امامت عمان

امامت عمان به حکومتی تاریخی در کرانه‌های کشور عمان (عربی: عُمَان ٱلْوُسْطَی) در کوه‌های الحجر اشاره دارد. پایتخت امامت از دید تاریخی میان رستاق و نزوی تغییر می‌کرد. قلمرو امامت از شمال به عبری و در جنوب تا منطقه الشرقیه و کویر وهیبه ادامه داشت. همچنین از خاور به کوه‌های الحجر و از باختر به صحرای ربع الخالی محدود بود. رشته‌کوه حجر امامت عمان را از سلطنت مسقط جدا می‌کرد. امامِ برگزیده (حاکم) در پایتخت اقامت داشت و ولَیس (فرمانداران) نماینده امامت در مناطق گوناگون آن بود.

امامت عمان إمامة عُمَان Imāmat 'Umān Oman
۷۵۱–۱۹۵۹
پرچم Coat of arms
شعار: تکبیر
سرود: (none official)
The Imamate of Oman around the middle of the 19th century
وضعیت	Imamate
پایتخت	نزوی ۲۲°۵۶′ شمالی ۵۷°۳۲′ شرقی
زبان(های) رایج	Official language: زبان عربی
دین(ها)	اباضیه
حکومت	Imamate
Imam
قوه مقننه	Shura Council
دوره تاریخی	Dissolution of the Ottoman Empire/امپریالیسم نو
• Imamate declared	۷۵۱
• Formal abdication	۲۸ نوامبر ۱۹۱۸
• end of Jebel Akhdar War	۱۹۵۹
پسین Muscat and Oman
امروز بخشی از	عمان

امامت عمان، مانند سلطنت مسقط، از سوی فرقه عبادی اداره می‌شد. امامان نمایندگی معنوی و هم غیرمعنوی را در منطقه داشتند. امامت یک سامانه فرمانروایی با دیرینگی ۱۲۰۰ ساله است که از سوی پیشوایان مذهبی عبادی عمان رهبری می‌شد و بر اساس شریعت اسلامی بنیاد شده بود. سامانه امامت باورمند است که باید فرمانروا «برگزیده» شود. امام به عنوان رئیس جامعه در نظر گرفته می‌شود اما قبیله گرایی که بخشی از جامعه عمانی است، شکل غیرمتمرکز فرمانروایی را تشویق می‌کند که به ماندگار شدن همبستگی سیاسی میان عمانی‌ها کمک می‌کند. امامت یک سیستم حکومتی را تنظیم کرد که در آن فرمانروا نباید قدرت سیاسی و نظامی مطلق داشته باشد. بلکه قدرت باید با فرمانداران محلی تقسیم شود برای جلوگیری از تهدیدهای محلی یا خارجی امامت، امام ناچار بود پشتیبانی جوامع محلی و قبایل را گرد آورد تا نیرویی را برای نبرد برای هدفی ویژه پدیدآورد. امام برای پاسداری از ثبات سیاسی در هنگام بروز اختلافات به درک ژرف از سیاست قبیله ای و تیزبینی سیاسی نیاز داشت.

منابع

• همکاری‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Imamate of Oman Emirate»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی ۱۲ بهمن ۱۳۹۹)