylor Swift Named NSAI's Songwriter-Artist of the Year". CMT. Archived from the original on January 16, 2016. Retrieved November 21, 2015.
  108. ↑ Smith, Hazel (October 24, 2011). "News: Hot Dish: Taylor Swift Sings Alan Jackson's Masterpiece at Nashville Songwriters Celebration". CMT. Archived from the original on November 29, 2014. Retrieved April 22, 2012.
  109. ↑ Roland, Tom (December 2, 2011). "Taylor Swift: Billboard's Woman of the Year". Billboard. p. 1. Archived from the original on February 3, 2013. Retrieved May 15, 2012.
  110. ↑ Talbott, Chris; Silva, Cristina (April 2, 2012). "Taylor Swift wins ACM entertainer of the year". Yahoo!. Associated Press. Archived from the original on August 23, 2016. Retrieved May 15, 2012.
  111. ↑ "CMA Awards 2011: Taylor Swift wins entertainer of the year". CBS News. November 9, 2011. Archived from the original on September 8, 2014. Retrieved May 15, 2012.
  112. ↑ Kellogg, Jane (November 20, 2011). "AMAs 2011: Winners and Nominees Complete List". The Hollywood Reporter. Archived from the original on June 27, 2015. Retrieved November 21, 2015.
  113. ↑ Sheffield, Rob (June 23, 2012). "Women Who Rock: The 50 Greatest Albums of All Time". Rolling Stone. Archived from the original on December 10, 2016. Retrieved July 15, 2017.
  114. ↑ Allen, Bob (March 29, 2012). "Hot Tours: Taylor Swift, George Strait, Cirque Du Soleil". Billboard. Archived from the original on February 21, 2013. Retrieved May 10, 2012.
  115. ↑ "Taylor Swift News and Blog". taylorswift.com. September 21, 2011. Archived from the original on October 11, 2011. Retrieved September 21, 2011.
  116. ↑ Herrera, Monica (March 15, 2012). "Taylor Swift, Arcade Fire Talk 'Hunger Games'". Rolling Stone. Archived from the original on June 27, 2015. Retrieved May 10, 2012.
  117. ↑ "Nominations 2013 — Golden Globe Awards". goldenglobes.org. December 13, 2012. Archived from the original on December 14, 2012. Retrieved December 13, 2012.
  118. ↑ Horowitz, Steven J. (April 20, 2012). "B.o.B Explains Origins of Taylor Swift Collaboration 'Both of Us'". HipHopDX. Archived from the original on September 10, 2015. Retrieved May 15, 2012.
  119. ↑ Toomedy, Alyssa (October 25, 2012). "Taylor Swift and Conor Kennedy Breakup: Anatomy of a Split". E!. Archived from the original on December 4, 2015. Retrieved November 10, 2015.
  120. ↑ Trust, Gary (August 22, 2012). "Taylor Swift Scores First Hot 100 No.  1". Billboard. Archived from the original on February 13, 2013. Retrieved August 22, 2012.
  121. ↑ "Discography Taylor Swift". New Zealand Charts. Archived from the original on 20 April 2017. Retrieved July 26, 2016.
  122. ↑ Lynch, Kevin (September 4, 2013). "Calvin Harris trumps Michael Jackson feat to join Taylor Swift, Rihanna and One Direction in Guinness World Records™ 2014 book". Guinness World Records. Archived from the original on June 22, 2015. Retrieved June 16, 2015.
  123. ↑ Chart positions:
  124. ↑ Lewis, Randy (October 30, 2012). "Taylor Swift raises the bar with a savvy 'Red' marketing campaign". Los Angeles Times. Archived from the original on December 28, 2020. Retrieved December 28, 2020.
  125. ↑ Mansfield, Brian (October 17, 2012). "Taylor Swift sees 'Red' all over". USA Today. Archived from the original on December 21, 2012.
  126. ↑ "Taylor Swift's 'Red': A Canonical Coming-Of-Age Album". NPR Music. August 28, 2017. Archived from the original on 12 April 2021. Retrieved February 14, 2021.
  127. ↑ "Taylor Swift's 'Red' Sells 1.21 Million; Biggest Sales Week for an Album Since 2002". Billboard. September 14, 2009. Archived from the original on February 1, 2013. Retrieved November 7, 2012.
  128. ↑ Greenwald, David (September 6, 2013). "Taylor Swift, Rihanna, Justin Bieber Among 2014 Guinness Record-Setters". Billboard. Archived from the original on June 8, 2015. Retrieved July 27, 2016.
  129. ↑ Sexton, Paul (August 31, 2019). "Taylor Swift Scores Fourth U.K. No. 1 With 'Lover' Album". Billboard. Archived from the original on 16 August 2021. Retrieved October 15, 2019.
  130. ↑ ۱۳۰٫۰ ۱۳۰٫۱ ۱۳۰٫۲ Allen, Bob (July 3, 2014). "Taylor Swift's Red Wraps as All-Time Country Tour". Billboard. Archived from the original on June 1, 2015. Retrieved April 11, 2015.
  131. ↑ Vincent, Alice (August 19, 2014). "Taylor Swift's new single Shake It Off shakes up pop music". The Daily Telegraph. Archived from the original on November 27, 2015. Retrieved November 27, 2015.
  132. ↑ "Grammys 2014: The complete list of nominees and winners". Los Angeles Times. January 26, 2014. Archived from the original on March 4, 2015. Retrieved January 25, 2015.
  133. ↑ "VMAs: The 2013 Winner's List". Entertainment Weekly. August 25, 2013. Archived from the original on March 9, 2016. Retrieved August 25, 2013.
  134. ↑ Gregoire, Carolyn (November 19, 2012). "Taylor Swift AMA Awards 2012: Pop Star Performs 'I Knew You Were Trouble' (Video)". HuffPost. Archived from the original on May 26, 2013. Retrieved June 10, 2013.
  135. ↑ Payne, Chris (November 25, 2013). "Taylor Swift & Justin Timberlake Win Big at American Music Awards". Billboard. Archived from the original on November 24, 2015. Retrieved November 21, 2015.
  136. ↑ "NSAI Songwriter/Artists of the Year". Nashville Songwriters Association International. Archived from the original on August 19, 2016. Retrieved August 2, 2016.
  137. ↑ Caramanica, Jon (November 7, 2013). "Country Awards Hold Swift Close". The New York Times. Archived from the original on November 11, 2013. Retrieved April 3, 2014.
  138. ↑ "Taylor Swift's Boyfriend Timeline: 10 Relationships & Their Songs". Billboard. December 30, 2014. Archived from the original on August 26, 2016. Retrieved August 26, 2016.
  139. ↑ Labrecque, Jeff (December 12, 2013). "'12 Years a Slave' and 'American Hustle' lead Golden Globe nominees". Entertainment Weekly. Archived from the original on March 23, 2015. Retrieved December 12, 2013.
  140. ↑ Bonaguro, Alison (January 25, 2013). "News: Offstage: Tim McGraw Wanted to Make Taylor Swift Duet an Event". CMT. Archived from the original on July 12, 2015. Retrieved February 25, 2013.
  141. ↑ Blistein, Doyle (June 4, 2013). "Taylor Swift Joins Rolling Stones for 'As Tears Go By'". Rolling Stone. Archived from the original on June 9, 2013. Retrieved June 10, 2013.
  142. ↑ "Taylor Swift Joins Florida Georgia Line Onstage for 'Cruise'". Taste of Country. March 2, 2013. Archived from the original on March 16, 2013. Retrieved March 29, 2013.
  143. ↑ Collin, Robbie (July 26, 2012). "The Lorax, review". The Daily Telegraph. Archived from the original on September 17, 2016. Retrieved August 3, 2016.
  144. ↑ Beard, Lanford (May 1, 2013). "Taylor Swift says 'I do' to 'New Girl'". Entertainment Weekly. Archived from the original on November 8, 2016. Retrieved August 4, 2016.
  145. ↑ Busis, Hillary (September 27, 2013). "Taylor Swift will co-star in long-awaited adaptation of 'The Giver'". Entertainment Weekly. Archived from the original on December 21, 2016. Retrieved August 2, 2016.
  146. ↑ Peterson, Price (March 31, 2014). "Taylor Swift Moves into NYC Apartment Built Over Mysterious River of Pink Slime". The Atlantic. Archived from the original on September 27, 2016. Retrieved July 31, 2016.
  147. ↑ Rogers, Alex (March 7, 2014). "Why Taylor Swift Thinks Nashville Is the Best Place on Earth". Time. Archived from the original on 24 May 2022. Retrieved September 27, 2016.
  148. ↑ Zollo, Paul (February 17, 2016). "The Oral History of Taylor Swift's 1989". The Recording Academy. Archived from the original on 3 June 2021. Retrieved February 14, 2021.
  149. ↑ Stutz, Colin (October 16, 2014). "Watch Taylor Swift's '1989' Secret Sessions Behind The Scenes Video". Billboard. Archived from the original on June 5, 2016. Retrieved August 2, 2016.
  150. ↑ Mansfield, Brian (August 18, 2014). "Taylor Swift debuts 'Shake It Off,' reveals '1989' album". USA Today. Archived from the original on August 19, 2014. Retrieved August 19, 2014.
  151. ↑ Lewis, Randy (October 28, 2014). "How does Taylor Swift connect with fans? 'Secret sessions' and media blitzes". Los Angeles Times. Archived from the original on February 7, 2019. Retrieved February 5, 2019.
  152. ↑ Caulfield, Keith (November 4, 2014). "Taylor Swift's "1989" debuts with 1.287 million copies sold". Billboard. Archived from the original on November 5, 2014. Retrieved November 4, 2014.
  153. ↑ Swatman, Rachel (August 31, 2015). "Taylor Swift enters Guinness World Records 2016 with yet another record-breaking achievement". Guinness World Records. Archived from the original on September 3, 2015. Retrieved July 31, 2016.
  154. ↑ ۱۵۴٫۰ ۱۵۴٫۱ "Taylor Swift returns to Spotify on the day Katy Perry's album comes out". BBC News. June 9, 2017. Archived from the original on June 9, 2017.
  155. ↑ Chart positions:
  156. ↑ Trust, Gary (September 28, 2015). "The Weeknd Holds Atop Hot 100, Taylor Swift Hits Top 10 With 'Wildest Dreams'". Billboard. Archived from the original on December 1, 2015. Retrieved December 1, 2015.
  157. ↑ ۱۵۷٫۰ ۱۵۷٫۱ "Taylor Swift – Chart History: Hot 100". Billboard. Archived from the original on 8 March 2018. Retrieved September 18, 2016.
  158. ↑ "Live Music's $20 Billion Year: The Grateful Dead's Fare Thee Well Reunion, Taylor Swift, One Direction Top Boxscore's Year-End". Billboard. Archived from the original on December 14, 2015.
  159. ↑ Weissmann, Jordan (July 7, 2014). "Taylor Swift Has Written an Op-Ed in the Wall Street Journal". Slate (Blog). Archived from the original on January 23, 2015. Retrieved January 23, 2015.
  160. ↑ Knopper, Steve (November 8, 2014). "Taylor Swift's Label Head Explains Spotify Removal". Rolling Stone. Archived from the original on April 21, 2015. Retrieved April 11, 2015.
  161. ↑ Peters, Mitchell (June 21, 2015). "Taylor Swift Pens Open Letter Explaining Why '1989' Won't Be on Apple Music". Billboard. Archived from the original on June 22, 2015. Retrieved June 22, 2015.
  162. ↑ Halperin, Shirley (June 21, 2015). "Apple Changes Course After Taylor Swift Open Letter: Will Pay Labels During Free Trial". Billboard. Archived from the original on June 22, 2015. Retrieved June 22, 2015.
  163. ↑ Rosen, Christopher (June 25, 2015). "Taylor Swift is putting 1989 on Apple Music". Entertainment Weekly. Archived from the original on June 26, 2015. Retrieved June 25, 2015.
  164. ↑ Daly, Thomas J. (January 13, 2016). "Taylor Swift's Trademark Play". The National Law Review. Archived from the original on January 16, 2016. Retrieved January 23, 2016.
  165. ↑ "Taylor Swift: 2014 Billboard Woman of the Year". Billboard. October 10, 2014. Archived from the original on June 1, 2015. Retrieved April 11, 2015.
  166. ↑ Payne, Chris (November 23, 2014). "Taylor Swift Wins Dick Clark Award of Excellence at 2014, Presented by Diana Ross". Billboard. Archived from the original on July 4, 2015. Retrieved April 11, 2015.
  167. ↑ ۱۶۷٫۰ ۱۶۷٫۱ Jonze, Tim (February 25, 2015). "Taylor Swift wins international female solo artist at Brit awards 2015". The Guardian. Archived from the original on January 1, 2016. Retrieved April 11, 2015.
  168. ↑ Stutz, Colin (July 21, 2015). "2015 MTV Video Music Awards Nominees Revealed: Taylor Swift, Kendrick Lamar, Ed Sheeran & More". Billboard. Archived from the original on July 24, 2015. Retrieved August 15, 2016.
  169. ↑ Betts, Stephen L. (March 25, 2015). "2015 ACM Award Milestone Winners Include Swift, Lambert". Rolling Stone. Archived from the original on April 2, 2015. Retrieved April 11, 2015.
  170. ↑ Lynch, Joe (February 19, 2016). "Taylor Swift Joins Elite Club to Win Grammy Album of the Year More Than Once: See the Rest". Billboard. Archived from the original on March 1, 2016. Retrieved July 31, 2016.
  171. ↑ "Highest annual earnings ever for a female pop star". Guinness World Records. Archived from the original on November 12, 2017. Retrieved November 15, 2017.
  172. ↑ Chiu, Melody (June 1, 2016). "Taylor Swift and Calvin Harris Split After 15 Months Together". People. Archived from the original on June 29, 2016. Retrieved June 1, 2016.
  173. ↑ Spanos, Brittany (July 13, 2016). "Taylor Swift Co-Wrote Calvin Harris' Smash Hit 'This Is What You Came For'". Rolling Stone. Archived from the original on July 30, 2016. Retrieved July 31, 2016.
  174. ↑ Lewis, Anna (July 15, 2016). "Tom Hiddleston finally tells us the truth about his relationship with Taylor Swift". Cosmopolitan. Archived from the original on July 17, 2016. Retrieved January 8, 2019.
  175. ↑ "Taylor Swift Finally Reveals When She Started Dating Joe Alwyn in Lover Album". Yahoo!. August 23, 2019. Archived from the original on June 11, 2020. Retrieved June 11, 2020.
  176. ↑ "Taylor Swift Talks Newfound 'Freedom,' 'Lover' Tour Plans and So Much More". On Air with Ryan Seacrest. August 27, 2019. Archived from the original on 8 April 2020. Retrieved August 27, 2019.
  177. ↑ "Taylor Swift, pop princess, wins song of the year at the CMA Awards". USA Today. Archived from the original on November 9, 2017. Retrieved November 9, 2017.
  178. ↑ Trust, Gary (February 21, 2017). "Ed Sheeran Tops Hot 100, Katy Perry Debuts at No. 4 & Bruno Mars, Rihanna & The Weeknd All Hit Top 10". Billboard. Archived from the original on February 22, 2017. Retrieved February 22, 2017.
  179. ↑ France, Lisa Respers (August 28, 2017). "MTV Video Music Awards 2017: Winners list". CNN. Archived from the original on August 27, 2017. Retrieved August 28, 2017.
  180. ↑ Yahr, Emily (December 6, 2017). "Taylor Swift explains her blunt testimony during her sexual assault trial". The Washington Post. Archived from the original on 1 February 2020. Retrieved February 1, 2020.
  181. ↑ Gonzalez, Sandra; McLean, Scott; Weisfeldt, Sara; Gauk-Roger, Topher (August 15, 2017). "Taylor Swift wins court case". CNN. Archived from the original on August 19, 2017. Retrieved August 20, 2017.
  182. ↑ "Taylor Swift wipes social media profiles, fuelling expectations of new album". The Daily Telegraph. August 18, 2017. Archived from the original on January 8, 2019. Retrieved August 19, 2019.
  183. ↑ Aswad, Jem (August 24, 2017). "Taylor Swift's New Single, 'Look What You Made Me Do,' Arrives (Listen)". Variety. Archived from the original on August 28, 2017. Retrieved August 29, 2017.
  184. ↑ White, Jack (September 1, 2017). "Taylor Swift scores first Number 1 on the Official Singles Chart with 'LWYMMD'". Official Charts Company. Archived from the original on September 2, 2017. Retrieved September 1, 2017.
  185. ↑ Peak positions:
  186. ↑ Shaw, Lucas (November 7, 2017). "Taylor Swift Will Keep New Album From Streaming for a Week". Bloomberg L.P. Archived from the original on November 8, 2017. Retrieved November 7, 2017.
  187. ↑ Powers, Ann (November 10, 2019). "The Old Taylor's Not Dead". NPR. Archived from the original on 11 November 2017. Retrieved June 29, 2020.
  188. ↑ "Official: Taylor Swift's 'Reputation' Album Sells 1.2M Copies in US During First Week". Billboard. Archived from the original on November 30, 2017. Retrieved May 29, 2018.
  189. ↑ Chart positions:
  190. ↑ Levine, Robert (November 22, 2017). "Taylor Swift Schools the Music Industry Once Again, While Streaming Services Wring Their Hands". Billboard. Archived from the original on November 30, 2017. Retrieved December 2, 2017.
  191. ↑ "Global Top 10 Albums of 2017" (PDF). International Federation of the Phonographic Industry. p. 9. Archived from the original (PDF) on 24 April 2018. Retrieved April 18, 2019.
  192. ↑ Trust, Gary (September 11, 2017). "Taylor Swift at Nos. 1 & 4 on Billboard Hot 100, as Cardi B Moves Up to No. 2". Billboard. Archived from the original on September 21, 2017. Retrieved October 30, 2017.
  193. ↑ Trust, Gary. "Taylor Swift's 'New Year's Day' Goes to Country Radio: Is Country Ready for It?". Billboard. Archived from the original on December 5, 2017. Retrieved April 13, 2018.
  194. ↑ "Uncharted: Taylor Swift Prepares for Aus Tour with Next Radio Single". The Music Network. September 10, 2018. Archived from the original on 23 July 2019. Retrieved May 7, 2019.
  195. ↑ Hudak, Joseph. "Sugarland Announce New Album 'Bigger,' Taylor Swift Collaboration". Rolling Stone. Archived from the original on April 14, 2018. Retrieved April 13, 2018.
  196. ↑ Stubblebine, Allison (November 13, 2017). "Taylor Swift Announces First Round of Reputation Stadium Tour Dates". Billboard. Archived from the original on November 14, 2017. Retrieved November 18, 2017.
  197. ↑ Frankenberg, Eric (November 30, 2018). "Taylor Swift's Reputation Stadium Tour Breaks Record for Highest-Grossing U.S. Tour". Billboard. Archived from the original on December 1, 2018. Retrieved December 2, 2018.
  198. ↑ Frankenberg, Eric (December 6, 2018). "Taylor Swift Closes Reputation Stadium Tour with $345 Million". Billboard. Archived from the original on December 9, 2018. Retrieved December 22, 2018.
  199. ↑ McIntyre, Hugh (December 6, 2018). "These Are The 10 Highest-Grossing Tours of 2018". Forbes. Archived from the original on December 7, 2018. Retrieved December 22, 2018.
  200. ↑ Reitman, Shelby (November 30, 2018). "Taylor Swift Shares Reputation Stadium Tour 'Surprise' Songs Playlist". Billboard. Archived from the original on January 4, 2019. Retrieved June 17, 2019.
  201. ↑ Stiernberg, Bonnie (December 31, 2018). "Taylor Swift's 'Reputation' Hits Netflix: Twitter Reacts". Billboard. Archived from the original on January 4, 2019. Retrieved June 16, 2019.
  202. ↑ "61st Grammy Nominees". The Recording Academy. Archived from the original on December 7, 2018. Retrieved December 7, 2018.
  203. ↑ Havens, Lyndsey (October 9, 2018). "Taylor Swift Breaks an All-Time AMA Record – And Urges People to Vote in Midterm Elections". Billboard. Archived from the original on October 10, 2018. Retrieved October 10, 2018.
  204. ↑ Wang, Amy X. (November 19, 2018). "Taylor Swift's New Record Deal Affects Thousands of Other Musicians". Rolling Stone. Archived from the original on November 26, 2018. Retrieved November 26, 2018.
    Willman, Chris (August 27, 2018). "Taylor Swift Stands to Make Music Business History as a Free Agent". Variety. Archived from the original on August 29, 2018. Retrieved August 29, 2018.
    Aswad, Jem; Willman, Chris (November 19, 2018). "Taylor Swift Signs New Deal With Universal Music Group". Variety. Archived from the original on November 19, 2018. Retrieved November 19, 2018.
  205. ↑ McKenna, Lyndsey (August 23, 2019). "Stream Taylor Swift's New Album, 'Lover'". NPR. Archived from the original on 19 February 2020. Retrieved September 10, 2019.
  206. ↑ Catucci, Nick (August 23, 2019). "Taylor Swift Reaches For New Heights of Personal and Musical Liberation on 'Lover'". Rolling Stone. Archived from the original on 23 August 2019. Retrieved February 15, 2021.
  207. ↑ Caulfield, Keith (September 1, 2019). "Official: Taylor Swift's 'Lover' Debuts at No. 1 on Billboard 200 Chart With 867,000 Units Earned in First Week in U.S." Billboard. Archived from the original on September 1, 2019. Retrieved September 2, 2019.
  208. ↑ Trust, Gary (September 3, 2019). "All 18 Songs From Taylor Swift's New Album 'Lover' Chart On the Billboard Hot 100". Billboard. Archived from the original on 3 September 2019. Retrieved September 10, 2019.
  209. ↑ Trust, Gary (May 6, 2019). "Lil Nas X's 'Old Town Road' Tops Billboard Hot 100 For Fifth Week, Taylor Swift's 'Me!' Vaults to No. 2". Billboard. Archived from the original on 6 May 2019. Retrieved June 14, 2019.
  210. ↑ "Arashi Best-Of Tops Taylor Swift for IFPI's Best-Selling Album of 2019". Billboard. March 19, 2020. Archived from the original on 19 March 2020. Retrieved March 21, 2020.
  211. ↑ ۲۱۱٫۰ ۲۱۱٫۱ Cirisano, Tatiana (March 2, 2020). "Taylor Swift Crowned IFPI's Global Best-Selling Artist". Billboard. Archived from the original on 17 November 2021. Retrieved March 2, 2020.
  212. ↑ "2020 Grammy Awards: Complete Winners List". The Recording Academy. Archived from the original on 26 January 2020. Retrieved February 15, 2021.
  213. ↑ Grein, Paul (August 26, 2019). "12 Records That Were Set at the 2019 VMAs". Billboard. Archived from the original on 30 January 2020. Retrieved January 11, 2020.
  214. ↑ "2019 Winners". American Music Awards. Archived from the original on 11 December 2021. Retrieved October 21, 2020.
  215. ↑ "Look What the Cats Trailer Dragged In". GQ. July 18, 2019. Archived from the original on 7 January 2020. Retrieved August 27, 2019.
  216. ↑ Aniftos, Rania (November 15, 2019). "Taylor Swift Releases 'Beautiful Ghosts,' Co-Written With Andrew Lloyd Webber for 'Cats' Film". Billboard. Archived from the original on 19 November 2019. Retrieved November 15, 2019.
  217. ↑ "Golden Globes 2020: full list of nominations". The Guardian. UK. 9 December 2019. Archived from the original on 10 December 2019. Retrieved 20 December 2019.
  218. ↑ QUINN TUCKER (24 November 2020). "Cats Nominated For Best Movie Song At The Grammys". ScreenRant. Archived from the original on 20 August 2021. Retrieved 21 اكتبر 2021. {{cite web}}: Check date values in: |access-date= (help)
  219. ↑ Rooney, David (December 18, 2019). "'Cats': Film Review". The Hollywood Reporter. Archived from the original on December 20, 2019. Retrieved December 21, 2019.
  220. ↑ Mercuri, Monica (July 10, 2019). "Taylor Swift Is The World's Highest-Paid Celebrity With $185 Million in 2019". Forbes. Archived from the original on July 12, 2019. Retrieved July 13, 2019.
    Greenburg, Zack O'Malley (July 11, 2016). "Taylor Swift Is The World's Top-Earning Celebrity With $170 Million in 2016". Forbes. Archived from the original on August 3, 2016. Retrieved August 3, 2016.
  221. ↑ Greenburg, Zack O'Malley (December 23, 2019). "From Taylor Swift To Dr. Dre: The 10 Top-Earning Musicians Of The Decade". Forbes. Archived from the original on December 30, 2019. Retrieved December 31, 2019.
  222. ↑ Mamo, Heran (January 15, 2020). "Taylor Swift 'Miss Americana' Netflix Doc Has a Release Date & We're So Ready for It". Billboard. Archived from the original on 24 April 2020. Retrieved January 19, 2020.
  223. ↑ "Miss Americana (2020)". Rotten Tomatoes. Fandango Media. Archived from the original on 28 January 2020. Retrieved February 2, 2020.
  224. ↑ Willman, Chris (January 21, 2020). "Taylor Swift: No Longer 'Polite at All Costs'". Variety. Archived from the original on 21 January 2020. Retrieved January 21, 2020.
  225. ↑ Willman, Chris (February 6, 2020). "Taylor Swift Moves to Universal Music Publishing Group with New Pact". Variety. Archived from the original on 12 February 2020. Retrieved February 6, 2020.
  226. ↑ ۲۲۶٫۰ ۲۲۶٫۱ ۲۲۶٫۲ Grady, Constance (September 1, 2019). "The Taylor Swift/Scooter Braun controversy, explained". Vox. Archived from the original on 11 February 2020. Retrieved August 23, 2019.
  227. ↑ Henderson, Cydney (April 23, 2020). "Taylor Swift Slams Big Machine's New Unauthorized Live Album as 'Shameless Greed'". USA Today. Archived from the original on 24 April 2020. Retrieved April 23, 2020.
  228. ↑ Halperin, Shirley (November 16, 2020). "Scooter Braun Sells Taylor Swift's Big Machine Masters for Big Pay Day". Variety. Archived from the original on 16 November 2020. Retrieved November 16, 2020.
  229. ↑ Willman, Chris (November 16, 2020). "Taylor Swift Confirms Sale of Her Masters, Says She Is Already Re-Recording Her Catalog". Variety. Archived from the original on 3 December 2022. Retrieved November 18, 2020.
  230. ↑ Opperman, Jeff (March 12, 2021). "Taylor Swift Is Singing Us Back to Nature". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Archived from the original on 12 March 2021. Retrieved May 24, 2021.
  231. ↑ Harrison, Ellie (July 23, 2020). "Taylor Swift to release surprise new album Folklore". The Independent. Archived from the original on 23 July 2020. Retrieved July 23, 2020.
  232. ↑ "Taylor Swift to release surprise ninth album 'Evermore' tonight". NME. December 10, 2020. Archived from the original on 10 December 2020. Retrieved December 10, 2020.
  233. ↑ Lipshutz, Jason (July 24, 2020). "Taylor Swift's 'Folklore': There's Nothing Quiet About This Songwriting Tour De Force". Billboard. Archived from the original on 24 July 2020. Retrieved July 24, 2020.
  234. ↑ Atkinson, Katie (December 15, 2020). "Taylor Swift Isn't So Sure She & Joe Alwyn Would Have Made Music Together If It Weren't for Lockdown". Billboard. Archived from the original on 11 August 2021. Retrieved February 18, 2021.
  235. ↑ Carras, Christi (July 24, 2020). "Reviews of Taylor Swift's 'Folklore' album are in. Here's what critics are saying". Los Angeles Times. Archived from the original on 2 December 2021. Retrieved July 31, 2020.
  236. ↑ Schaffer, Claire (December 18, 2020). "Aaron Dessner on How His Collaborative Chemistry With Taylor Swift Led to 'Evermore'". Rolling Stone. Archived from the original on 22 December 2020. Retrieved February 18, 2021.
  237. ↑ Trust, Gary (January 28, 2021). "Taylor Swift's 'Coney Island' and 'No Body, No Crime' Debut on Airplay Charts, Joining 'Willow'". Billboard. Archived from the original on 16 August 2021. Retrieved February 2, 2021.
  238. ↑ "'the 1' – Taylor Swift veröffentlicht neue Single aus Rekord-Album 'folklore'" (به آلمانی). Universal Music Group. October 9, 2020. Archived from the original on 23 April 2021. Retrieved January 27, 2021.
  239. ↑ "Taylor Swift's 'Willow' Debuts at No. 1 on Billboard Hot 100". Billboard. December 21, 2020. Archived from the original on 22 December 2020. Retrieved February 18, 2021.
  240. ↑ Countryman, Eli (July 31, 2020). "Taylor Swift's 'Folklore' Sells Over 2 Million Copies in First Week". Variety. Archived from the original on 31 July 2020. Retrieved November 17, 2020.
  241. ↑ Willman, Chris (December 21, 2020). "Taylor Swift's 'Evermore' Sells a Million Worldwide in First Week". Variety. Archived from the original on 11 January 2021. Retrieved December 21, 2020.
  242. ↑ "Taylor Swift breaks 24 hour streaming record on Spotify for 8th album folklore". Guinness World Records. July 29, 2020. Archived from the original on 1 August 2020. Retrieved August 1, 2020.
  243. ↑ Caulfield, Keith (January 7, 2021). "Lil Baby's 'My Turn' Is MRC Data's Top Album of 2020, Roddy Ricch's 'The Box' Most-Streamed Song". Billboard. Archived from the original on 7 January 2021. Retrieved January 7, 2021.
  244. ↑ Blistein, Jon (November 24, 2020). "Taylor Swift to Release New 'Folklore' Film, 'The Long Pond Studio Sessions'". Rolling Stone. Archived from the original on 24 November 2020. Retrieved November 24, 2020.
  245. ↑ Willman, Chris (November 23, 2020). "Taylor Swift Wins Three American Music Awards, Says She's MIA Because of 'Recording All of My Old Music'". Variety. Archived from the original on 2 December 2021. Retrieved November 25, 2020.
  246. ↑ Willman, Chris (November 24, 2020). "Grammy Nominations Led by Beyoncé's Nine, With Six Apiece for Taylor Swift, Roddy Ricch and Dua Lipa". Variety. Archived from the original on 24 March 2021. Retrieved November 24, 2020.
  247. ↑ ۲۴۷٫۰ ۲۴۷٫۱ Willman, Chris (March 14, 2021). "Taylor Swift Becomes First Woman to Win Album of the Year Grammy Three Times". Variety. Archived from the original on 2 December 2021. Retrieved March 15, 2021.
  248. ↑ ۲۴۸٫۰ ۲۴۸٫۱ "Taylor Swift to receive BRITs Global Icon award". Official Charts Company. May 9, 2021. Retrieved May 10, 2021.
  249. ↑ "NMPA to honor Taylor Swift with Songwriter Icon Award among other 2021 annual meeting honorees". NMPA. Archived from the original on 16 November 2022. Retrieved May 24, 2021.
  250. ↑ Caulfield, Keith (July 11, 2023). "Taylor Swift's Re-Recorded Speak Now Already Has 2023's Biggest Week After 4 Days of Release". Billboard. Archived from the original on July 11, 2023. Retrieved July 11, 2023.
  251. ↑ Caulfield, Keith (April 18, 2021). "Taylor Swift's Re-Recorded Fearless Album Debuts at No. 1 on Billboard 200 Chart With Year's Biggest Week". Billboard. Archived from the original on April 18, 2021. Retrieved April 19, 2021.
  252. ↑ Asker, Jim; Trust, Gary (February 22, 2021). "Taylor Swift's 'Love Story (Taylor's Version)' Debuts at No. 1 on Hot Country Songs Chart: 'I'm So Grateful to the Fans'". Billboard. Archived from the original on April 22, 2021. Retrieved February 22, 2021.
  253. ↑ "Taylor Swift's 10-minute 'All Too Well' is longest song to reach No.1". Guinness World Records. November 26, 2021. Archived from the original on January 10, 2022. Retrieved November 26, 2021.
  254. ↑ Horton, Adrian; Lee, Benjamin (February 6, 2023). "Grammy awards 2023: list of winners". The Guardian. Archived from the original on February 6, 2023. Retrieved February 6, 2023.
  255. ↑ Corcoran, Nina (August 28, 2022). "Taylor Swift Announces New Album Midnights, Breaks Record for Most Video of the Year Wins at 2022 VMAs". Pitchfork. Archived from the original on August 29, 2022. Retrieved August 28, 2022.
  256. ↑ "Taylor Swift's new album breaks Spotify streaming record". The Guardian. October 22, 2022. Archived from the original on October 22, 2022. Retrieved October 22, 2022.
  257. ↑ Harvilla, Rob (October 25, 2022). "The Anti-Hero We Deserve: Taylor Swift and Her Polarizing 'Midnights'". The Ringer. Archived from the original on November 3, 2022. Retrieved November 3, 2022.
  258. ↑ ۲۵۸٫۰ ۲۵۸٫۱ ۲۵۸٫۲ Light, Alan (October 24, 2022). "Taylor Swift's Midnights Does Something Astonishing. Even For Her". Esquire. Archived from the original on January 17, 2023. Retrieved January 17, 2023.
  259. ↑ Petridis, Alexis (October 21, 2022). "Taylor Swift: Midnights Review – Small-Hours Pop Rich with Self-Loathing and Stereotype-Smashing". The Guardian. Archived from the original on October 22, 2022. Retrieved October 21, 2022.
  260. ↑ Spanos, Brittany (October 21, 2022). "Taylor Swift Lets Us Into Her Darkest Dreams On Midnights". Rolling Stone. Archived from the original on October 21, 2022. Retrieved October 21, 2022.
  261. ↑ Sheffield, Rob (October 21, 2022). "Welcome to the Lavender Labyrinth: Taylor Swift's Midnights Is the Mastermind's Ultimate Power Move". Rolling Stone. Archived from the original on October 22, 2022. Retrieved October 23, 2022.
  262. ↑ Balasaygun, Kaitlin (November 1, 2022). "How Taylor Swift went back to the past and turned Midnights into her biggest album success yet". CNBC. Archived from the original on December 30, 2022. Retrieved December 30, 2022.
  263. ↑ Shafer, Ellise (October 21, 2022). "Taylor Swift's Midnights Breaks Spotify Record for Most-Streamed Album in a Single Day". Variety. Archived from the original on October 21, 2022. Retrieved October 22, 2022.
  264. ↑ ۲۶۴٫۰ ۲۶۴٫۱ ۲۶۴٫۲ ۲۶۴٫۳ Dailey, Hannah (December 6, 2022). "Here Are All of Taylor Swift's Biggest Accomplishments in 2022". Billboard. Archived from the original on April 30, 2023. Retrieved December 7, 2022.
  265. ↑ Trust, Gary (June 5, 2023). "Morgan Wallen's 'Last Night' No. 1 on Hot 100 for Ninth Week, Taylor Swift & Ice Spice's 'Karma' Blasts to No. 2". Billboard. Archived from the original on October 26, 2023. Retrieved August 21, 2023.
  266. ↑ Blistein, Jon; Guglielmi, Jodi (September 13, 2023). "Taylor Swift Makes History at 2023 VMAs". Rolling Stone. Archived from the original on September 13, 2023. Retrieved September 13, 2023.
  267. ↑ West, Bryan (February 5, 2024). "Taylor Swift makes Grammys history with fourth album of the year win for Midnights". USA Today. Archived from the original on 5 February 2024. Retrieved February 5, 2024.
  268. ↑ Wood, Mikael; Brown, August (August 1, 2023). "It's a love story, L.A. just says yes: How Taylormania took over the world". Los Angeles Times. Archived from the original on August 1, 2023. Retrieved August 1, 2023.
  269. ↑ Kaufman, Gil (November 28, 2023). "Taylor Swift's 'Eras Tour' Concert Movie Passes $250 Million in Worldwide Grosses". Billboard. Archived from the original on December 1, 2023. Retrieved December 1, 2023.
  270. ↑ Murray, Conor (December 8, 2023). "Taylor Swift's Eras Tour Is First In History To Gross Over $1 Billion, Report Says". Forbes. Archived from the original on 8 December 2023. Retrieved December 8, 2023.
  271. ↑ Lang, Brent; Shanfeld, Ethan (December 11, 2023). "Golden Globes 2024: Full Nominations List". Variety. Archived from the original on 11 December 2023. Retrieved December 11, 2023.
  272. ↑ Dellatto, Marisa (October 27, 2023). "Taylor Swift's New Era: The Pop Star Becomes A Billionaire". Forbes. Archived from the original on 28 اكتبر 2023. Retrieved October 29, 2023. {{cite magazine}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  273. ↑ Pendleton, Devon; Ballentine, Claire; Patino, Marie; Whiteaker, Chloe; Li, Diana (October 26, 2023). "Taylor Swift Vaults Into Billionaire Ranks With Blockbuster Eras Tour". Bloomberg News. Archived from the original on 26 اكتبر 2023. Retrieved October 26, 2023. {{cite news}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  274. ↑ Greenburg, Zack O'Malley (November 2, 2016). "The World's Highest-Paid Women in Music 2016". Forbes. Archived from the original on May 25, 2019. Retrieved July 13, 2019.
    Greenburg, Zack O'Malley (December 6, 2019). "The World's Top-Earning Musicians Of 2019". Forbes. Archived from the original on 14 July 2022. Retrieved July 29, 2022.
    Voytko, Lisette (February 9, 2022). "The Highest-Paid Entertainers 2022". Forbes. Archived from the original on 10 February 2022. Retrieved July 29, 2022.
    Voytko, Lisette (February 13, 2023). "The World's 10 Highest-Paid Entertainers". Forbes. Archived from the original on 17 February 2023. Retrieved July 29, 2022.
  275. ↑ Caulfield, Keith (July 16, 2023). "Taylor Swift's Re-Recorded 'Speak Now' Debuts at No. 1 on Billboard 200 With 2023's Biggest Week". Billboard. Archived from the original on July 19, 2023. Retrieved July 16, 2023.
  276. ↑ ۲۷۶٫۰ ۲۷۶٫۱ Caulfield, Keith (November 5, 2023). "Taylor Swift's 1989 (Taylor's Version) Debuts at No. 1 on Billboard 200 With Biggest Week in Nearly a Decade". Billboard. Archived from the original on November 5, 2023. Retrieved November 5, 2023.
  277. ↑ Trust, Gary (November 6, 2023). "Taylor Swift's 'Is It Over Now? (Taylor's Version)' Debuts at No. 1 on Billboard Hot 100". Billboard. Archived from the original on 6 November 2023. Retrieved November 6, 2023.
  278. ↑ Adamczyk, Alicia; Abrams, Joseph (July 25, 2023). "The brilliant marketing synergy of Taylor Swift's Eras Tour and her rerecorded albums". Fortune. Archived from the original on August 21, 2023. Retrieved August 21, 2023.
  279. ↑ Ingham, Tim (June 14, 2023). "Reliving the Taylor Swift Catalog Sale Saga (And Following the Money...)". Music Business Worldwide. Archived from the original on June 14, 2023. Retrieved June 15, 2023.
  280. ↑ Sherman, Maria (November 29, 2023). "Taylor Swift is Spotify's most-streamed artist of 2023, ending Bad Bunny's 3-year reign". ABC News. Archived from the original on November 29, 2023. Retrieved November 29, 2023.
  281. ↑ Garcia, Thania (November 28, 2023). "Taylor Swift Named Apple Music's Artist of the Year; Morgan Wallen Tops Global Songs Chart". Variety. Archived from the original on November 29, 2023. Retrieved November 29, 2023.
  282. ↑ "Best of 2023 (Taylor's Version) Playlist on Amazon Music". Curated by Amazon's Music Experts. Amazon Music. Archived from the original on 18 February 2024. Retrieved December 3, 2023. Our most streamed artist of 2023 globally. It's Taylor's world and we are just living for it.{{cite web}}: نگهداری CS1: سایر موارد (link)
  283. ↑ Caulfield, Keith (November 21, 2023). "Taylor Swift Is Billboard's Top Artist of 2023". Billboard. Archived from the original on November 21, 2023. Retrieved November 21, 2023.
  284. ↑ Caulfield, Keith (December 3, 2023). "Taylor Swift's '1989 (Taylor's Version)' Returns to No. 1 on Billboard 200". Billboard. Archived from the original on 11 December 2023. Retrieved December 3, 2023.
  285. ↑ Silva, Rachel; Tonelli, Lucia (October 3, 2023). "Inside Taylor Swift's 8 Incredible Homes". Elle Decor (به انگلیسی). Archived from the original on 19 December 2023. Retrieved October 12, 2023.
  286. ↑ Cohen, Jonathan (June 29, 2021). "Aaron Dessner, Justin Vernon Rev Up Big Red Machine With Help From Taylor Swift". Variety. Archived from the original on May 23, 2022. Retrieved February 10, 2022.
  287. ↑ Strauss, Matthew (February 19, 2021). "HAIM Enlist Taylor Swift for New "Gasoline" Remix". Pitchfork. Archived from the original on February 19, 2021. Retrieved February 10, 2022.
  288. ↑ Dailey, Hannah (February 11, 2022). "Ed Sheeran & Taylor Swift Release 'The Joker and the Queen' Remix: Watch the Video". Billboard. Archived from the original on February 11, 2022. Retrieved February 11, 2022.
  289. ↑ Rowley, Glenn (January 18, 2023). "The National Unveils 'First Two Pages of Frankenstein' Tracklist With Taylor Swift, Phoebe Bridgers & Sufjan Stevens". Billboard. Archived from the original on January 18, 2023. Retrieved January 18, 2023.
  290. ↑ Davis, Clayton (December 21, 2022). "Taylor Swift Doesn't Make Oscar Shortlist for All Too Well Short Film, but Advances for 'Carolina' Original Song". Variety. Archived from the original on December 24, 2022. Retrieved December 24, 2022.
  291. ↑ Utley, Riley (October 13, 2022). "Every Taylor Swift Movie Performance, Ranked". CinemaBlend. Archived from the original on October 13, 2022. Retrieved October 14, 2022.
  292. ↑ ۲۹۲٫۰ ۲۹۲٫۱ Lang, Brent (December 9, 2022). "Taylor Swift Making Feature Directing Debut for Searchlight Pictures". Variety. Archived from the original on December 10, 2022. Retrieved December 9, 2022.
  293. ↑ Blanchet, Brenton (November 20, 2023). "Travis Kelce Shares the Real Story of How Taylor Swift Romance Began in Wide-Ranging Interview". People. Archived from the original on November 20, 2023. Retrieved November 20, 2023.
  294. ↑ Kelly, Samantha Murphy (January 25, 2024). "Explicit, AI-generated Taylor Swift images spread quickly on social media". CNN Business. Archived from the original on January 25, 2024. Retrieved January 25, 2024.
  295. ↑ Phillips, Zoe G. (January 27, 2024). "SAG-AFTRA and White House Issue Statements on Taylor Swift AI Nudes: "We Have It in Our Power to Control These Technologies"". The Hollywood Reporter. Retrieved January 27, 2024.
  296. ↑ Zemler, Emily (April 19, 2024). "Taylor Swift Unveils Double Album The Tortured Poets Department: The Anthology". Rolling Stone. Archived from the original on April 19, 2024. Retrieved April 19, 2024.
  297. ↑ "Taylor takes the top 10". Australian Recording Industry Association. Archived from the original on April 26, 2024. Retrieved April 26, 2024.
  298. ↑ Dailey, Hannah (May 2, 2024). "'The Tortured Poets Department': All the Records Taylor Swift's New Album Has Broken (So Far)". Billboard. Archived from the original on April 23, 2024. Retrieved May 23, 2024.
  299. ↑ Cairns, Dan (March 5, 2009). "Swift rise of the anti-diva". The Australian. Archived from the original on December 24, 2014. Retrieved July 2, 2012.
  300. ↑ Bream, Jon (December 7, 2007). "Music: OMG! Taylor's senior year". Star Tribune. Archived from the original on July 12, 2015. Retrieved July 1, 2012.
  301. ↑ ۳۰۱٫۰ ۳۰۱٫۱ Newman, Melinda (December 19, 2008). "Taylor Swift Sessions Interview". AOL. Archived from the original on October 9, 2012. Retrieved March 25, 2011.
  302. ↑ "Swift starts world tour in Asia, pushes "Speak Now' in NY". Country Standard Time. October 23, 2007. Archived from the original on November 13, 2012. Retrieved July 1, 2012.
  303. ↑ "News: 20 Questions With Taylor Swift". Country Music Television. November 12, 2007. Archived from the original on November 17, 2014. Retrieved April 18, 2012.
  304. ↑ McCafferty, Dennis (April 13, 2008). "Taylor's Swift rise". USA Weekend. Archived from the original on November 14, 2012. Retrieved April 17, 2012.
  305. ↑ "Interview with Taylor Swift". Time. April 23, 2009. Archived from the original on October 23, 2013. Retrieved July 1, 2012.
  306. ↑ "Taylor Swift Style: Singer Won't Take Her Clothes Off, Wants People To Focus On Music". HuffPost. October 23, 2012. Archived from the original on January 4, 2015. Retrieved January 4, 2015.
  307. ↑ "InStyle meets country singing sensation Taylor Swift". InStyle UK. October 26, 2010. Archived from the original on May 27, 2013. Retrieved May 29, 2012.
  308. ↑ Roland, Tom (December 2, 2011). "Taylor Swift: Billboard's Woman of the Year". Billboard. Archived from the original on February 3, 2013. Retrieved May 15, 2012.
  309. ↑ "Taylor Swift's Favorite Music". The Oprah Winfrey Show. Archived from the original on January 16, 2016. Retrieved October 23, 2012.
  310. ↑ "Joni Mitchell: 15 Great Artists Influenced by the 'Blue' Singer". Rolling Stone. June 22, 2016. Retrieved December 26, 2020.
  311. ↑ "Taylor Swift Surprises Toronto Crowd With Bryan Adams 'Summer of '69' Duet: Watch". Billboard. August 5, 2018. Retrieved August 30, 2020.
  312. ↑ "Taylor Swift Says Performing With Rolling Stones Was "Best Moment" Of Her Career – Video". Capital FM. June 19, 2013. Retrieved October 24, 2022.
  313. ↑ Mansfield, Brian (October 23, 2010). "Taylor Swift learns to 'Speak Now,' reveal her maturity". USA Today. Archived from the original on November 4, 2012. Retrieved July 1, 2012.
  314. ↑ "Taylor Swift Goes Record Shopping with EW". Entertainment Weekly. Archived from the original on May 2, 2013. Retrieved July 1, 2012.
  315. ↑ "The Rolling Stones & Taylor Swift – As Tears Go By – Live in Chicago". The Rolling Stones. June 4, 2013. Retrieved October 24, 2022 – via YouTube.
  316. ↑ "Our Interview with Taylor Swift" (Blog). Channelguidemagblog.com. November 2, 2008. Archived from the original on January 16, 2016. Retrieved February 25, 2013.
  317. ↑ ۳۱۷٫۰ ۳۱۷٫۱ Taylor Swift (October 31, 2014). "'Anything That Connects': A Conversation With Taylor Swift" (Audio upload and transcript). NPR Music (Interview). Interviewed by Melissa Block. Archived from the original on February 6, 2015. Retrieved October 26, 2019.
  318. ↑ Eells, Josh (September 8, 2014). "The Reinvention of Taylor Swift". Rolling Stone. Archived from the original on June 4, 2016. Retrieved June 8, 2016.
  319. ↑ Reid, Poppy (November 2, 2021). "The Curious Case of Keith Urban". Rolling Stone. Retrieved November 3, 2021.
  320. ↑ Hiatt, Brian (June 18, 2019). "Taylor Swift: The Rolling Stone Interview". Rolling Stone. Retrieved April 14, 2022.
  321. ↑ Weatherby, Taylor (March 10, 2021). "Taylor Swift's Road to Folklore". The Recording Academy. Retrieved November 24, 2021.
  322. ↑ ۳۲۲٫۰ ۳۲۲٫۱ ۳۲۲٫۲ ۳۲۲٫۳ Franssen, Gaston (January 2, 2022). "Policing the celebrity of Taylor Swift: introduction". Celebrity Studies. 13 (1): 90–92. doi:10.1080/19392397.2022.2026148. ISSN 1939-2397. S2CID 246997248.
  323. ↑ Savage, Mark (October 19, 2022). "Midnights: What we know about Taylor Swift's songwriting". BBC News. Retrieved October 20, 2022.
  324. ↑ Bruner, Raisa (August 24, 2020). "Let's Break Down Taylor Swift's Tender New Album Folklore". Time. Retrieved October 20, 2022.
  325. ↑ McNutt 2020, p. 77.
  326. ↑ Hughes 2017، p. 206; Perone 2017، p. 33.
  327. ↑ "Taylor Swift: Album Guide". Rolling Stone. Archived from the original on December 5, 2012. Retrieved December 5, 2012.
  328. ↑ "Pop and Rock Listings July 22 – 28". The New York Times. July 21, 2011. Archived from the original on January 28, 2012. Retrieved July 12, 2012.
  329. ↑ ۳۲۹٫۰ ۳۲۹٫۱ "Taylor Swift Remade Fearless as Taylor's Version. Let's Discuss". The New York Times. April 9, 2021. Archived from the original on April 9, 2021. Retrieved April 21, 2021.
  330. ↑ Petridis, Alexis (March 6, 2009). "Taylor Swift: Fearless". The Guardian. Retrieved August 13, 2022.
  331. ↑ Jones, Sasha-Frere (November 11, 2008). "Prodigy". The New Yorker. Retrieved August 14, 2022.
  332. ↑ Hughes 2017, p. 206.
  333. ↑ Malec, Jim (May 2, 2011). "Taylor Swift: The Garden In The Machine". American Songwriter. p. 5. Retrieved August 12, 2022.
  334. ↑ McNutt 2020, p. 78.
  335. ↑ ۳۳۵٫۰ ۳۳۵٫۱ ۳۳۵٫۲ ۳۳۵٫۳ Rosen, Jody (November 17, 2013). "Why Taylor Swift Is the Reigning Queen of Pop". New York. Retrieved November 9, 2020.
  336. ↑ McNutt 2020, p. 79.
  337. ↑ ۳۳۷٫۰ ۳۳۷٫۱ Levine, Nick (August 21, 2019). "Taylor Swift's Lover: The struggle to maintain superstardom". BBC. Retrieved October 29, 2021.
  338. ↑ da Silva, Michelle (November 13, 2017). "Taylor Swift Has Changed for the Worse on Reputation". Now. Retrieved July 27, 2020.
  339. ↑ Tucker, Ken (November 13, 2017). "Taylor Swift Pushes Further Into Electro-Pop With 'Reputation'". NPR. Retrieved April 8, 2023.
  340. ↑ Moreland, Quinn (October 24, 2022). "Taylor Swift: Midnights". Pitchfork. Retrieved April 8, 2023.
  341. ↑ Ryan, Elise (October 21, 2022). "Review: Taylor Swift gets dark, electric on 'Midnights'". AP NEWS. Retrieved April 8, 2023.
  342. ↑ Winter, Velvet (November 12, 2022). "Like The Beatles, Madonna and Kylie Minogue before her, Taylor Swift is masterful at pivoting". ABC News. Retrieved November 13, 2022.
  343. ↑ McNutt 2020، p. 79; Sloan 2021، p. ۱۷.
  344. ↑ Sloan 2021, p. 17.
  345. ↑ ۳۴۵٫۰ ۳۴۵٫۱ Hyden, Steven (March 10, 2021). "Taylor Swift, Indie-rock star? Long, Long ago, this might have felt strange". The New York Times. Archived from the original on April 13, 2021. Retrieved April 13, 2021.
  346. ↑ Caramanica, Jon (July 26, 2020). "Taylor Swift, A Pop Star Done with Pop". The New York Times. Retrieved August 14, 2022.
  347. ↑ Harbron, Lucy (November 11, 2021). "Why Taylor Swift's 'Red' Is Her Turning Point". Clash. Retrieved November 12, 2021.
  348. ↑ Fulford 2014, p. 192.
  349. ↑ "Taylor Swift Deepens Her Goth-Folk Vision on the Excellent 'Evermore'". Rolling Stone. December 11, 2020. Retrieved August 23, 2022.
  350. ↑ ۳۵۰٫۰ ۳۵۰٫۱ "The 200 Greatest Singers of All Time". Rolling Stone. January 1, 2023. Retrieved January 1, 2023.
  351. ↑ Provenzano 2018, p. 173.
  352. ↑ Roland, Tom (October 15, 2010). "Taylor Swift: The Billboard Cover Story". Billboard. Archived from the original on October 18, 2010. Retrieved July 3, 2012.
  353. ↑ Provenzano 2018, pp. 173–174.
  354. ↑ Provenzano 2018, p. 174.
  355. ↑ Powers, Ann (October 25, 2010). "Album review: Taylor Swift's Speak Now". Los Angeles Times. Archived from the original on October 28, 2010. Retrieved October 25, 2010.
  356. ↑ Willman, Chris (November 10, 2017). "Album Review: Taylor Swift's 'Reputation'". Variety. Retrieved April 8, 2023.
  357. ↑ Cox, Jamieson (November 13, 2017). "Taylor Swift: Reputation". Pitchfork. Retrieved April 8, 2023.
  358. ↑ Wilson, Carl (November 13, 2017). "On Reputation, the "Old Taylor" Is Dead, but the New One Isn't Quite Ready to Come to the Phone". Slate. ISSN 1091-2339. Retrieved April 8, 2023.
  359. ↑ DeCaro, Alessandro (October 19, 2022). "10 best Taylor Swift scene covers". Alternative Press. Retrieved July 1, 2023.
  360. ↑ Barker, Andrew (November 27, 2020). "Folklore: The Long Pond Studio Sessions Review". Variety. Retrieved May 31, 2021.
  361. ↑ Lipshutz, Jason (March 18, 2023). "The 13 Best Moments From Taylor Swift's Eras Tour Kickoff". Billboard. Retrieved April 8, 2023.
  362. ↑ Kornhaber, Spencer (July 28, 2020). "Taylor Swift Is No Longer Living in the Present". The Atlantic. Retrieved August 23, 2022.
  363. ↑ Brehian, Tom (July 24, 2020). "Review: Taylor Swift's 'folklore' Is An Indie Record Unconcerned With Being Cool". Stereogum. Retrieved August 23, 2022.
  364. ↑ Willman, Chris (December 11, 2020). "Taylor Swift Has Her Second Great Album of 2020 With 'Evermore': Album Review". Variety. Retrieved August 23, 2022.
  365. ↑ Sodomsky, Sam (December 15, 2020). "Taylor Swift: evermore". Pitchfork. Archived from the original on December 15, 2020. Retrieved December 14, 2020.
  366. ↑ Barna, Alyssa (December 16, 2020). "These are the musicological reasons Taylor Swift's new album sounds dull". The Washington Post. Retrieved November 3, 2021.
  367. ↑ McCormick, Neil (April 9, 2021). "Taylor Swift copies her younger self – and she sounds even more Fearless today". The Daily Telegraph. ISSN 0307-1235. Retrieved August 23, 2022.
  368. ↑ "Taylor Swift forges ahead with a dreamy throwback in Fearless (Taylor's Version)". The A.V. Club. April 9, 2021. Archived from the original on April 9, 2021. Retrieved August 23, 2022.
  369. ↑ Bernstein, Jonathan (April 9, 2021). "Taylor Swift Carefully Reimagines Her Past on 'Fearless: Taylor's Version'". Rolling Stone. Retrieved August 23, 2022.
  370. ↑ Solomon, Kate (November 12, 2021). "Taylor Swift, Red (Taylor's Version), Review: How Brilliant She Is When Her Heart Is in Tatters". i. Archived from the original on November 12, 2021. Retrieved November 13, 2021.
  371. ↑ Snapes, Laura (August 23, 2020). "Taylor Swift: Folklore review – bombastic pop makes way for emotional acuity". The Guardian. Retrieved August 23, 2022.
  372. ↑ Snapes, Laura (November 12, 2021). "Taylor Swift: Red (Taylor's Version) Review – Getting Back Together with a Classic". The Guardian. Archived from the original on November 12, 2021. Retrieved November 12, 2021.
  373. ↑ Kelly, Fred (October 21, 2022). "Taylor Swift's Midnights: what the critics are saying". The Week. Retrieved October 23, 2022.
  374. ↑ "Taylor Swift's songwriting: how the star's music has changed, for better or worse". CBC Music. August 22, 2019. Retrieved November 10, 2021.
  375. ↑ Emily, Lee (November 5, 2021). "Here Are Taylor Swift's Best Bridges On 'Red' Ranked". iHeartRadio. Retrieved November 10, 2021.
  376. ↑ Eggertsen, Chris (September 20, 2022). "Taylor Swift's Iconic Songwriting Credits Amplified By Spotify With Dedicated Page". Billboard. Retrieved September 20, 2022.
  377. ↑ Bate, Jonathan (April 10, 2023). "Why Taylor Swift is a literary giant — by a Shakespeare professor". The Times. ISSN 0140-0460. Retrieved April 10, 2023.
  378. ↑ Pazzanese, Christina (August 2, 2023). "So what exactly makes Taylor Swift so great?". Harvard Gazette. Retrieved August 7, 2023.
  379. ↑ Murphy, Sam (November 10, 2021). "How 'Red' Became The Most Pivotal Record In Taylor Swift's Career". Junkee. Retrieved November 10, 2021.
  380. ↑ Siroky, Mary (November 9, 2021). "Every Taylor Swift Album Ranked from Worst to Best". Consequence. Retrieved November 10, 2021.
  381. ↑ Bruner, Raisa (May 24, 2021). "How Olivia Rodrigo Become America's Biggest New Pop Star". Time. Retrieved November 10, 2021.
  382. ↑ Farley, Christopher John (October 22, 2010). "Taylor Swift's Solo Act". The Wall Street Journal. Archived from the original on February 1, 2015. Retrieved May 24, 2012.
  383. ↑ Jo Sales, Nancy; Diehl, Jessica (April 2013). "Taylor Swift's Telltale Heart". Vanity Fair. Archived from the original on January 30, 2017. Retrieved February 4, 2017.
  384. ↑ ۳۸۴٫۰ ۳۸۴٫۱ Daly, Rhian (December 13, 2020). "Taylor Swift says her diaristic songwriting style was 'unsustainable' for her future". NME. Retrieved February 17, 2021.
  385. ↑ Gallo, Phil (October 22, 2012). "Taylor Swift's Red: The Billboard Cover Story". Billboard. Archived from the original on June 14, 2013.
  386. ↑ Caramanica, Jon (October 20, 2010). "Taylor Swift Is Angry, Darn It". The New York Times. Archived from the original on September 11, 2012. Retrieved July 2, 2012.
  387. ↑ Kelly, James (August 26, 2009). "Taylor Swift writing her own songs and rules". The Atlanta Journal-Constitution. Archived from the original on September 8, 2014. Retrieved July 30, 2012.
  388. ↑ Lansky, Sam (November 8, 2017). "Why Taylor Swift's Red Is Her Best Album". Billboard. Retrieved December 27, 2020.
  389. ↑ Hiatt, Brian (September 30, 2019). "9 Taylor Swift Moments That Didn't Fit in Our Cover Story". Rolling Stone. Archived from the original on October 1, 2019. Retrieved December 9, 2019.
  390. ↑ "Taylor Swift Talks Newfound 'Freedom,' 'Lover' Tour Plans and So Much More". On Air with Ryan Seacrest. August 27, 2019. Retrieved March 22, 2020.
  391. ↑ Yuan, Jada (December 30, 2009). "Microwaving a tragedy: The marriage of romance and romanticism in '00s pop". Las Vegas Weekly. Archived from the original on December 21, 2013. Retrieved August 17, 2012.
  392. ↑ Rotman, Natalie (January 9, 2009). "Colbie Caillat has 'Breakthrough' with sophomore CD". Reading Eagle. Archived from the original on December 21, 2013. Retrieved August 17, 2012.
  393. ↑ "Taylor Swift's songwriting: how the star's music has changed, for better or worse". CBC News. Retrieved February 2, 2021.
  394. ↑ ۳۹۴٫۰ ۳۹۴٫۱ Knibbs, Kate (August 21, 2019). "Ten Years of Taylor Swift: How the Pop Star Went From Sweetheart to Snake (and Back Again?)". The Ringer. Retrieved December 13, 2021.
  395. ↑ Stubbs, Dan (October 9, 2015). "Taylor Swift: Power, Fame And The Future – The Full NME Cover Interview". NME. Retrieved February 17, 2021.
  396. ↑ Weber, Theon (November 3, 2010). "The Iceberg Songs of Taylor Swift". The Village Voice. Archived from the original on November 4, 2015. Retrieved July 30, 2012.
  397. ↑ Beck, Julia (October 27, 2014). "Taylor Swift Is So Much More Fun Now That She's Jaded". The Atlantic. Archived from the original on September 27, 2016. Retrieved October 30, 2021.
  398. ↑ Willman, Chris (October 10, 2010). "Princess Crossover". New York. Archived from the original on July 27, 2013. Retrieved July 1, 2012.
  399. ↑ Rosen, Jody (November 13, 2008). "Fearless". Rolling Stone. Archived from the original on August 15, 2012. Retrieved July 1, 2012.
  400. ↑ ۴۰۰٫۰ ۴۰۰٫۱ Powers, Ann (October 30, 2014). "The Many New Voices of Taylor Swift". NPR. Retrieved June 2, 2022.
  401. ↑ "Stop Asking Taylor Swift to Apologize for Writing Songs About Ex-Boyfriends – The Cut". New York. November 16, 2012. Archived from the original on November 27, 2012. Retrieved February 25, 2013.
  402. ↑ Raven, Robin (March 16, 2022). "10 Artists Who Have Stood Up For Women In Music: Taylor Swift, Lizzo & More". The Recording Academy.
  403. ↑ "Cover Preview: Taylor Swift Fights Back About Her Love Life, the Hyannis Port House—and Has Words for Tina Fey and Amy Poehler". Vanity Fair. March 5, 2013. Archived from the original on August 8, 2016. Retrieved August 3, 2016.
  404. ↑ Dominus, Susan (November 16, 2012). "The Many Insecurities of Taylor Swift". The New York Times. Archived from the original on June 17, 2016.
  405. ↑ ۴۰۵٫۰ ۴۰۵٫۱ Doyle, Patrick (November 13, 2020). "Musicians on Musicians: Paul McCartney and Taylor Swift". Rolling Stone. Archived from the original on November 30, 2020. Retrieved February 7, 2021.
  406. ↑ Olivier, Bobby (December 11, 2020). "Taylor Swift's 'Evermore' Is an Undeniable Folk-Pop Masterpiece". Spin. Retrieved February 1, 2021.
  407. ↑ Siroky, Mary (November 9, 2021). "Every Taylor Swift Album Ranked from Worst to Best". Consequence. Retrieved November 10, 2021.
  408. ↑ Shutler, Ali (October 9, 2022). "Taylor Swift organises her lyrics into three 'dorky' pen-themed categories". NME. Retrieved October 18, 2022.
  409. ↑ Browne, Erin (October 21, 2022). "All of Taylor Swift's Famously Devastating Track 5's, Ranked". Vulture. Retrieved October 27, 2022.
  410. ↑ "NMPA to Honor Taylor Swift with Songwriter Icon Award Among Other 2021 Annual Meeting Honorees". National Music Publishers' Association. May 24, 2021. Retrieved May 24, 2021.
  411. ↑ Linker, Damon (November 26, 2021). "Taylor Swift, Phoebe Bridgers, and Rihanna: How women took over songwriting". The Week. Retrieved November 28, 2021.
  412. ↑ Greco, Patti (November 13, 2017). "A Harvard Professor Critiques Taylor Swift's New Poems". Cosmopolitan. Retrieved December 21, 2021.
  413. ↑ "Ticketing Shmicketing: Taylor Swift's 'Eras Tour' Debut Slays (And Could Break All-Time Touring Record)". Pollstar. March 18, 2023. Archived from the original on March 20, 2023. Retrieved June 30, 2023.
  414. ↑ Aramesh, Waiss David (March 18, 2023). "Taylor Swift's The Eras Tour Is a 3-Hour Career-Spanning Victory Lap". Rolling Stone. OCLC 1787396. Archived from the original on March 18, 2023. Retrieved June 30, 2023.
  415. ↑ Gambles, Sarah (July 23, 2023). "The ubiquitous power of Taylor Swift". Deseret News. Retrieved July 23, 2023.
  416. ↑ McCormick, Neil (March 18, 2023). "Taylor Swift: The Eras Tour, review: a roaring spectacle of a comeback". The Daily Telegraph. Archived from the original on March 18, 2023. Retrieved March 18, 2023.
  417. ↑ Kornhaber, Spencer (March 18, 2023). "What Made Taylor Swift's Concert Unbelievable". The Atlantic. Retrieved June 30, 2023.
  418. ↑ Seibert, Brian (August 9, 2023). "How to Command a Stage Without Great Dance Moves (Taylor's Version)". The New York Times. Retrieved August 11, 2023.
  419. ↑ Krelenstein, Greg (May 21, 2018). "TAYLOR SWIFT'S REPUTATION TOUR IS A POP TRIUMPH". V. Archived from the original on May 22, 2018. Retrieved May 22, 2018.
  420. ↑ Frere-Jones, Sasha (November 3, 2008). "Prodigy". The New Yorker. Retrieved June 30, 2023.
  421. ↑ DeVille, Chris (July 12, 2018). "Big Reputation: A Trip To Taylor Swift's Hyper-Maximalist Stadium Tour". Stereogum. Retrieved June 30, 2023.
  422. ↑ Harrington, Jim (May 12, 2018). "Review: Taylor Swift delivers a near-perfect pop show in Bay Area". The Mercury News. Retrieved August 6, 2023.
  423. ↑ Horton, Adrian (March 18, 2023). "Taylor Swift review – pop's hardest-working star gives Eras tour her all". The Guardian. ISSN 0261-3077. Archived from the original on March 18, 2023. Retrieved March 18, 2023.
  424. ↑ Kaplan, Ilana (March 18, 2023). "Taylor Swift's 'Eras' tour is a thrilling spectacle from a pop mastermind". i. Archived from the original on March 18, 2023. Retrieved March 18, 2023.
  425. ↑ Young, Alex (March 27, 2023). "Taylor Swift's "The Eras Tour" Is a Triumph of Spectacle and Stamina: Review". Consequence. Retrieved June 30, 2023.
  426. ↑ Lipshutz, Jason (March 18, 2023). "The 13 Best Moments From Taylor Swift's Eras Tour Kickoff". Billboard. Retrieved July 1, 2023.
  427. ↑ O'Connor, Roisin (June 8, 2018). "Taylor Swift 'reputation' stadium tour review: Dazzling pop spectacle from the star who doesn't stand still". The Independent. Archived from the original on June 30, 2023. Retrieved December 22, 2019.Savage, Mark (March 18, 2023). "Taylor Swift launches Eras tour with three-hour, 44-song set". BBC News. Archived from the original on June 30, 2023. Retrieved March 18, 2023. Sisario, Ben (November 5, 2023). "How Taylor Swift's Eras Tour Conquered the World". The New York Times. Retrieved August 12, 2023. DeVille, Chris (July 12, 2018). "Big Reputation: A Trip To Taylor Swift's Hyper-Maximalist Stadium Tour". Stereogum. Retrieved June 30, 2023.
  428. ↑ Procell, Carlie; Padilla, Ramon (April 28, 2023). "Taylor Swift tour has many 'eras.' We tracked her movements to give you the look and feel". USA Today. Retrieved June 30, 2023.
  429. ↑ Roberts, Amy (January 6, 2016). "Taylor Swift's Electric Guitar "Wildest Dreams" Performance Is One You'll Want On Repeat". Bustle. Retrieved June 30, 2023.
  430. ↑ Lewis, Randy (April 3, 2011). "Academy of Country Music Awards: Las Vegas welcomes Miranda Lambert, Taylor Swift with open arms". Los Angeles Times. Retrieved August 20, 2023.
  431. ↑ Ritchie, Mike (March 8, 2020). "Why Taylor Swift is making the ukulele cool again". The Herald. Retrieved July 1, 2023.
  432. ↑ Gensler, Andy (August 17, 2023). "The Showgoer: The Greatest Show On Earth — Taylor Swift's 'Eras Tour' — Is All That And Far More - Pollstar News". Pollstar. Retrieved August 19, 2023.
  433. ↑ Sheffield, Rob (May 9, 2018). "Why Taylor Swift's 'Reputation' Tour Is Her Finest Yet". Rolling Stone. Retrieved June 30, 2023.
  434. ↑ Willman, Chris (May 16, 2018). "Taylor Swift's 'Reputation' Tour Has Bad Blood, Good Will, Sex Appeal and Serpents". Variety. Retrieved December 22, 2019.
  435. ↑ Willman, Chris (March 18, 2023). "Taylor Swift's 'Eras' Show Is a Three-Hour, 44-Song Epic That Leaves 'Em Wanting More: Concert Review". Variety. Archived from the original on March 18, 2023. Retrieved June 30, 2018.
  436. ↑ ۴۳۶٫۰ ۴۳۶٫۱ Ordoña, Michael (September 9, 2022). "Taylor Swift wants an Oscar. So she took 'All Too Well' to TIFF". Los Angeles Times. Retrieved September 10, 2022.
  437. ↑ CMT.com Staff (May 4, 2011). "Taylor Swift's "Mean" Video Debuts Friday". CMT. Archived from the original on June 19, 2019. Retrieved June 19, 2019.
  438. ↑ Anitai, Tamar (August 27, 2010). "Video Premiere: Taylor Swift, 'Mine'". MTV News. Archived from the original on April 29, 2019. Retrieved June 19, 2019.
  439. ↑ Bonaguro, Alison (May 6, 2011). "OFFSTAGE: Taylor Swift Isn't "Mean" at All, Director Says". CMT News. Archived from the original on June 19, 2019. Retrieved June 20, 2019.
  440. ↑ Tailor, Leena (September 1, 2017). "Exclusive: Taylor Swift's Director Joseph Kahn on How Her Image Invokes a Double Standard: 'She's a Genius'". etonline.com. Archived from the original on June 19, 2019.
  441. ↑ O'Connell, Michael (October 9, 2015). "Taylor Swift and Jimmy Fallon Among Early Emmy Winners". The Hollywood Reporter. Archived from the original on June 19, 2019.
  442. ↑ Forbes, Jihan (May 14, 2015). "Peep Taylor Swift's Star-Studded Cast for Her 'Bad Blood' Music Video". The Fashion Spot. Retrieved May 13, 2020.
  443. ↑ "9 Things You Might Have Missed in Taylor Swift's Netflix Concert Film". E!. December 31, 2018. Retrieved September 10, 2022.
  444. ↑ Spanos, Brittany (April 25, 2019). "Watch Taylor Swift, Brendon Urie's Colorful 'ME!' Video". Rolling Stone. Archived from the original on April 26, 2019. Retrieved April 25, 2019.
    Moore, Sam (August 23, 2019). "Watch Taylor Swift's colourful new video for 'Lover'". NME. Archived from the original on August 27, 2019. Retrieved August 27, 2019.
    Zemler, Emily (June 17, 2019). "Watch Taylor Swift Reunite With Katy Perry in 'You Need to Calm Down' Video". Rolling Stone. Archived from the original on June 17, 2019. Retrieved June 17, 2019.
  445. ↑ Mylrea, Hannah (February 28, 2020). "Every incredible Easter Egg in Taylor Swift's 'The Man' video". NME. Retrieved March 9, 2020.
    Spanos, Brittany; Legaspi, Althea (July 24, 2020). "Taylor Swift Blends Fantastical With Personal in 'Cardigan' Video". Rolling Stone. Retrieved July 27, 2020.
    "Justin Bieber & Megan Thee Stallion Lead 2021 MTV VMA Nominations". Billboard. Retrieved August 17, 2021.
  446. ↑ Weatherby, Taylor (February 5, 2023). "Taylor Swift Makes GRAMMY History (Again) With Best Music Video Win For "All Too Well: The Short Film" | 2023 GRAMMYs". www.grammy.com. Retrieved February 6, 2023.
  447. ↑ Schneider, Marc (July 24, 2023). "8 Ways Taylor Swift Has Changed the Music Business". Billboard. Retrieved July 24, 2023.
  448. ↑ Khan, Fawzia (June 18, 2021). "The Might Of Taylor Swift". Elle. Archived from the original on June 28, 2021. Retrieved October 20, 2021.
  449. ↑ Jericho, Greg (October 28, 2022). "Taylor Swift's incredible success in graphs – who can blame me for being a Swiftie as a 50-year-old man?". The Guardian. Retrieved October 29, 2022.
  450. ↑ "Taylor Swift's 40 Biggest Hot 100 Hits". Billboard. March 23, 2022. Retrieved April 12, 2022.
  451. ↑ Leonard, Devin (November 12, 2014). "Taylor Swift Is the Music Industry". Bloomberg News. Archived from the original on March 13, 2016. Retrieved August 11, 2020.
  452. ↑ ۴۵۲٫۰ ۴۵۲٫۱ Zoladz, Lindsay (December 30, 2019). "What Were the 2010s?". New York. Retrieved November 22, 2020.
  453. ↑ Caulfield, Keith (October 30, 2022). "Taylor Swift's Midnights Blasts in at No. 1 on Billboard 200 Chart With Biggest Week for an Album in 7 Years". Billboard. Retrieved October 30, 2022.
  454. ↑ Kaufman, Gil (January 20, 2022). "Taylor Swift Tapped as First Record Store Day Global Ambassador". Billboard. Retrieved January 20, 2022.
  455. ↑ Golsen, Tyler (January 20, 2022). "Why Taylor Swift is the perfect ambassador for Record Store Day". Far Out. Retrieved January 21, 2022.
  456. ↑ DiGiacomo, Frank (June 8, 2021). "Hip-Hop, R&B And Pop Challenge Rock's Vinyl Dominance In 2021". Billboard. Retrieved July 16, 2021.
  457. ↑ Young, Alex (January 20, 2022). "Taylor Swift, the indisputable Queen of Vinyl, named 2022 Record Store Day Ambassador". Consequence. Retrieved March 6, 2022.
  458. ↑ Willman, Chris (November 13, 2021). "Taylor Swift Breaks Two Spotify Records in One Day With Release of 'Red (Taylor's Version)'". Variety. Archived from the original on November 15, 2021. Retrieved August 23, 2022.
  459. ↑ Savaira, Augusta (November 23, 2022). "Welcome to 'Swiftonomics': What Taylor Swift reveals about the U.S. economy". Los Angeles Times. Retrieved November 23, 2022.
  460. ↑ Asmelash, Leah; Andrew, Scottie (December 31, 2019). "The 10 artists who transformed music this decade". CNN. Retrieved May 11, 2023.
  461. ↑ Brown, Dalvin. "International Women's Day: Google celebrates with a Doodle and animated video". USA Today. Retrieved May 11, 2023.
  462. ↑ Spinelli, Adrian (December 6, 2022). "A New Study Has Taylor Swift Atop The 10 Most Googled Artists Of 2022". UPROXX. Retrieved December 6, 2022.
  463. ↑ ۴۶۳٫۰ ۴۶۳٫۱ Crummy, Colin (March 13, 2014). "Detwanging country music: how Nashville took the UK". The Guardian. Retrieved September 23, 2021.
  464. ↑ Willman, Chris (July 25, 2007). "Getting to know Taylor Swift". Entertainment Weekly. Archived from the original on May 24, 2022. Retrieved January 25, 2022.
  465. ↑ ۴۶۵٫۰ ۴۶۵٫۱ Roland, Tom (July 7, 2016). "Love Story: The Impact of Taylor Swift's First Decade in Music". Billboard. Archived from the original on July 14, 2016. Retrieved July 7, 2016.
  466. ↑ Tannembaum, Rob (September 12, 2014). "4 Ways Billboard Woman of the Year Taylor Swift Changed Country Music". Billboard. Retrieved December 31, 2019.
  467. ↑ O'Connor, Roisin (October 18, 2018). "Half of all new guitar players are women, finds study". The Independent. Archived from the original on May 26, 2022. Retrieved October 20, 2020.
  468. ↑ Wang, Amy X. (May 22, 2018). "Guitars Are Getting More Popular. So Why Do We Think They're Dying?". Rolling Stone. Retrieved October 20, 2020.
  469. ↑ "The 200 Most Important Artists of Pitchfork's First 25 Years". Pitchfork. October 4, 2021. Retrieved October 4, 2021.
  470. ↑ Lipshutz, Jason (December 16, 2021). "Billboard's Greatest Pop Stars of 2021: No. 1 — Taylor Swift". Billboard. Retrieved December 16, 2021.
  471. ↑ Catucci, Nick (August 23, 2019). "Taylor Swift Reaches For New Heights of Personal and Musical Liberation on 'Lover'". Rolling Stone. Retrieved August 18, 2021.
  472. ↑ Bate, Jonathan (April 10, 2023). "Why Taylor Swift is a literary giant — by a Shakespeare professor". The Times. ISSN 0140-0460. Retrieved April 10, 2023.
  473. ↑ Gormely, Ian (December 3, 2014). "Taylor Swift leads poptimism's rebirth". The Guardian. Retrieved August 2, 2021.
  474. ↑ Ahlgrim, Callie (March 18, 2022). "How Taylor Swift inspired a new generation of singer-songwriters, in their own words". Business Insider. Retrieved March 18, 2022.
  475. ↑ Sutherland, Mark (December 13, 2019). "'I come with opinions about how we can better our industry': Taylor Swift". Music Week. Retrieved April 27, 2020.
    Sisario, Ben (November 6, 2014). "Sales of Taylor Swift's '1989' Intensify Streaming Debate". The New York Times. Retrieved August 11, 2020.
    Rosseinsky, Katie (October 29, 2021). "How Taylor Swift is changing the music industry a re-record at a time". Evening Standard. Archived from the original on April 9, 2021. Retrieved April 23, 2021.
  476. ↑ Smith, Neil (June 22, 2015). "Five ways Taylor Swift is changing the world". BBC. Retrieved December 31, 2019.
  477. ↑ Brooks, Dave (November 3, 2022). "How Taylor Swift Changed the Course of the Concert Ticketing Businesses". Billboard. Retrieved November 4, 2022.
  478. ↑ Sources on Swift and millennial era
    • McDuling, John (November 3, 2014). "Why Taylor Swift is the most important artist of the millennial era". Quartz. Archived from the original on June 2, 2021. Retrieved April 2, 2021.
    • "What Taylor Swift tells us about millennials". National Post. October 6, 2015. Retrieved October 30, 2021.
    • Kidd, Joel (March 2, 2020). "Taylor Swift Is the Surprising Face of Millennial Anxiety". The Walrus. Retrieved October 30, 2021.
    • Winograd, Morley; D. Hais, Michael (January 29, 2010). "Move over Kanye West, Taylor Swift and the Millennial generation are taking over music". The Christian Science Monitor. Retrieved October 30, 2021.
    • "The 17 Musicians Gen Z & Millennials Say Represent Their Generations". YPulse. October 8, 2019. Retrieved October 30, 2021.
    • Nicolau, Elena (November 29, 2022). "How Taylor Swift is transforming millennial weddings". Today. Retrieved November 30, 2022.
    • "Taylor Swift is peak millennial vibes". NPR. NPR. October 21, 2022. Retrieved December 19, 2022.
  479. ↑ VanDerWerff, Emily (July 31, 2020). "Taylor Swift is the millennial Bruce Springsteen". Vox. Retrieved October 30, 2021.
  480. ↑ Ditum, Sarah (October 8, 2022). "Taylor Swift: the Bob Dylan of our age". The Times. Archived from the original on December 24, 2022. Retrieved October 9, 2022.
  481. ↑ "Taylor Swift Will Receive First-Ever Woman of the Decade Honor at Billboard's Women in Music". Billboard. November 18, 2019. Retrieved December 31, 2019.
  482. ↑ Elizabeth, De (November 24, 2019). "Taylor Swift Is Named Artist of the Decade at AMAs 2019". Teen Vogue. Retrieved December 31, 2019.
  483. ↑ "Taylor Swift to receive Global Icon Award!". Brit Awards. May 9, 2021. Archived from the original on 10 May 2021. Retrieved May 10, 2021.
  484. ↑ Raza-Sheikh, Zoya (October 18, 2022). "How Taylor Swift mastered the singer-songwriter blueprint". The Independent. Retrieved October 18, 2022.
  485. ↑ Rowley, Glenn (March 9, 2023). "Taylor Swift's 'All Too Well (10 Minute Version)' Is Now a Class at Stanford University". Billboard. Retrieved March 10, 2023.
  486. ↑ Hobbs & Gallup 2011.
  487. ↑ Grandoni, Dino (September 30, 2011). "92% of Top Ten Billboard Songs Are About Sex". Culture. The Atlantic. Archived from the original on May 16, 2021. Retrieved May 16, 2021.
  488. ↑ Atkinson, Katie (December 15, 2022). "Billboard's Greatest Pop Stars of 2022: No. 3 — Taylor Swift". Billboard. Retrieved December 16, 2022.
  489. ↑ ۴۸۹٫۰ ۴۸۹٫۱ Graff, Gary (October 31, 2021). "Taylor Swift Helps Induct Carole King, Sings "Will You Love Me Tomorrow" at Rock Hall Ceremony". The Hollywood Reporter. Retrieved September 20, 2022.
  490. ↑ Kemp, Sam (January 27, 2022). "The surprising Paul McCartney song inspired by Taylor Swift". Far Out. Retrieved July 5, 2023.
  491. ↑ ۴۹۱٫۰ ۴۹۱٫۱ Williams, Joe (July 5, 2023). "Ringo Starr says Taylor Swift is "biggest star in the world"". Far Out. Retrieved July 5, 2023.
  492. ↑ ۴۹۲٫۰ ۴۹۲٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام :5 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  493. ↑ Golsen, Tyler (May 14, 2023). "Mick Jagger discusses his performance with Taylor Swift". Far Out. Retrieved July 5, 2023.
  494. ↑ Brandle, Lars (January 28, 2015). "Taylor Swift on Madonna Praise: 'Now I'm Dead'". Billboard. Retrieved July 5, 2023.
  495. ↑ Aniftos, Rania (January 27, 2021). "Dolly Parton Says Taylor Swift Is 'Magnificent' Following Damon Albarn Feud: 'She Knows Who She Is'". Billboard. Retrieved July 5, 2023.
  496. ↑ ۴۹۶٫۰ ۴۹۶٫۱ ۴۹۶٫۲ Skinner, Tom (November 2, 2022). "Bruce Springsteen praises Taylor Swift's new album 'Midnights': "She's a tremendous writer"". NME. Retrieved July 5, 2023.
  497. ↑ NPR Staff (November 2, 2012). "Taylor Swift: 'My Confidence Is Easy To Shake'". NPR. Retrieved May 20, 2021.
    Thanki, Juli (September 24, 2015). "Taylor Swift: Teen idol to 'biggest pop artist in the world'". The Tennessean. Retrieved May 13, 2021.
    Yahr, Emily (June 16, 2016). "Taylor Swift's first song came out 10 years ago. Here's what she was like as a teen songwriter". Arts and Entertainment. The Washington Post. Archived from the original on May 13, 2021. Retrieved May 13, 2021.
  498. ↑ Yahr, Emily (December 26, 2022). "2022: The year in review (Taylor's version)". The Washington Post. Retrieved December 26, 2022.
  499. ↑ El Mosselli, Sabrina (December 24, 2022). "How Taylor Swift rose from 'Miss Americana' to global megastar". Le Monde. Retrieved December 28, 2022.
  500. ↑ Cragg, Michael. "Is Taylor Swift our last remaining real popstar?". i-D. Archived from the original on May 6, 2023. Retrieved December 3, 2022.
  501. ↑ Seisdedos, Iker (December 27, 2022). "Pop music in the era of Taylor Swift: Behind the success of today's biggest star". El País. Retrieved December 28, 2022.
  502. ↑ Sanders, Sam (October 20, 2022). "Taylor Swift Is the Greatest Self-Portraitist of Our Time". Vulture. Retrieved October 21, 2022.
  503. ↑ Moss, Hilary (April 2, 2012). "Michelle Obama Honors Taylor Swift, Taylor Swift So Honored". New York. Archived from the original on May 28, 2013. Retrieved March 6, 2013.
  504. ↑ Vincent, Alice (November 3, 2017). "Taylor Swift: the rise, fall and re-invention of America's sweetheart". The Daily Telegraph. ISSN 0307-1235. Archived from the original on January 10, 2022. Retrieved July 5, 2020.
  505. ↑ Fischer & Seidman 2016, p. 529.
  506. ↑ "These Are 2019's Most Admired Women in the World". Global Citizen. July 19, 2019. Retrieved December 4, 2019.
    Smith, Matthew (September 25, 2020). "Barack and Michelle Obama are the World's Most Admired". YouGov. Archived from the original on 22 May 2022. Retrieved November 5, 2021.
    "World's most admired 2021". YouGov. December 14, 2021. Archived from the original on 14 December 2021. Retrieved December 18, 2021.
  507. ↑ "On the Road with Best Friends Taylor Swift and Karlie Kloss". Vogue. February 13, 2015. Archived from the original on November 4, 2015. Retrieved November 10, 2015.
  508. ↑ Meddings, Jacqui (October 31, 2014). "Taylor Swift is our new cover goddess". Cosmopolitan. Archived from the original on July 14, 2016. Retrieved August 2, 2016.
  509. ↑ "Taylor Swift: Her 15 Best Songs". Clash. January 2, 2022. Retrieved January 6, 2022.
  510. ↑ Chang, Bee-Shyuan (March 15, 2013). "Taylor Swift Gets Some Mud on Her Boots". The New York Times. Archived from the original on March 22, 2013. Retrieved June 10, 2013.
  511. ↑ Wahi, Sukriti (March 3, 2021). "Every Time Taylor Swift Perfectly Shut Down A Sexist Interview Question". Elle. Retrieved November 4, 2021.
  512. ↑ Davis, Allison P. (June 28, 2018). "The Taylor Swift Slut-Shaming Continues". The Cut. Retrieved November 4, 2021.
  513. ↑ Chappet, Marie-Claire (January 25, 2022). "Why is Taylor Swift such an easy target for male disdain and disrespect?". Glamour. Retrieved January 25, 2022.
  514. ↑ Hall, James (January 25, 2022). "Why Taylor Swift is the woman the music industry needs". The Daily Telegraph. Retrieved January 26, 2022.
  515. ↑ Benitez-Eves, Tina (July 2, 2022). "Man Arrested for Harassing Taylor Swift, Attempting to Break Into Her New York City Apartment". American Songwriter. Retrieved June 10, 2023.
  516. ↑ Kreps, Daniel (July 2, 2022). "Brooklyn Man Arrested on Charges of Stalking Taylor Swift". Rolling Stone. Retrieved June 10, 2023.
  517. ↑ Bonner, Mehera (October 4, 2022). "Hold Me, I Just Found Out Taylor Swift's Cat Is Worth $97 Million". Cosmopolitan. Retrieved December 16, 2022.
  518. ↑ Dailey, Hannah (January 4, 2023). "Taylor Swift's Cat Olivia Benson Is Reportedly Worth $97 Million". Billboard. Retrieved January 5, 2023.
  519. ↑ Chiappa, Claudia (2023-09-29). "The unavoidable politics of Taylor Swift". POLITICO (به انگلیسی). Retrieved 2023-12-31.
  520. ↑ "How Taylor Swift transcends America's political divides — barely". NBC News (به انگلیسی). 2023-11-20. Retrieved 2023-12-31.
  521. ↑ O'Neil، Luke (۲۰۱۹-۰۹-۱۹). «Taylor Swift: 'White supremacy is repulsive. There is nothing worse'» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۲-۳۱.
  522. ↑ Snapes، Laura (۲۰۱۹-۰۸-۲۴). «Taylor Swift: 'I was literally about to break'» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۲-۳۱.
  523. ↑ «The 300+ Original TIME'S UP Signatories - TIME'S UP Now». web.archive.org. ۲۰۲۰-۰۵-۰۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۳ مه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۲-۳۱.
  524. ↑ Aniftos, Rania (March 23, 2021). "A Timeline of Taylor Swift's Generosity". Billboard. Retrieved August 15, 2021.
  525. ↑ «Taylor Swift sends 'love' and 'respect' to LGBT fans» (به انگلیسی). ۲۰۱۸-۰۶-۰۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۲-۳۱.
  526. ↑ Lynch، John (۲۰۱۸-۰۳-۲۳). «Taylor Swift shared a rare political statement in support of gun control». Business Insider (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۲-۳۱.
  527. ↑ «Taylor Swift takes aim at President Trump in powerful tweet - CBS News». www.cbsnews.com (به انگلیسی). ۲۰۲۰-۰۵-۲۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۲-۳۱.
  528. ↑ «Taylor Swift Tweeted About the Black Lives Matter Movement and Urged People to Vote». ELLE (به انگلیسی). ۲۰۲۰-۰۶-۰۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۲-۳۱.
  529. ↑ Kreps، Daniel (۲۰۲۰-۰۶-۱۲). «Taylor Swift Calls for Removal of Monuments That 'Celebrate Racist Historical Figures'». Rolling Stone (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۲-۳۱.
  530. ↑ sschuster@wislawjournal.com، Steve Schuster (۲۰۲۳-۰۵-۲۰). «Taylor Swift comes out against Trump, again» (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۲-۳۱.
  531. ↑ "Taylor Swift and Selena Gomez among celebrities attending Gaza aid fundraiser". The Independent (به انگلیسی). 2023-12-14. Retrieved 2023-12-31.
  532. ↑ "Taylor Swift and Selena Gomez attend pro-Palestine fundraising event". MARCA (به انگلیسی). 2023-12-12. Retrieved 2023-12-31.
  533. ↑ Archive، View Author؛ feed، Get author RSS (۲۰۲۳-۱۲-۱۴). «How billionaire Taylor Swift donates her fortune» (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۲-۳۱.
  534. ↑ Aniftos، Rania (۲۰۲۳-۱۲-۱۴). «Megyn Kelly Calls For Taylor Swift Boycott After She Attended Gaza Fundraising Comedy Show». Billboard (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۲-۳۱.
  535. ↑ "Taylor Swift". The Recording Academy. Archived from the original on August 12, 2016. Retrieved August 3, 2016.
  536. ↑ Friedlander, Whitney (September 10, 2015). "Taylor Swift, Jimmy Fallon Among Juried Emmy Award Winners". Variety. Retrieved August 3, 2016.{{cite news}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  537. ↑ "Taylor Swift dominates AMAs with 6 wins, extending lead as show's most-decorated artist". KTRK-TV. November 21, 2022. Retrieved November 21, 2022.
  538. ↑ Grein, Paul (November 19, 2023). "After the 2023 Billboard Music Awards, Who Is the All-Time Biggest Winner?". Billboard. Retrieved November 19, 2023.
  539. ↑ See Guinness World Records by Taylor Swift
  540. ↑ ۵۴۰٫۰ ۵۴۰٫۱ Lewis, Randy (November 4, 2013). "Taylor Swift to receive rare Pinnacle Award at CMA Awards Nov. 6". Los Angeles Times. Retrieved May 13, 2020.
  541. ↑ "Taylor Swift Nashville Tickets". Excite. Archived from the original on 3 February 2015. Retrieved February 2, 2015.
  542. ↑ Shelburne, Craig (October 18, 2010). "Taylor Swift Named NSAI's Songwriter-Artist of the Year". CMT. Archived from the original on March 14, 2014. Retrieved February 2, 2015.
  543. ↑ "Songwriters Hall of Fame". Songwriters Hall of Fame. Archived from the original on 29 November 2014. Retrieved February 2, 2015.
  544. ↑ "The 100 Greatest Songwriters of All Time". Rolling Stone. Retrieved August 28, 2017.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  545. ↑ Polanco, Luis (April 5, 2016). "Taylor Swift to Receive First-Ever Taylor Swift Award From BMI". Billboard. Retrieved October 21, 2020.
  546. ↑ Jolly, Nathan (November 17, 2019). "Why Taylor Swift is to blame for latest twist in music rights drama". News.com.au. Retrieved November 17, 2019.
  547. ↑ "10 Life mantras by Taylor Swift to live by". India Today. December 13, 2016. Retrieved July 16, 2020.{{cite news}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  548. ↑ ۵۴۸٫۰ ۵۴۸٫۱ Lipshutz, Jason (December 11, 2019). "Billboard Woman of the Decade Taylor Swift: 'I Do Want My Music to Live On'". Billboard. Retrieved December 11, 2019.
  549. ↑ Paine, Andre (February 22, 2023). "Taylor Swift wins IFPI's 2022 Global Recording Artist Of The Year Award". Music Week. Retrieved February 22, 2023.
  550. ↑ Brandle, Lars (November 5, 2023). "Taylor Swift's '1989 (Taylor's Version)' Debuts at U.K. No. 1 With 'Massive' Sales". Billboard. Retrieved November 5, 2023.
  551. ↑ "Female artists with the most Irish Number 1 albums since 2000". Official Charts Company. November 5, 2020. Retrieved February 23, 2021.
  552. ↑ Wang, Dennis (April 16, 2021). "Taylor Swift's Fearless hits the right note in China, again". People's Daily. Retrieved June 26, 2021.
  553. ↑ "Taylor beats Swift". Australian Recording Industry Association. July 14, 2023. Archived from the original on July 14, 2023. Retrieved July 19, 2023.
  554. ↑ "Taylor sweeps the record". Australian Recording Industry Association. July 7, 2023. Retrieved July 7, 2023.
  555. ↑ Cumulative touring gross:
  556. ↑ Gensler, Andy (December 8, 2023). "Taylor Swift Sets All-Time Touring Record With $1 Billion Gross". Pollstar. Archived from the original on December 8, 2023. Retrieved December 8, 2023.
  557. ↑ Willman, Chris (December 21, 2020). "Taylor Swift's 'Evermore' Sells a Million Worldwide in First Week". Variety. Archived from the original on January 11, 2021. Retrieved December 21, 2020.
  558. ↑ Paine, Andre (December 22, 2022). "Taylor Swift Achieves More Than 6 Million Global Units for Midnights and 37 Billion Total Streams in 2022". Music Week. Archived from the original on December 22, 2022. Retrieved July 19, 2023.
  559. ↑ Young, Alex (October 31, 2022). "Taylor Swift broke 73 records with release of new album Midnights". Consequence. Archived from the original on October 31, 2022. Retrieved July 19, 2023.
  560. ↑ Grein, Paul (November 8, 2023). "Taylor Swift Is Apple Music's 2023 Artist of the Year". Billboard. Retrieved November 8, 2023.
  561. ↑ Willman, Chris (October 28, 2023). "Taylor Swift Beats Her Own Spotify Record for Most Single-Day Streams for an Artist With '1989 (Taylor's Version)' Release". Variety. Archived from the original on October 29, 2023. Retrieved October 29, 2023.
  562. ↑ @billboardcharts. "Most entries on the #Global200 chart in a single week" (Tweet) – via Twitter. Missing or empty |date= (الگو:Cite tweet)
  563. ↑ "Taylor Swift Chart History (Billboard Global 200)". Billboard. Retrieved July 17, 2023.
  564. ↑ "Greatest of All Time Artists". Billboard. Retrieved November 15, 2019.{{cite magazine}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  565. ↑ Zellner, Xander (November 23, 2021). "Taylor Swift Is the First Act to Rule Billboard Artist 100 for 50 Weeks". Billboard. Retrieved November 26, 2021.
  566. ↑ Caulfield, Keith (September 27, 2020). "Taylor Swift Surpasses Whitney Houston for Most Weeks at No. 1 Among Women in Billboard 200's History". Billboard. Retrieved September 28, 2020.
  567. ↑ "Taylor Swift's 'Love Story (Taylor's Version)' Debuts at No. 1 on Hot Country Songs Chart: 'I'm So Grateful to the Fans'". Billboard. February 23, 2021. Retrieved February 23, 2021.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  568. ↑ "RIAA – Top Artists (Digital Singles)". Recording Industry Association of America. Retrieved October 27, 2020.
  569. ↑ Ahlgrim, Callie (March 14, 2020). "There are only 34 songs in history that have been certified diamond — here they all are". MSN. Retrieved October 22, 2020.
  570. ↑ Nicks, Stevie (April 29, 2010). "The 2010 Time 100: Taylor Swift". Time. Archived from the original on November 29, 2013. Retrieved April 22, 2012.
    Vena, Jocelyn (April 16, 2015). "Taylor Swift, Kanye West, Kim Kardashian Make Time's 100 Most Influential People List". Billboard. Archived from the original on September 25, 2016. Retrieved September 1, 2016.
    Jensen, Erin (April 17, 2019). "Dwayne Johnson, Taylor Swift, Gayle King, more cover Time's 100 most influential people issue". USA Today. Archived from the original on April 17, 2019. Retrieved April 17, 2019.
  571. ↑ Dockterman, Eliana (December 6, 2017). "'I Was Angry.' Taylor Swift on What Powered Her Sexual Assault Testimony". Time. Archived from the original on December 6, 2017. Retrieved December 7, 2017.
  572. ↑ "Taylor Swift Is TIME's 2023 Person of the Year". TIME (به انگلیسی). 2023-12-06. Retrieved 2023-12-07.
  573. ↑ "Taylor Swift Makes History as Person of the Year". TIME (به انگلیسی). 2023-12-06. Retrieved 2023-12-07.
  574. ↑ Greenburg, Zack O'Malley (December 14, 2011). "The Top-Earning Women in Music 2011". Forbes. Archived from the original on October 27, 2015. Retrieved August 3, 2016.
    Greenburg, Zack O'Malley (December 12, 2012). "The Top-Earning Women in Music 2012". Forbes. Archived from the original on December 12, 2012. Retrieved August 3, 2016.
    Greenburg, Zack O'Malley (December 11, 2013). "The Top-Earning Women in Music 2013". Forbes. Archived from the original on December 15, 2013. Retrieved August 3, 2016.
    Greenburg, Zack O'Malley (November 4, 2014). "The Top-Earning Women in Music 2014". Forbes. Archived from the original on November 27, 2014. Retrieved August 3, 2016.
    Greenburg, Zack O'Malley (November 4, 2015). "The World's Highest-Paid Women in Music 2015". Forbes. Archived from the original on November 4, 2015. Retrieved November 5, 2015.
  575. ↑ Greenburg, Zack O'Malley (November 2, 2016). "The World's Highest-Paid Women in Music 2016". Forbes. Archived from the original on May 25, 2019. Retrieved July 13, 2019.
    Greenburg, Zack O'Malley (November 20, 2017). "The World's Highest-Paid Women in Music 2017". Forbes. Archived from the original on April 4, 2019. Retrieved July 13, 2019.
    Greenburg, Zack O'Malley (November 19, 2018). "The World's Highest-Paid Women in Music 2018". Forbes. Archived from the original on April 4, 2019. Retrieved July 13, 2019.
  576. ↑ "Highest annual earnings ever for a female pop star". Guinness World Records. Archived from the original on November 12, 2017. Retrieved November 15, 2017.
  577. ↑ Mercuri, Monica (July 10, 2019). "Taylor Swift Is The World's Highest-Paid Celebrity With $185 Million in 2019". Forbes. Archived from the original on July 12, 2019. Retrieved July 13, 2019.
    "Celebrity 100 2011". Forbes. Archived from the original on September 5, 2016. Retrieved September 1, 2016.
    Schumann, Rebecka (May 26, 2013). "Forbes Lists Top 100 Most Powerful Celebrities in 2013: Oprah Winfrey Takes Number One Spot [Full list]". International Business Times. Archived from the original on June 15, 2016. Retrieved September 1, 2016.
    Greenburg, Zack O'Malley (June 29, 2015). "Celebrity 100: The World's Highest-Paid Superstars of 2015". Forbes. Archived from the original on September 1, 2016. Retrieved September 1, 2016.
    Greenburg, Zack O'Malley (July 11, 2016). "Taylor Swift Is The World's Top-Earning Celebrity With $170 Million in 2016". Forbes. Archived from the original on August 3, 2016. Retrieved August 3, 2016.
  578. ↑ "Taylor Swift". Forbes. Retrieved December 1, 2020.
  579. ↑ "30 Under 30 2017: All-Star Alumni". Forbes. Retrieved December 1, 2020.
  580. ↑ "#8 Taylor Swift". Forbes. Archived from the original on January 10, 2011. Retrieved July 27, 2015.
  581. ↑ "Taylor Swift NYU Speech: Receives an Honorary Degree and Delivers NYU Commencement Speech". theviralbyte.com (به انگلیسی). 2022-05-19. Retrieved 2022-05-19.

منابع مورد ارجاع

پیوند به بیرون

برگرفته از «https://fa.wiki.x.io/w/index.php?title=تیلور_سوئیفت&oldid=40492481»