امیرعباس فخرآور
امیرعباس فخرآور (زادهٔ ۱۵ تیر ۱۳۵۴) فعال سیاسی و نویسندهٔ تخیلی اهل ایران است.[۲] او سرپرست کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در خارج از کشور بوده است.[۳] وی از نافرمانی‌های مدنی برای رسیدن به یک نظام سکولار و آزاد و سرنگونی کامل نظام جمهوری اسلامی حمایت می‌کرد.[۴][۵] او رئیس سنای کنگره ملی ایرانیان است[۶] که در سال ۲۰۱۳ به‌همراه ارژنگ داوودی آن را تأسیس کرده است.[۷]
امیرعباس فخرآور | |
|---|---|
 فخرآور در مصاحبه با صدای آمریکا، ۲۰۱۸ | |
| زادهٔ | ۱۵ تیر ۱۳۵۴ (۴۹ سال) تهران، ایران |
| دیگر نام‌ها | سیاوش فخرآور[۱] |
| سازمان(ها) | کنگره ملی ایرانیان انستیتوی آزادی ایرانیان |
| آثار | فهرست آثار |
زندگی‌نامه
ویرایشامیرعباس فخرآور در هفده‌سالگی و به‌دلیل نوشته‌ها و انتقاد از رهبر جمهوری اسلامی بازداشت شد.[۸] در سال ۱۹۹۴ یعنی در دوران دانشجویی خود به همراه ارژنگ داوودی سازمانی به نام جنبش مستقل دانشجویی را تأسیس کرد.[۲]
در فوریهٔ ۲۰۰۳ به‌دلیل انتقاد از رهبر جمهوری اسلامی ایران در کتاب «اینجا چاه نیست» به ۸ سال زندان محکوم شد.[۹] این حکم در شعبهٔ ۲۶ دادگاه انقلاب صادر شد و پس از یک مشاجرهٔ لفظی با قاضی، فخرآور مورد ضرب و شتم قرار گرفت و استخوان پایش شکست[۱۰] او در زندان تحت شکنجه سفید و شکنجه‌ای موسوم به محرومیت حسی هم قرار گرفته‌بود.[۹] به گزارش انستیتو امنیت ملی و سیاست خارجی آمریکا، فخرآور در مجموع بیش از ۵ سال را در زندان‌های جمهوری اسلامی گذرانده است.[۸] او مدتی را در بند ۳۲۵ اوین که توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اداره می‌شود و مخصوص مجرمان جرایم امنیتی و نظامی است، زندانی شد.[۱۱]
در دوران زندان، دو کتاب از امیرعباس فخرآور در آمریکا به چاپ رسیده است. یکی «اینجا چاه نیست» و پس از آن هم کتاب «هنوز هم، ورق‌پاره‌های زندان» که در لس‌آنجلس به چاپ رسید.[۱۲] انجمن جهانی قلم، در ۱۵ نوامبر سال ۲۰۰۴، «روز نویسنده زندانی» فخرآور را برجسته کرد.[۱۳][۱۴]
فخرآور گفته کتاب قدرت عجیب تریاک! او برنده جایزه ادبی پائولو کوئلیو ۲۰۰۱–۲۰۰۲ شده است.[۱۵] لورا روزن خبرنگار گفته وجود چنین جایزه ای زیر سؤال است.[۱۶]
انجمن قلم انگلستان در مارس ۲۰۰۴ عضویت افتخاری خود را به او اعطا کرد.[۱۷]
خروج از ایران
ویرایشفخرآور در زندان به همراه برخی از فعالان دانشجویی دیگر در کنکور دانشگاه پیام نور شرکت کرد و دانشجوی رشته حقوق شد.[نیازمند منبع] او در سال ۱۳۸۵ از یک مرخصی کوتاه دوران زندان برای شرکت در امتحانات دانشگاهی استفاده کرد و در حالی که ۴ سال از دوران زندانش باقی‌مانده بود از کشور خارج شد، ابتدا به دوبی و از آنجا به آمریکا رفت. در سندی از ویکی‌لیکس دربارهٔ نحوهٔ خروج فخرآور از ایران آمده است: او در ژوئن ۲۰۰۵ برای مرخصی از زندان خارج شد و با کمک دوستان و پرداخت رشوه به مأموران فرودگاه برای اینکه نامش در کامپیوتر ثبت نشود از ایران خارج شده و به دوبی آمده است.[۱۸] در بخشی دیگر از این اسناد جیسون دیویس سرکنسول سفارت آمریکا در دوبی چنین نوشته است: «فخرآور یک فعال سیاسی پرشور و از خودگذشته است که شخصیتی کاریزماتیک دارد. هدفش از رفتن به آمریکا اینست که با راه‌اندازی کمپین برای برنامه‌ها و اهدافش حمایت جلب کند. او ادعا می‌کند که هیچ علاقه‌ای به اینکه پناهنده شود ندارد و خودش را مبارز راه آزادی می‌داند که می‌خواهد به کشورش بازگردد».[۱۸][۱۹] بر اساس این سند فخرآور به کنسول آمریکا گفته «ایرانیان جنگجو نیستند، بلکه عموماً تنبلند… و از این که خارجی‌ها مارا از دست خودمان نجات بدهند استقبال می‌کنند.» کنسول مشاهده کرد فخرآور از تحریم کامل ایران دفاع می‌کند.[۲۰]
در فوریهٔ ۲۰۰۵ هفته‌نامهٔ اشپیگل در مقاله‌ای با مقایسهٔ فخرآور و احمد چلبی نوشت: «چلبی‌های ایرانی، منبع اطلاعاتی هستند که صحت و سقم آن کاملاً مشخص نیست. مردانی مانند امیر عباس فخرآور جزو این گروه هستند.[۲۱] ریچارد پرل، مغز متفکر جنگ عراق و مهم‌ترین حامی چلبی، فخرآور را هم حمایت می‌کند. بلافاصله پس از آزادی و عزیمت فخرآور در آوریل ۲۰۰۶، این دو در یک هتل در دبی ملاقات کردند و این نومحافظ، فخرآور را به واشینگتن هدایت کرد».[۲۲] به نوشتهٔ اشپیگل «در واشینگتن شایعاتی وجود دارد مبنی بر اینکه فخرآور یک خلافکار معمولی بوده که در زندان اوین تصادفاً در تماس با رهبران دانشجویی قرار گرفته است».[۲۲] فخرآور برای سخنرانی در مؤسسه امریکن انترپرایز، دربارهٔ ایران ویزای آمریکا دریافت کرد، و از آن زمان در آمریکا ماندگار شده است.[۲۳]
ولی نصر استاد سیاسی و یکی از کارشناسان برجستهٔ امور ایران، گفته‌های فخرآور را «دروغ محض» می‌خواند و می‌گوید هیچ‌کس او را نمی‌شناسد.[۲۱] در سال ۲۰۰۶ احمد باطبی و ناصر زرافشان هم ادعاهای فخرآور دربارهٔ پیشینه‌اش را رد کردند.[۲۴] زرافشان در نامه‌ای فخرآور را یک «سرمایهٔ اطلاعاتی شناخته شدهٔ ایرانی» دانست که فعالان دیگر سعی می‌کردند از او دوری کنند.[۲۴] نجمه بزرگمهر خبرنگار فایننشیال تایمز که وقایع سال ۷۸ را از نزدیک پیگیری می‌کرد هم می‌گوید محافل دانشجویی و روزنامه‌نگاری فخرآور را به عنوان رهبر دانشجویی نمی‌شناسند.[۲۵] باطبی دلیل دستگیری فخرآور در ایران را نه به خاطر فعالیت سیاسی او و به اتهاماتی به کلی متفاوت خوانده و با توجه به این که فخرآور با گذرنامه به نام خودش از فرودگاه مهرآباد از ایران خارج شده این که او متهمی با ارزش بوده را زیر سؤال برده است.[۲۳]
حضور در آمریکا
ویرایشفخرآور طی دوران حضور خود در آمریکا به فعالیت جهت لابی با مقامات آمریکایی و دیگر کشورها، با هدف تغییر رژیم در ایران و ایجاد کمپین تحریم نفت پرداخت.[۲۶][۲۷] او در ۲۰ ژوئیه ۲۰۰۶ در صحن سنای آمریکا سخنرانی کرد و علیه سران جمهوری اسلامی شهادت داد.[۲۸][۲۹][۳۰]
او تحریم‌های سنگین نفت و گاز را مهم‌ترین راه تضمین برای جلوگیری از تبدیل ایران به یک قدرت هسته‌ای می‌داند.[۳۱][۳۲][۳۳]
فخرآور که خود به عنوان یک مسلمان وارد آمریکا شده، در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۶ باراک اوباما رئیس‌جمهور سابق آمریکا را بابت راه دادن تعداد بیش از حد از مسلمانان به آمریکا مورد انتقاد قرار داد.[۲۰]
فخرآور به خاطر سیاست کاهش تحریم نفت و پرداخت ۱۵۰ میلیارد دلاری به حکومت جمهوری اسلامی منتقد دولت اوباما است.[۳۴][۳۵]
شلدون ادلسون میلیاردر آمریکایی حامی حزب جمهوریخواه در مورد فخرآور که گفته بود دوست دارد از او حمایت کند گفته «من فخرآور را دوست دارم زیرا او گفته اگر ما حمله کنیم مردم ایران به وجد خواهند آمد.»[۳۶]
آخرین کتاب فخرآور با نام رفیق آیت‌الله در سال ۱۳۹۴ توسط انتشارات «شرکت کتاب» در لس آنجلس آمریکا به چاپ رسید. فخرآور در این کتاب تلاش می‌کند با بررسی اسناد و شواهد و قرائن تاریخی نشان دهد که مسئول ترورها و انفجارهای سال ۶۰ علی خامنه‌ای، مسعود کشمیری و محمدرضا کلاهی هستند، درحالی‌که روایت مرسوم و باور عموم، مجاهدین خلق را در این ترورها مسئول می‌شناسد.[۳۷] بلن فرناندز این کتاب را تلاشی موفقیت‌آمیز برای جلب توجه مقامات دولت ترامپ و رسانه‌های همفکر آن نظیر فاکس نیوز می‌داند.[۳۸]
او عضو پیوسته پژوهشی مرکز مطالعه فرهنگ و امنیت مؤسسه سیاست جهان در واشینگتن بوده است.[۸]
افتخارات و جوایز بین‌المللی
ویرایش- ۲۰۰۷ - جایزه روزنامه‌نگاری آنی تیلور[۳][۳۹]
- عضویت افتخاری در انجمن جهانی قلم (بولتن رسمی انجمن جهانی قلم صفحهٔ ۶۴[۴۰]).
- ۲۰۰۳ - عضویت افتخاری انجمن قلم کانادا[۳]
- ۲۰۰۴ - عضویت افتخاری انجمن قلم انگلستان[۱۰]
- ۲۰۰۴ - زندانی عقیدتی، عفو بین‌الملل[۴۱]
کتاب‌شناسی
ویرایش- قدرت عجیب تریاک!
- هنوز هم، ورق‌پاره‌های زندان، شرکت کتاب، ۱۳۸۴
- رفیق آیت‌الله: نقش سازمان امنیت شوروی در انقلاب اسلامی و به قدرت رسیدن خامنه‌ای، شرکت کتاب، ۲۰۱۵
- The Spirit of the Constitutional Law (به فارسی: روح قانون اساسی)، شرکت انتشارات کندال هانت ۲۰۲۴[۴۲][۴۳][۴۴]
منابع
ویرایش- ↑ «روزنامه وطن امروز». www.vatanemrooz.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مه ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۰۴.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Joseph Puder (۲۰۱۰-۰۶-۰۶). «The Revolution Within | Frontpage Mag» (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۷.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ «Lecture with Amir Fakhravar - The Institute of World Politics». www.iwp.edu (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۷.
- ↑ "Ex-student hailed as Iran's hope". The Telegraph (به انگلیسی). 2006-07-02. Retrieved 2023-11-17.
- ↑ «Iranian opposition grows beneath surface». The Washington Times (به انگلیسی). ژانویه ۱, ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۷.
- ↑ «کنگره ملی ایرانیان – برای ایرانی آزاد و دموکراتیک». دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۷.
- ↑ https://fas.org/sgp/crs/mideast/RL32048.pdf
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ "Lecture with Amir Fakhravar". The Institute of World Politics (به انگلیسی). 2010-09-23. Retrieved 2019-09-06.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link) - ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ «Iran: Amir Abbas Fakhravar, freelance journalist and prisoner of conscience». www.amnesty.org.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۷.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ «Amir Abbas FAKHRAVAR». English Pen (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۷.
- ↑ «Iran». U.S. Department of State. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۷.
- ↑ «انتشار کتاب «بازهم ورق پاره‌های زندان» همزمان با سالروز 18 تیرماه: مصاحبه با ناشر کتاب». رادیو فردا. ۲۰۰۶-۱۱-۲۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۷.
- ↑ https://web.archive.org/web/20121001002205/http://www.pen.org/freedom/doiw_iran.htm
- ↑ "International PEN Writers in Prison Committee, DAY OF THE IMPRISONED WRITER". Pen (به انگلیسی). November 15, 2004. Archived from the original on 2012-10-01. Retrieved 2023-11-17.
- ↑ "Media Matters", Radio Free Europe/Radio Liberty, vol. 2, no. 44, 15 November 2002, retrieved 25 April 2020
- ↑ Rozen, Laura (November–December 2006), "Introducing the talented Mr. Fakhravar: Has Washington Found its Iranian Chalabi?", Mother Jones, ISSN 0362-8841, OCLC 2379341
- ↑ "Amir Abbas FAKHRAVAR". English Pen. مارس 1, 2004. Archived from the original on August 27, 2019. Retrieved September 21, 2019.
- ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ "IRANIAN STUDENT ACTIVIST VIEW OF IRAN AND US POLICY" (به انگلیسی). ویکی‌لیکس. 2006-05-15. Retrieved 2023-11-17.
- ↑ «برای دستگیری من حکم تیر صادر شده است: امیرعباس فخرآور». رادیو فردا. ۱۳۸۴-۰۷-۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۷.
- ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ "Meet Amir Fakhravar, the 'snake oil salesman' pushing regime change in Iran" (به انگلیسی). middleeasteye. 20 July 2018.
- ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ «مجاهدین خلق و چلبی‌های ایرانی». رادیو فردا. ۱۸ بهمن ۱۳۸۵. دریافت‌شده در ۱۹ شهریور ۱۳۹۸.
- ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ "Irak, zum Zweiten". اشپیگل (به آلمانی). ۵ فوریه ۲۰۰۷. Retrieved 10 September 2019.
- ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ «Meet Amir Fakhravar, the 'snake oil salesman' pushing regime change in Iran». middleeasteye. ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۸.
- ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ khalaji, Mehdi (۹ ژوئیه ۲۰۰۷). "U.S. Support for the Iranian Opposition". The Washington Institute for Near East Policy (به انگلیسی). Retrieved 2023-11-17.
- ↑ ROZEN, LAURA (۱۳ نوامبر ۲۰۰۶). "Iran Hawks Reorganize". The American Prospect (به انگلیسی). Retrieved 10 September 2019.
- ↑ «Livni to meet Iranian opposition activist». The Jerusalem Post | JPost.com (به انگلیسی). ۲۰۱۲-۰۱-۲۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۷.
- ↑ «'Help Iranian people separate from 'fanatic' gov't'». The Jerusalem Post | JPost.com (به انگلیسی). ۲۰۱۲-۰۱-۳۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۷.
- ↑ "IRAN'S NUCLEAR IMPASSE: NEXT STEPS". GovInfo (به انگلیسی). July 20, 2006. Retrieved 2023-11-17.
- ↑ https://www.hsgac.senate.gov/imo/media/doc/072006Fakhravar.pdf
- ↑ "Iran's Nuclear Impasse: Next Steps" (به انگلیسی). Archived from the original on 27 August 2019. Retrieved 27 August 2019.
- ↑ Fakhravar، G. William Heiser, Amir Abbas (۲۰۱۲-۰۹-۱۴). «The only guarantee of a nuclear-free Iran? A free, democratic Iran». Foreign Policy (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۷.
- ↑ «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۸ نوامبر ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۸ سپتامبر ۲۰۱۹.
- ↑ Fakhravar، G. William Heiser, Amir Abbas (۲۰۱۳-۰۷-۳۱). «Pressing Forward With Tougher Iranian-Oil Sanctions». Foreign Policy (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۷.
- ↑ Fakhravar, Amir (2015-03-31). "Rewarding Iran with a Bad Deal | RealClearWorld". www.realclearworld.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-11-17.
- ↑ Nazarian, Adelle (2015-04-06). "EXCLUSIVE: Former Political Prisoner Says Obama Is 'The Iranian Problem'". www.breitbart.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-11-17.
- ↑ Nast, Condé (2008-06-22). "The Brass Ring". The New Yorker (به انگلیسی). Retrieved 2021-07-27.
- ↑ «۳۵ سال پس از هفت تیر ۶۰؛ مقصر اصلی کیست؟». Manoto TV. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ نوامبر ۲۰۲۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۷.
- ↑ Fernández, Belén (20 July 2018), Meet Amir Fakhravar, the 'snake oil salesman' pushing regime change in Iran, Middle East Eye, archived from the original on 31 January 2020, retrieved 25 April 2020
- ↑ «Annie Taylor Awards». Frontpage Mag (به انگلیسی). ۲۰۱۰-۱۲-۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۷.
- ↑ "INTERNATIONAL PEN Writers in Prison Committee | PDF | Social Institutions | Social Science". Scribd (به انگلیسی). Retrieved 2023-11-17.
- ↑ "Further Information on UA 88/03 (MDE 13/009/2003, 31 March 2003, and follow-up, MDE 13/009/2004, 13 February 2004) — fear of torture/ill treatment/Prisoner of conscience, Amir Abbas Fakhravar (m), freelance journalist, aged 26" (PDF) (Press release). Amnesty International. 25 March 2004. MDE 13/021/2004. Retrieved 25 April 2020.
- ↑ «The Spirit of the Constitutional Law | Higher Education». he.kendallhunt.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۱-۱۴.
- ↑ Fakhravar, Amir; Lombroso, Alessia (2024-01-04). The Spirit of the Constitutional Law (به انگلیسی) (1st ed.). Kendall Hunt Publishing Company. ISBN 9798765784044.
{{cite book}}: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link) - ↑ Fakhravar, Amir; Lombroso, Alessia (2024-01-04). The Spirit of the Constitutional Law - ISBN 2 (به انگلیسی) (1st ed.). Kendall Hunt Publishing Company. ISBN 9798765784082.
{{cite book}}: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link)