بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰
بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ (به انگلیسی: Boeing 747-400) هواپیمای جت پهنپیکر مسافربری است که در فرایند توسعه، نسبت به سایر مدلهای توسعه داده شده بوئینگ ۷۴۷ دارای بیشترین تغییرات میباشد، بگونهای که تنها از چهار موتور و اسکلت پهنپیکر از مدل اولیه بوئینگ ۷۴۷ در آن استفاده شدهاست.
بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ | |
---|---|
یک فروند بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ بریتیش ایرویز | |
کاربری | هواپیمای پهنپیکر |
کشور سازنده | ایالات متحدهٔ آمریکا |
تولیدکننده | هواپیماهای تجاری بوئینگ |
نخستین پرواز | ۲۹ آوریل ۱۹۸۸ |
معرفیشده در | ۹ فوریه ۱۹۸۹ با نورتوست ایرلاینز |
وضعیت | فعال |
کاربر اصلی | بریتیش ایرویز چاینا ایرلاینز ماهان ایر هواپیمایی کره یونایتد ایرلاینز |
ساختهشده | مدلهای مسافربری: ۱۹۸۸–۲۰۰۵ مدلهای باربری: ۱۹۹۳–۲۰۰۹ |
تعداد ساختهشده | ۶۹۴ |
هزینه هر فروند | ۷۴۷–۴۰۰/-۴۰۰ئیآر: ۲۳۴–۲۶۶٫۵ میلیون دلار ۷۴۷–۴۰۰اف/-۴۰۰ئیآراف: ۲۳۸–۲۶۸ میلیون دلار |
توسعهیافته از | بوئینگ ۷۴۷ |
گونهها | بوئینگ یال-۱ بوئینگ دریم لیفتر |
توسعهیافته به | بوئینگ ۷۴۷–۸ |
در بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ تغییرات تکنولوژیکی و ساختاری متعددی برای یک بدنه کارآمدتر، انجام شدهاست. از ویژگیهای متمایز آن نسبت به قبل ۷۴۷ میتوان به نصب بالک ۱٫۸ متری در انتهای بالها، اضافه کردن کابین خلبان شیشهای و بهینه کردن سوخت در موتورها اشاره کرد.
در این مدل همچنین طراحی داخلی کاملاً بروز شدهاست. این مدل دارای ظرفیت حداکثر ۶۶۰ مسافر (در کلاس ۷۴۷–۴۰۰دی) میباشد و میتواند بدون توقف، تا ۱۴٫۲۰۰ کیلومتر را با حداکثر ظرفیت بار طی نماید. نخستین سری از بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ در ۹ فوریه ۱۹۸۹ توسط شرکت نورتوست ایرلاینز به خدمت گرفته شد.
در ایران، هواپیمایی ماهان با در اختیار داشتن سه فروند از این مدل (دو فروند فعال و یک فروند زمینگیر به دلیل مشکلات حقوقی) تنها کاربر این هواپیما در ایران میباشد.
منابع
ویرایش- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Boeing 747-400». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۱ مه ۲۰۱۴.