تحمل مذهبی یا تساهل مذهبی (انگلیسی: Religious tolerance) ممکن است معنایی جز بردباری و اجازه ای که پیروان یک دین مسلط برای وجود ادیان دیگر داده‌اند، نداشته نباشد، هر چند که این ادیان از نظر دین مسلط حقیر، اشتباه یا مضر تلقی شوند.[۱] از نظر تاریخی، بیشتر حوادث و نوشته‌های مربوط به مدارا شامل وضعیت اقلیت و دیدگاه‌های مخالف در رابطه با دین رسمی غالب است.[۲] اما دین نیز جامعه‌شناختی است و رواداری همواره جنبه سیاسی نیز داشته‌است.[۳]: xiii 

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. Perez Zagorin, How the Idea of Religious Toleration Came to the West (Princeton: Princeton University Press 2003) شابک ‎۰۶۹۱۰۹۲۷۰۲, pp. 5–6, quoting D.D. Raphael et al.
  2. Joachim Vahland, 'Toleranzdiskurse', Zeno no. 37 (2017), pp. 7–25
  3. Gervers, Peter; Gervers, Michael; Powell, James M., eds. (2001). Tolerance and Intolerance: Social Conflict in the Age of the Crusades. Syracuse University Press. ISBN 978-0-8156-2869-9.