فاطمه بنت حسن
فاطمه یا ام عبدالله (به عربی: ام‌عبدالله فاطمه بنت الحسن بن علی بن أبی طالب)، دختر حسن مجتبی امام دوم شیعه، همسر علی بن الحسین (سجاد) امام چهارم شیعه و مادر محمد باقر امام پنجم شیعه است.[۱]
فاطمه | |
|---|---|
| همسر(ها) | علی بن الحسین (امام چهارم شیعه) |
| فرزندان |
|
| والدین | حسن بن علی (پدر) ام اسحاق(مادر) |
| خویشاوندان | حسین بن علی (عمو و پدرشوهر) شهربانو (زن عمو و مادرشوهر) |
نام وی فاطمه و زینب، کنیه اش ام‌عبدالله و امّ عبده و مهمترین لقبش صدیقه است. مادر وی کنیز بوده است. فرزند بزرگ فاطمه بنت حسن، عبدالله و فرزند دومش محمد باقر امام پنجم شیعه بوده است. به وی محدثه هم گفته شده و دارای مراتب علمی و معنوی بوده است. در تاریخ مطلبی از درگذشت وی به ثبت نرسیده است.[۲]
ازدواج و فرزندان
ویرایشفاطمه با پسرعمویش علی بن الحسین (زین العابدین) ازدواج کرد و ثمره ازدواج ایشان با زین العابدین چهار فرزند بوده است؛ که نام های آنها عبارتنداز محمدباقر، حسن، حسین و عبدالله باهر بوده است. البته بعضی از منابع تاریخی مادر حسن و حسین و عبدالله باهر ام ولد ذکر شده است.[۳]
جستارهای وابسته
ویرایش
پانویس
ویرایش- ↑ Kohlberg, Ethan, "Zayn al-ʿĀbidīn" in Encyclopaedia of Islam, Second Edition, vol 11, pp 481-482, 2002
- ↑ فاطمه بنت الحسن(ع) مادر باقرالعلوم(ع) بایگانی‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine حوزه نت
- ↑ دانشنامه امام سجاد علیه السلام، جلد: 1 ، صفحه : 309.
 | این یک مقالهٔ خرد اسلام است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |