جابه‌جایی بزرگ جانوری در قاره آمریکا
جابه‌جایی بزرگ جانوری در قاره آمریکا (به انگلیسی: Great American Interchange) به روندی گفته می‌شود مربوط به دوران پالئوسن که در آن با خشک شدن دریای جداکنندهٔ دو قارهی آمریکای شمالی از جنوبی و برآمدن باریکه پاناما به دلیل فعالیت‌های آتشفشانی، زیاگان ساکن در این دو قاره توانستند به سوی خشکی ایجادشده بروند. این تبادل گونه‌ای در نزدیک ۳ میلیون سال پیش در پلیوسن پسین به اوج خود رسید و هجوم جانوران و گوشتخوارسانان نیمکره شمالی به نیمکره جنوبی باعث انقراض تعداد زیادی از جانوران آمریکای جنوبی شد.
دو قاره آمریکای جنوبی و شمالی برای نزدیک به ۲۰۰ میلیون سال از هم جدا بودند. با پیوستن این دو قاره به هم، جانوران زیادی از جمله پستانداران، خزندگان، دوزیستان، بندپایان، پرندگان سخت‌پرواز یا ناپر، و حتی ماهیان آب شیرین دو سوی خشکی به طرف مقابل مهاجرت کردند. در این میان، جانوران آمریکای شمالی بر جنوبی پیروزی یافتند و جای آنان را در بسیاری مناطق این قاره گرفتند. تعداد اندکی از جانوران بومی آمریکای جنوبی توانستند جای پایی برای خود در بخش شمالی بیابند. از آن جمله آرمادیلو، صاریغ ویرجینیا، خفاش خون‌آشام، تشی، شیر کوهی، و شاه کرکس هستند.[۱]
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ The Great American Faunal Interchange (به انگلیسی), University of Western Ontario, archived from the original on 18 March 2005, retrieved 23 May 2013
 | این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |