ترسم که اشک در غم ما پرده‌در شود

غزلی با مطلع «ترسم که اشک در غم ما پرده‌در شود»، غزل شمارهٔ ۲۲۶ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

ترسم که اشک در غم ما
زبان	فارسی
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۱۰
بحر	مُضارع مثمن اَخرَب مکفوف محذوف مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
متن
ترسم که اشک در غم ما پرده‌در شود وین راز سربمهر بعالم سمر شود گویند سنگ لعل شود در مقام صبر آری شود ولیک بخون جگر شود خواهم شدن بمیکده گریان و دادخواه کز دست غم خلاص من آنجا مگر شود از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان باشد کز آن میانه یکی کارگر شود ای جان حدیث ما بر دلدار بازگو لیکن چنان مگو که صبا را خبر شود از کیمیای مهر تو زر گشت روی من آری بیمن لطف شما خاک زر شود در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب یارب مباد آنکه گدا معتبر شود بس نکته غیر حسن بباید که تا کسی مقبول طبع مردم صاحب نظر شود این سرکشی که کنگرهٔ کاخ وصل راست سرها بر آستانهٔ او خاک در شود حافظ چو نافهٔ سر زلفش بدست تست دم درکش ار نه باد صبا را خبر شود ۲ ۴ ۶ ۸ ۱۰ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

در اجراها

محمدرضا شجریان به همراه اجرای عهدیه در برنامهٔ شمارهٔ ۱۲۳ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل را در دستگاهِ همایون و محمود محمودی خوانساری در برنامهٔ شمارهٔ ۷۱ از مجموعهٔ برگ سبز در دستگاهِ شور اجرا کرده‌اند.

منابع

• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوش‌خوانی‌های شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.