برنامه شاتل‌های فضایی
برنامه شاتل‌های فضایی توسط سازمان ملی هوانوردی و فضایی توسعه یافته‌است. ناسا جهت‌گیری و مدیریت سیستم ترابری به فضا (نامی که ناسا به کل برنامهٔ شاتل فضایی داده‌است) را بر عهده دارد، و این شامل همکاری با آژانس‌های دولتی و بین‌المللی و پروژه‌های مشترک است. ناسا همچنین بازرسی الزامات سفرهای فضایی غیرنظامیان و تجاری را برعهده دارد.
 | |
| کشور مبدأ | ایالات متحده آمریکا |
|---|---|
| سازمان مسئول | ناسا |
| وضعیت | پایان یافته |
| تاریخچهٔ برنامه | |
| مدت برنامه | ۱۹۷۲–۲۰۱۱ |
| نخستین پرواز |
|
| نخستین پرواز با سرنشین |
|
| واپسین پرواز |
|
| موفقیت‌ها | ۱۳۳ |
| شکست‌ها | ۱ (اس‌تی‌اس-۵۱-ال) |
| شکست‌های جزئی | ۱ (اس‌تی‌اس-۱۰۷) |
| محوطه(های) پرتاب |
|
| اطلاعات حامل | |
| خدمهٔ حامل | Space Shuttle orbiter |
| حامل(های) پرتاب | شاتل فضایی |
سیستم شاتل فضایی از ۴ عنصر اصلی تشکیل شده‌است: فضاپیمای مدارگرد، موشک‌های پیشرانهٔ سوخت جامد، مخزن خارجی و موتورهای اصلی. مدارگرد توسط قسمت سیستم‌های ترابری فضایی شرکت راکول اینترناشنال در داونی، کالیفرنیا ایجاد شده‌است، که همچنین مسئول یکپارچگی کلی سیستم‌های برنامهٔ شاتل می‌باشد. قراردادهای مدارگرد و یکپارچه‌سازی هر دو زیر نظر پایگاه فضایی جانسون در هیستون، تگزاس می‌باشند.
موشک‌های پیشرانهٔ سوخت جامد توسط شرکت مورتون تیکول در بریگهام، یوتا ساخته‌شده‌اند و نصب نگه‌داری و تنظیم آن‌ها بر عهدهٔ شرکت یونایتد اسپیس بوستر اینکوپریشن انجام می‌شود. مخزن خارجی توسط لاکهید مارتین در پایگاه میچود در نیواورلئان تولید شده و موتورهای اصلی را قسمت راکتدین شرکت راکول در کانوگا پارک، کالیفرنیا می‌سازد. همگی این قراردادها زیر نظر مرکز فضایی مارشال در هانتسویل، آلاباما می‌باشد.[۱]
نگارخانه
ویرایش
پانویس
ویرایش- ↑ «SPACE SHUTTLE PROGRAM». science.ksc.nasa.gov. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۱ آوریل ۲۰۱۱.