تضاد طبقاتی (به انگلیسی: Class conflict) عبارتست از مبارزه‌ای که با اشکال گوناگون بین طبقهٔ استثمارگر و استثمار شونده جریان دارد و بیانگر خصلتِ آشتی‌ناپذیر منافع دوطبقه است. تضاد طبقاتی نیروی اساسی در تمام جوامع منقسم به طبقات متخاصم یعنی دوران‌های برده‌داری، فئودالیسم و سرمایه‌داری به‌شمار می‌رود.

هرم نظام سرمایه‌داری، نمادی از یک جامعهٔ طبقاتی و نابرابرِ سرمایه‌داری

کشف طبقه و مبارزه طبقاتی قبل از پیدایش مارکسیسم صورت گرفت و مورخان و اقتصاددانان و جامعه‌شناسان مترقی و حتی بورژوایی به وجود طبقات در جامعه و مبارزه طبقاتی بین آن‌ها پی برده بودند، ولی تئوری علمی مبارزه طبقاتی را کارل مارکس و فردریک انگلس تدوین نمودند و اهمیت آن را به مثابه نیروی محرکه جوامع منقسم به طبقات متخاصم ثابت کردند و نشان دادند که بالاخره این مبارزه از طریق انقلاب سوسیالیستی و استقرار دیکتاتوری پرولتاریا به از بین بردن هر نوع طبقه و ایجاد جامعهٔ بدون طبقات یعنی جامعه کمونیستی می‌انجامد.[۱]

وقایع نگاری (کرونولوژی)

ویرایش

شورش‌هایی با پیشینه ناسیونالیستی را شامل نمی‌شود.

باستان کلاسیک

ویرایش

قرون وسطی

ویرایش

عصر مدرن

ویرایش
 
شورش György Dózsa در سال ۱۵۱۴ مانند برق در پادشاهی مجارستان که در آن صدها عمارت و قلعه در آتش سوختند و هزاران نجیب‌زاده به آتش کشیده شد. کشته شد.[۲]

منابع

ویرایش
  1. خسرو، روزبه، واژهای سیاسی، انتشارات پژوهش
  2. الگو:نقل به وب
  3. رجوع کنید به دانیل گورین، مبارزه طبقاتی در اولین جمهوری فرانسه، چاپ پلوتو ۱۹۷۷