الرحمن

سورهٔ ۵۵ قرآن
الرحمن ;
دسته‌بندی	مکی
اطلاعات آماری
ترتیب در قرآن	۹۷
جزء	۲۷
شمار آیه‌ها	۷۸
شمار واژه‌ها	۳۴۹
شمار حرف‌ها	۱۷۰۸
متن سوره
	قرائت سورهⓘ; ترجمهٔ فارسی;
۵۴: قمر	۵۴: قمر
۵۶: واقعه	۵۶: واقعه

سورهٔ الرّحمن سورهٔ ۵۵ از قرآن است و ۷۸ آیه دارد و در مکه نازل شده‌است.

محتوای سوره

این سوره به‌طور کلی بیانگر نعمت‌های مختلف معنوی و مادّی خداوند است که بر بندگان خود ارزانی داشته و آن‌ها را غرق در آن ساخته است به‌طوری که می‌توان نام این سوره را «سورهٔ رحمت» یا «سورهٔ نعمت» گذارد و به همین دلیل با نام مبارک «الرحمن» که رحمت واسعهٔ الهی را بازگو می‌کند آغاز شده و با جلال و اکرام خداوند پایان گرفته‌است و ۳۱ بار جملهٔ ﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾ که به‌وسیلهٔ آن از بندگانش بر نعمت‌های خود گواه می‌گیرد در آن ذکر شده‌است.

می‌توان محتوای این سوره را به چند بخش تقسیم کرد:

بخش اول که مقدمه و آغاز سوره است از نعمت‌های بزرگ خلفت، تعلیم و تربیت، حساب و میزان، وسایل رفاهی انسان و غذاهای روحی و جسمی او سخن می‌گوید.
بخش دوم توضیحی است بر مسئلهٔ چگونگی آفرینش انس و جن.
بخش سوم بیانگر نشانه‌ها و آیات خداوند در زمین و آسمان است.
بخش چهارم از نعمت‌های دنیوی فراتر رفته، سخن از نعمت‌های جهان دیگر است که نعمت‌های بهشتی اعم از باغ‌ها، سرچشمه‌ها، میوه‌ها، همسران زیبا و باوفا، و انواع لباس‌ها توضیح داده شده‌است.
و بالاخره در بخش پنجم این سوره اشارهٔ کوتاهی به سرنوشت مجرمان و قسمتی از مجازات‌های دردناک آن‌ها آمده‌است.

این یک مقالهٔ خرد قرآن است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.