بنی موریس

تاریخ‌نگار اسرائیلی

بنی موریس (به عبری: בני מוריס)، متولد ۸ دسامبر ۱۹۴۸،[۱] مورخ اسرائیلی، استاد سابق تاریخ در گروه مطالعات خاورمیانه از دانشگاه بن گوریون در شهر بئر السبع اسرائیل بود. او یکی از اعضای گروه مورخان اسرائیلی معروف به «ورخان نوین» است، اصطلاحی که موریس برای توصیف خود و مورخان آوی شلایم و ایلان پاپه به کار برد.[۲]

بنی موریس
زادهٔ۸ دسامبر ۱۹۴۸ ‏(۷۵ سال)
عين هاحوريش، فلسطین
ملیتاسرائیل
محل تحصیلدانشگاه عبری اورشلیم
دانشگاه کمبریج
پیشهمورخ
شناخته‌شده
برای
از اعضای "مورخان نوین"
والدینیاکوف و سادی موریس

فعالیت موریس در مورد درگیری اعراب و اسرائیل و به ویژه مناقشه اسرائیل و فلسطین از سوی طرفین این شکاف سیاسی، مورد تحسین و انتقاد قرار گرفته‌است.[۳] وی دربارهٔ خود به عنوان یک صهیونیست[۴] می‌نویسد: «من تحقیق را نه بر اساس تعهد ایدئولوژیک و نه به دلیل علاقه سیاسی آغاز کردم. من فقط می‌خواستم بدانم واقعاً چه اتفاقی افتاده‌است».[۵]

زندگی‌نامه

ویرایش

موریس در ۸ دسامبر ۱۹۴۸ در کیبوتص عین هحوریش، در یک خانوادهٔ وطن‌گزین یهودی از انگلستان متولد شد.[۶]

پدرش یاکوف موریس دیپلمات، مورخ و شاعر اسرائیلی[۷] و مادرش سادی موریس، روزنامه‌نگار بود. طبق گزارش نیویورکر، بنی موریس «در قلب جو پیشگامانه چپ بزرگ شد».[۸] والدین او هنگامی که موریس یک ساله بود به قدس نقل مکان کردند. در پی وظایف دیپلماتیک پدرش، خانواده چهار سال را در نیویورک گذراندند، که از نه سالگی تا سیزده‌سالگی موریس بود، و دو سال دیگر را وقتی وی ۱۵ ساله بود در آنجا گذراندند.

بنی موریس از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۶۹ در نیروهای دفاعی اسرائیل به عنوان پیاده‌نظام، از جمله در تیپ چتربازان، خدمت کرد. او در جنگ شش روزه در جبهه بلندی‌های جولان حضور داشت و در طول جنگ فرسایش‌زا در کانال سوئز خدمت کرد. وی در سال ۱۹۶۹ بر اثر گلوله مصری‌ها در منطقه کانال سوئز مجروح شد و ۴ ماه بعد از خدمت فعال مرخص شد، اما تا سال ۱۹۹۰ به خدمت در ذخیره نیروها نظامی ادامه داد. وی تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی در رشته تاریخ در دانشگاه عبری اورشلیم تمام کرد و از دانشگاه کمبریج دکترای تاریخ مدرن اروپا گرفت.[۹]

موریس در جنگ لبنان در سال ۱۹۸۲ به عنوان نیروی ذخیره ارتش خدمت کرد و در محاصره بیروت در یک واحد خمپاره‌انداز حضور داشت.[۸] در سال ۱۹۸۶، وی وظیفه ذخیره خود را در کرانه باختری انجام داد. در سال ۱۹۸۸، هنگامی که وی برای وظیفه ذخیره در نابلس فراخوانده شد، از خدمت در ارتش اسرائیل به دلایل ایدئولوژیک خودداری کرد، زیرا خروج اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی را یک ضرورت می‌دانست و نمی‌خواست در سرکوب انتفاضه اول شرکت کند. وی به سه هفته زندان نظامی محکوم شد و ۱۹ روز در زندان بود که دو مورد دیگر به دلیل رفتار خوبش از او کسر شد. وی بعداً از خدمات ذخیره اخراج شد.[۲][۱۰]

از سال ۲۰۱۵ تا ۱۸، موریس به عنوان استاد مهمان اسرائیلی برنامه گلدمن در بخش دولتی دانشگاه جورج تاون مشغول شد.[۱۱]

او در سریجیم (لی اون) زندگی می‌کند و ازدواج کرده و سه فرزند دارد.[۱۲]

حرفه روزنامه‌نگاری

ویرایش

پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه کمبریج، او به قدس بازگشت و به‌مدت ۱۲ سال به‌عنوان خبرنگار جروزالم‌پست کار کرد.[۱۳] او جنگ لبنان در سال ۱۹۸۲ را برای روزنامه جروزالم پست پوشش داد، جنگی که او همچنین به عنوان نیروی ذخیره رزم در آن جنگید.[۸]

موریس که در دهه ۱۹۸۰ در روزنامه جروزالم پست کار می کرد، شروع به خواندن آرشیوهای دولتی اسرائیل کرد، ابتدا به تاریخچه پالماخ نگاه کرد، سپس توجه خود را به ریشه‌های آوارگی فلسطینیان در سال ۱۹۴۸ معطوف کرد. تاریخ‌نگاری اصلی اسرائیل در آن زمان، خروج فلسطینیان از شهرها و روستاهایشان در سال ۱۹۴۸ را ناشی از ترس یا دستور رهبران عرب بیان می‌کرد. موریس شواهدی پیدا کرد که مواردی وجود دارند که اخراج شده‌اند.[۲]

آثار منتشر شده

ویرایش

جوایز

ویرایش
  • ۲۰۰۸: جایزه ملی کتاب یهودی در رده تاریخ ۱۹۴۸: تاریخچه اولین جنگ اعراب و اسرائیل[۱۴]

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. "Morris, Benny 1948–". Archived from the original on 11 October 2013. Retrieved 6 October 2013.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Wilson, Scott (11 March 2007). "Israel Revisited". The Washington Post. Archived from the original on 24 October 2013. Retrieved 6 October 2013.
  3. Shlaim, Avi. "The Debate about 1948", International Journal of Middle East Studies, Vol 27, No. 3 (1995), pp. 287–304.
  4. Hillel Cohen (22 October 2015). Year Zero of the Arab-Israeli Conflict 1929. Brandeis University Press. pp. 253–. ISBN 978-1-61168-812-2.
  5. Morris 2004, p. 3.
  6. Shavit, Ari. "Survival of the fittest":"Part I". Archived from the original on 15 May 2008. Retrieved 15 May 2008., "Part II". Archived from the original on 7 June 2008. Retrieved 7 June 2008.. Ha'aretz Friday Magazine, 9 January 2004. and Shavit, Ari (16 January 2004). "Survival of the Fittest? an Interview with Benny Morris (Originally published on January 9, 2004 in Ha'aretz Friday Magazine)". CounterPunch. Archived from the original on 23 May 2010. Retrieved 23 May 2010.
  7. Wilson, Scott. Israel Revisited بایگانی‌شده در ۸ نوامبر ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine, The Washington Post, 11 March 2007.
  8. ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ Remnick, David. Blood and Sand: A revisionist Israeli historian revisits his country's origins بایگانی‌شده در ۱۳ فوریه ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine. The New Yorker, 5 May 2008.
  9. "Professor Benny Morris". Torah in Motion. Archived from the original on 2 October 2013. Retrieved 6 October 2013.
  10. "My Military Jail-Time in Israel". 5 October 2020.[پیوند مرده]
  11. https://web.archive.org/web/20150905211958/https://pjc.georgetown.edu/research. Archived from the original on 5 September 2015. Retrieved 3 September 2015. {{cite web}}: Missing or empty |title= (help)
  12. "Professor Benny Morris". Torah in Motion. Archived from the original on 2 October 2013. Retrieved 6 October 2013.
  13. An evolving historian بایگانی‌شده در ۹ ژوئن ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine. By Robert Slater. The Jerusalem Post, 26 December 2012.
  14. "Past Winners". Jewish Book Council (به انگلیسی). Retrieved 2020-01-21.