زبان بلخی باستان، زیرشاخۀ زبان ایرانی آغازین(پروتو) است. استرابو به زبان بلخی باستان با عنوان باکتریایی اشاره کرده و آن را همانند پارسی و مادی دانسته‌است. او به همانندی بسیار نزدیک زبان سغدی با زبان پارسی و مادی و باکتریایی اشاره کرده است.[۱]


منابع

ویرایش
  1. Strabo (1917). The Geography of Strabo Jones, H. L., transl. London: Heinemann.