توماس آرتور استیتز (به انگلیسی: Thomas Arthur Steitz) (متولد ۲۳ اوت ۱۹۴۰) استاد زیست‌فیزیک مولکولی و زیست‌شیمی، مؤسسه پزشکی هاورد هیوز، دانشگاه ییل، نیوهیون، کانتیکت، ایالات متحده آمریکا است. در سال ۲۰۰۹ «برای مطالعه بر روی ساختار و عملکرد رناتن»[۱] به‌طور مشترک به همراه عادا یونات و ونکاترامان راماکریشنان موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی شد.[۲] و در سال ۲۰۰۷ برنده جایزه بین‌المللی گاردنر شد.[۳]

توماس استیتز
زادهٔ۲۳ اوت ۱۹۴۰ ‏(۸۴ سال)
ملیتآمریکایی
شهروندیایالات متحده آمریکا
محل تحصیلدبیرستان وائوواتوسا شرقی
کالج لاورنس
دانشگاه هاروارد
شناخته‌شده
برای
برای مطالعه بر روی ساختار و عملکرد رناتنBio-crystallography
جوایز جایزه نوبل شیمی (۲۰۰۹)
پیشینه علمی
شاخه(ها)بلورشناسی
محل کارمؤسسه پزشکی هاورد هیوز
دانشگاه ییل
استاد راهنماویلیام لیپسکام

زندگی‌نامه

ویرایش

استیتز در میلواکی، ویسکانسین زاده شد[۴] و مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه لورنس گرفت. او در سال ۱۹۶۶ دکترای زیست‌شیمی و زیست‌شناسی مولکولی از دانشگاه هاروارد را دریافت کرد. وی هم‌اکنون در برنفرد، کنتیکت زندگی می‌کند.[۵]

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. "The Nobel Prize in Chemistry ۲۰۰۹" (به انگلیسی). Nobelprize.org. Retrieved 2009-10-07.
  2. Thomas A. Steitz بایگانی‌شده در ۴ اوت ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine, The Gairdner 50 Foundation.
  3. Tom Steitz بایگانی‌شده در ۵ ژانویه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine, Thomas Steitz Lab.
  4. 2009 Nobel Prize in Chemistry, Nobel Foundation.
  5. «Episode 28 – Thomas Steitz – A Nobel Profession - MIPtalk». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ آوریل ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۵ دسامبر ۲۰۱۱.

پیوند به بیرون

ویرایش