تغابن
شصت و چهارمین سورۀ قرآن که ۱۸ آیه دارد.
سوره تغابن سوره ۶۴ از قرآن است و ۱۸ آیه دارد. در مورد مکی یا مدنی بودن این سوره اختلاف وجود دارد هرچند مشهور مدنی بودن آن است. از الفهرست ابن ندیم نقل شده‌است که این سوره بیست و سومین سورهٔ مدنی است؛ لذا باید از آخرین سوره‌های قرآن برحسب ترتیب زمانی باشد. محتوای سوره در مورد توحید، سرنوشت اقوام پیشین، معاد، دستور به اطاعت از پیامبر و انفاق در راه خدا می‌کند.
| تغابن | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مدنی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| ترتیب در قرآن | ۱۱۰ | ||||
| جزء | ۲۸ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۱۸ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۲۴۵ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۱۱۴۹ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
نام سوره تغابن به دلیل نامیده شدن روز قیامت به عنوان تغابن، روزی که عده‌ای مغبون می‌شوند، انتخاب شده‌است.[۱]
منابع
ویرایش- ↑ مکارم شیرازی، ناصر؛ جمعی از نویسندگان (۱۳۷۴). [ona/j24/tna24009.htm تفسیر نمونه] مقدار
|پیوند=را بررسی کنید (کمک). ج. ۲۴. دار الکتب الاسلامیه. ص. ص ۱۸۱-۱۸۲سوره تغابن، مقدمه
پیوند به بیرون
ویرایش
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تغابن موجود است.
 | این یک مقالهٔ خرد قرآن است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |