تبدیل فولدی–ووتویسن
تبدیل فولدی-ووتویسن به گستردگی در فیزیک انرژی‌های بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد. از نظر تاریخی، فرمولبندی آن توسط لزلی لارنس فولدی و زیگفرید ووتویسن در سال ۱۹۴۹ برای درک حد غیر نسبیتی معادله دیراک، یعنی معادله ذرات اسپین-۱⁄۲، ارائه شد.[۱][۲][۳][۴] بحث عمومی مفصلی در مورد تبدیلات نوع فولدی-ووتویسن در تفسیر ذره‌ای معادلات موج نسبیتی توسط آکاریا و سودارشان در سال ۱۹۶۰ ارائه شد.[۵]
منابع
ویرایش- ↑ Foldy, L. L. and Wouthuysen, S. A. (1950). On the Dirac Theory of Spin 1/2 Particles and its Non-Relativistic Limit. Physical Review, 78, 29-36.
- ↑ Foldy, L. L. (1952). The Electromagnetic Properties of the Dirac Particles. Physical Review, 87, (5), 682-693.
- ↑ Pryce, M. H. L. (1948). The mass-centre in the restricted theory of relativity and its connexion with the quantum theory of elementary particles. Proceedings of the Royal Society of London, Series A: Mathematical and Physical Sciences, A195, 62-81.
- ↑ Tani, S. (1951). Connection between particle models and field theories. I. The case spin 1/2. Progress of Theoretical Physics, 6, 267-285.
- ↑ Acharya, R., and Sudarshan, E. C. G. (1960). Front Description in Relativistic Quantum Mechanics. Journal of Mathematical Physics, 1, 532-536.