برکین مایر
برکین مایر (به انگلیسی: Breckin Meyer)[۱] (زاده ۷ مه ۱۹۷۴) بازیگر، نویسنده و تهیه‌کننده آمریکایی است که بیشتر برای بازی در نقش‌هایش در فیلم‌هایی مانند بی‌سرنخ (۱۹۹۵)، حیله (۱۹۹۶)، سفر جاده‌ای (۲۰۰۰)، سگ‌دو (۲۰۰۱) و ارواح دوست‌دخترهای سابق (۲۰۰۹) شناخته می‌شود. او نقش جان آرباکل را در فیلم‌های لایو اکشن گارفیلد بازی کرد. او همچنین صداپیشگی جوزف گریبل جوان را در پادشاه تپه (۲۰۰۰–۲۰۱۰) برعهده داشته است و در نقش جرد فرانکلین در فرانکلین و بش (۲۰۱۱–۲۰۱۴) بازی کرد. کار او در نمایش پویانمایی استاپ‌موشن مرغ ربات دو جایزه آنی و پنج نامزدی جایزه امی ساعات پربیننده را به ارمغان آورده است.
برکین مایر | |
|---|---|
 مایر در سال ۲۰۱۱ | |
| زادهٔ | ۷ مهٔ ۱۹۷۴ (۵۰ سال) |
| پیشه‌ها |
|
| سال‌های فعالیت | ۱۹۸۳–اکنون |
| همسر | دبورا کاپلان (ا. ۲۰۰۱–ج. ۲۰۱۴) |
| والدین | ۲ |
اوایل زندگی
ویرایشمایر در ۷ مه ۱۹۷۴ در مینیاپولیس، مینه‌سوتا زاده شد. مادرش، دوروتی آن (متولد ویال)، یک آژانس مسافرتی و میکروبیولوژیست پیشین بود و پدرش، کریستوفر ویلیام مایر، مشاور مدیریت بود.[۲] او در کالیفرنیا، تگزاس، ویرجینیای غربی و نیوجرسی زندگی کرده است. او یک برادر بزرگتر به نام فرانک و یک برادر کوچکتر به نام آدام دارد. او در دوران ابتدایی با درو بریمور هم‌مدرسه بود (و به نظر می‌رسد اولین بوسه‌اش را از او تجربه کرده باشد)[۳][۴] و همچنین به دبیرستان بورلی هیلز رفت.[۵] از طریق دبستانش، او با نماینده بریمور آشنا شد که او را به قرارداد امضا کرد. به عنوان یک پسر کوچولو، او اغلب در تبلیغات تلویزیونی دیده می‌شد و همچنین به عنوان یک شرکت‌کننده کودک در برنامه تلویزیونی بازی کودکانه ظاهر شد.[۶] او همچنین ادعا می‌کند که برای چندین سال در دبیرستان در یک تابوت بسته خوابیده است.[۷]
فعالیت
ویرایشمایر نقش‌های مختلفی به عنوان یک معتاد بازی کرده است، که با حضورش در فردی مرده‌است: آخرین کابوس (۱۹۹۱) آغاز شد، جایی که او در یک بازی ویدئویی به قتل رسید. نقش برجسته او در صفحه نمایش در فیلم جوانان بی‌سرنخ (۱۹۹۵) به عنوان یک جوان اسکیت‌سوار معتاد بود. مایر شخصیت‌های مشابهی را در حیله و فرار از لس آنجلس جان کارپنتر (هر دو ۱۹۹۶) ارائه داد. او همچنین نقش بهترین دوست یک ورزشکار المپیکی را در فیلم زندگینامه‌ای پرفونتین (۱۹۹۷) و یک دانش‌آموز دبیرستانی که آرزوی ترک زادگاهش را دارد، در رقصنده، تگزاس پاپ. ۸۱ (۱۹۹۸) ایفا کرد.
در ۵۴ (همچنین ۱۹۹۸)، که نگاهی به زندگی در مکان شبانه معروف دهه ۷۰، استودیو ۵۴ دارد، این بازیگر به عنوان پیشخدمت جوانی که با دختر کت چک (سلما هایک) ازدواج کرده و توسط یک پیشخدمت بار (رایان فیلیپ) تعقیب می‌شود، انتخاب شد. مایر با فیلیپ دوستی نزدیک است و آنها با ست گرین یک شرکت تولید مشترک دارند.
مایر سپس در فیلم‌هایی از جمله برو (۱۹۹۹) و نفوذی (۱۹۹۹) حضور یافت و قبل از اینکه به نقش اصلی کامل در فیلم پرفروش دریم‌ورکس سفر جاده‌ای (۲۰۰۰) منتقل شود، به خاطر نقشی که دوباره یک شخصیت در حال سفر در سرتاسر کشور را بازی می‌کرد، مشهور شد. در این فیلم، او نقش یک دانشجوی کالج را ایفا کرد که به شدت امیدوار بود یک نوار ویدئویی از خود که به همراه یک دختر دیگر رابطه جنسی خود را ثبت کرده بود، که به طور تصادفی برای دوست دخترش که در فاصله دور بود، ارسال شده بود، دوباره به دست آورد.
او دوباره با ایمی اسمارت در یک فیلم دیگر درباره مسابقات دویدنی همبازی شد، این بار به عنوان بخشی از مجموعه چندخطی فیلم سگ‌دو (۲۰۰۱)، که به نوعی ادای احترام به فیلم‌های تعقیب ستاره‌دار کمدی دهه ۱۹۶۰، مانند دنیای دیوانه، دیوانه، دیوانه، دیوانه است. مایر در فیلم کمدی تخیلی-فانتزی کیت و لئوپولد (۲۰۰۱) در نقش برادر شخصیت مگ رایان بازی کرد. او همچنین نقش جان آرباکل، صاحب بیچاره و معروف گربه کمیک استریپ را در اقتباس سینمایی گارفیلد (۲۰۰۴) ایفا کرد.
مایر همچنین در فیلم ایالت آبی (۲۰۰۷) با بازی آنا پاکوین حضور داشت، جایی که او نقش یک جوان لیبرال پرشور را بازی می‌کند که در کمپین انتخاباتی جان کری در انتخابات ۲۰۰۴ شرکت می‌کند. او مستأصلانه قول می‌دهد اگر بوش در انتخابات پیروز شود، به کانادا نقل مکان خواهد کرد و در سفرش با یک زن جوان مرموز، که توسط پاکوین بازی می‌شود، ملاقات می‌کند. او همچنین در فیلم ارواح دوست‌دخترهای سابق (۲۰۰۹) در کنار متیو مک‌کانهی نقش‌آفرینی کرد. مایر در فیلم کمدی سیاه مستقل عظمت زندگی (۲۰۲۱) در کنار امیلی کینی و گیسل آیزنبرگ بازی کرد، که درباره مردی خودکشی‌طلب است که با زندگی و عشق دست و پنجه نرم می‌کند.
مایر به طور منظم در مرغ ربات نوشتن و صدای شخصیت‌ها را انجام می‌دهد و برای نوشتن خود در ویژه‌برنامه‌های مرغ ربات: جنگ ستارگان نامزد جایزه امی شده است. او همچنین صدای جوزف گریببل نوجوان را در مجموعه انیمیشنی پادشاه تپه به عهده داشت و در مجموعه حداکثر تیتان از ادالت سویم بازی کرده است.
مایر همچنین یک موسیقی‌دان است و در گروه پانک یوزپلنگ‌های قدم‌زن خیابان درام می‌زند و با هنرمندانی از جمله نگهبان شب، بن هارپر، سایپرس هیل، اسلش و پری فارل در کافه هتل لس آنجلس همکاری کرده است.
مایر قبلاً درام‌زن گروه پشتیبان پروژه جانبی تام مورلو به نام مبارز آزاد ارکستر نگهبان شب بود و در تور عدالت موریلو در سال ۲۰۰۸ شرکت کرد. او در ویدئوی «۱۰۰ نفرین کوچک»[۸] گروه باشگاه اجتماعی رفتگر خیابان و «پرومندا» نیز ظاهر می‌شود.
زندگی شخصی
ویرایشمایر در ۱۴ اکتبر ۲۰۰۱ با فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان فیلم، دبورا کاپلان ازدواج کرد و از او دو دختر دارد. آنها در سال ۲۰۱۴ طلاق گرفتند.[۹]
از سال ۲۰۲۴، او در حال حاضر با کلی ریزو، بیوه باب سگت، قرار می‌گذارد.[۱۰]
برادرش، فرانک مایر، کارمند و تهیه‌کننده فِرِش اینک آنلاین در G4tv.com است.[۱۱]
فیلم‌شناسی
ویرایشسینما
ویرایش| سال | عنوان | نقش | یادداشت |
|---|---|---|---|
| ۱۹۹۰ | کمپ کوکامونگا | کدی | |
| ۱۹۹۱ | فردی مرده است: آخرین کابوس | اسپنسر لوئیس | |
| ۱۹۹۵ | بی‌سرنخ | تراویس برکینستاک | |
| ۱۹۹۶ | حیله | میت | |
| فرار از لس آنجلس | موج‌سوار | ||
| ۱۹۹۷ | پرفونتین | پت تایسون | |
| مسح | گرگ زارنیکی | ||
| ۱۹۹۸ | رقصنده، تگزاس پاپ. ۸۱ | کلر کلمن | |
| نمی‌توانم صبر کنم | والتر | بدون اعتبار | |
| ۵۴ | گرگ راندازو | ||
| ۱۹۹۹ | برو | تاینی | |
| نفوذی | پسر شارون | ||
| چراغ‌های عقب محو می‌شوند | کول | ||
| ۲۰۰۰ | سفر جاده‌ای | جاش پارکر | |
| جوسی و پوسی‌کت | مارکو | ||
| ۲۰۰۱ | سگ‌دو | نیک شفر | |
| کیت و لئوپولد | چارلی مک‌کی | ||
| ۲۰۰۲ | پینوکیو | پینوکیو | صداپیشه نسخه انگلیسی |
| ۲۰۰۴ | گارفیلد | جان آرباکل | |
| انفجار | جمال | ||
| ۲۰۰۵ | هربی پرواز می‌کند | ری پیتون | |
| ریباند | تیم فینک | ||
| ۲۰۰۶ | کافئین | دیلان | |
| گارفیلد ۲ | جان آرباکل | ||
| ۲۰۰۷ | ایالت آبی | جان لوگ | |
| ۲۰۰۸ | نمایش شب | تونی | |
| ۲۰۰۹ | ارواح دوست‌دخترهای سابق | پاول مید | |
| ۲۰۱۰ | دوشیزه سرقت | هنرمند گرسنه | |
| ۲۰۱۳ | ۳ گیزرز! | برکین | مستند[۱۲][۱۳] |
| من آن صدا را می‌شناسم | خودش | ||
| ۲۰۱۹ | تغییر زمین | دن | |
| ۲۰۲۰ | شماره کالیفرنیا | بازیگر معروف | |
| غیر باردار | مارک | ||
| ۲۰۲۱ | با خوشحالی | ریچارد | |
| عظمت زندگی | کیسی | تاریخ انتشار: ۶ آوریل ۲۰۲۱ |
تلویزیون
ویرایش| سال | عنوان | نقش | یادداشت |
|---|---|---|---|
| ۲۰۰۰–۲۰۱۰ | پادشاه تپه | جوزف گریبل | ۶۲ قسمت |
| ۲۰۰۵–اکنون | مرغ ربات | صداهای مختلف | همچنین نویسنده و تهیه‌کننده |
| ۲۰۰۸ | قهرمان‌ها | فرک | ۲ قسمت |
| ۲۰۱۸ | بازمانده برگزیده | تری کیرک‌من | ۶ قسمت |
| ۲۰۲۰ | بابای آمریکایی! | خودش | قسمت: «ستاره‌ای زاده شده است» |
| ۲۰۲۱ | دختران خوب | ونس | ۶ قسمت |
منابع
ویرایش- ↑ According to the State of Minnesota. Minnesota Birth Index, 1935–2002. Searchable at ancestry.com
- ↑ «Breckin Meyer Biography (1974-)». www.filmreference.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۱۱-۰۵.
- ↑ according to an extra on the 50 First Dates DVD
- ↑ Drew Barrymore on The Late Show with Stephen Colbert (Jan 23, 2019), January 23, 2019, retrieved 2019-01-24
- ↑ Breckin Meyer Biography – Yahoo! Movies بایگانی‌شده در مارس ۱۵, ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine
- ↑ BUZZR (2019-09-28), Breckin Meyer is a Child's Play STAR! | BUZZR, retrieved 2024-11-05
- ↑ according to an interview on Conan, retrieved September 24, 2014
- ↑ «New video from Street Sweeper Social Club for "100 Little Curses" | TheyWilllRockYou.com - For the love of music! Serving Boston and Greater New England». web.archive.org. ۲۰۱۵-۱۱-۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۱۱-۰۶.
- ↑ «Celebrity Baby Blog – People.com » Blog Archive Breckin and Caitlin Meyer: Tennis for Two! «». web.archive.org. ۲۰۰۹-۰۵-۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۱۱-۰۵.
- ↑ "Kelly Rizzo Goes Instagram Official with Breckin Meyer at F1 Miami Grand Prix: 'Kind, Sweet, Silly'". People.com (به انگلیسی). Retrieved 2024-11-05.
- ↑ "G4's Frank Meyer Interviews His Brother Breckin Meyer".
- ↑ I Know That Voice. 2013.
- ↑ Blazenhoff, Rusty (October 3, 2013). "I Know That Voice, A Documentary About the World of Voice Acting". Laughing Squid.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Breckin Meyer». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ نوامبر ۲۰۱۴.
پیوند به بیرون
ویرایش
- برکین مایر در IMDb
- Breckin Meyer در تی‌سی‌ام