انسان دمانیسی
انسان دمانیسی یا انسان گرجی (نام علمی: Dmanisi hominins) گروه (پیشتر شناخته‌شده به عنوان گونه) منقرض‌شده‌ای از سردهٔ انسان است که نزدیک به ۱ میلیون و ۸۰۰ هزار سال پیش می‌زیسته‌است. سنگ‌واره‌های این انسان در شهر دمانیسی در جنوب گرجستان به دست آمده‌است و از همین روی نام انسان دمانیسی بر این گونه نهاده‌اند. جمجمهٔ انسان دمانیسی پاره‌ای ویژگی‌های گونه‌های متقدم انسان را می‌دارد و پاره‌ای ویژگی‌های گونه‌های متأخر را. ابزارهای به‌دست‌آمده از او گویای یکی فناوری سادهٔ ابزارسازی‌اند که مبتنی بر تراشه‌هایی‌است که تنها بر یک طرفشان کار شده‌است. همه ابزارها از بازالت محلی ساخته شده‌اند و شامل تراشنده، تراشه و ساطور می‌شوند.
| انسان دمانیسی محدودهٔ زمانی: پلیستوسن
| |
|---|---|
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پستانداران |
| راسته: | نخستی‌سانان |
| تیره: | انسان‌سایان |
| سرده: | Homo |
| گونه: | Homo erectus ergaster georgicus |
| نام دوبخشی | |
| † Homo erectus ergaster georgicus | |
بنابر یافته‌های متاخر، انسان‌شناسان بر این باورند که بهتر است انسان دمانیسی به همراه انسان رودولفی، انسان گاتنگی و انسان کارورز به عنوان گونه‌ای جدا طبقه‌بندی نشود و تحت همان گونهٔ انسان راست‌قامت از آن یاد شود.[۱][۲][۳] انسان دمانیسی جمجمه‌ای کوچک دارد و اولین گروهی از سردهٔ انسان است که در قارهٔ اروپا سکونت یافته‌است.[۴]
اساطیر
ویرایشاین مقاله ممکن است نظرات حاشیهای را بیان کند، بدون آنکه به نظریههای مورد قبول اکثر منابع معتبر وزن مناسب دهد و پاسخها به دیدگاههای حاشیهای را بیاورد. |
در شاهنامه فردوسی و بسیاری از متون پهلوی از جمله اوستا از موجوداتی سخن به میان آمده به نام دیو که گرچه از نژاد آدمیان نبوده‌اند ولی در عین حال از صفات آدمی نیز بی بهره نیستند؛ مانند ابزاری برای شکار و جنگ دارند، رئیس و رهبر دارند، سخن می‌گویند واجد درک و فهمند، در برخورد با دشمنان چاره اندیشی می‌کنند، در برخی موارد مرده‌های خود را دفن کرده و همراهشان اشیا و غذاهای گوناگونی در قبر می‌گذاشتند به صورت ظاهری سیه چرده اند، دندان‌هایی مثل گراز دارند و اندامشان را موهای بلند می‌پوشاند، گرز و لباس رزم دارند و از همه مهم‌تر بیشتر در غارها زندگی می‌کنند و در قسمت شمالی ایران زندگی می‌کرده‌اند. در شاهنامه طهمورث به انسانها دستور می‌دهد که با دیوها معاشرت، زاد و ولد، و دادوستد انجام ندهند و دیوها را از دهکده‌ها و شهرها بیرون کنند. به گفته دانشمندان انسان خردمند (هموساپینس ساپینس) در آخرین سال‌های پایانی عصر یخبندان با انسان دست افزار (نئاندرتال) هم عصر بوده و در برخی از آثار باستانی به دست آمده نشانگر این است که در کنار هم زندگی و زاد و ولد می‌کردند و حتی به عنوان دشمن و منبع غذایی بایکدیگر می‌جنگیدند. به‌طور قطع مشخص است ایرانیان باستان سالیان دور با موجوداتی به نام دیو با مشخصات نئاندرتال و انسان دمانیسی در جنگ و مبارزه بوده‌اند، هر چند که در طول این همه مدت داستان‌ها رنگ و بوی اسطوره به خود گرفته باشند.
پیوند به بیرون
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ Ian Sample (17 October 2013). "Skull of Homo erectus throws story of human evolution into disarray". The Guardian.
- ↑ Vekua A, Lordkipanidze D, Rightmire GP, Agusti J, Ferring R, Maisuradze G, Mouskhelishvili A, Nioradze M, De Leon MP, Tappen M, Tvalchrelidze M, Zollikofer C (2002). "A new skull of early Homo from Dmanisi, Georgia". Science. 297 (5578): 85–89. Bibcode:2002Sci...297...85V. doi:10.1126/science.1072953. PMID 12098694.
- ↑ Lordkipanidze D, Jashashvili T, Vekua A, Ponce de León MS, Zollikofer CP, Rightmire GP, Pontzer H, Ferring R, Oms O, Tappen M, Bukhsianidze M, Agusti J, Kahlke R, Kiladze G, Martinez-Navarro B, Mouskhelishvili A, Nioradze M, Rook L (2007). "Postcranial evidence from early Homo from Dmanisi, Georgia" (PDF). Nature. 449 (7160): 305–310. Bibcode:2007Natur.449..305L. doi:10.1038/nature06134. PMID 17882214.
- ↑ Foundation, Bradshaw. "Homo erectus georgicus". Bradshaw Foundation. Retrieved 2019-10-05.
کتاب اصل و نسب دین‌های ایرانی دکتر عبدالعظیم رضایی دیوها در ادیان و متون پهلوی. شاهنامه فردوسی داستان طهمورث دیو بند، جنگ کاووس و مازندران، دانشنامه تاریخ جهان کمبریج جروم بروون، جلد اول دلایل انقراض نئاندرتال‌ها
- Sarmiento, Esteban et al. The Last Human, a guide to twenty-two species of extinct human, Yale University Press, 2007 ISBN 0-300-10047-7، 151–154
 | این یک مقالهٔ خرد دودمان انسان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |