ارادهٔ قدرت (به آلمانی: Der Wille zur Macht) مفهومی است در فلسفه فریدریش نیچه. ارادهٔ قدرت چیزی است که به عقیدهٔ نیچه نیروی محرک اصلی انسانها برای زندگی است.

اراده قدرت
نویسنده(ها)فردریش نیچه
عنوان اصلیDer Wille zur Macht
زبانآلمانی
موضوع(ها)ادبیات

در اوایل سال ۱۸۷۲ نیچه به مطالعه کتاب راجر جوزف بوسکویچ بنام نظریه فلسفه طبیعی (Theoria Philosophia Naturalis) پرداخت.[۱] نیچه تنها اشاره به بوسکویچ را در فراسوی نیک و بد می‌کند.[۲]

کرافت در مقابل ماخت

ویرایش

برخی از تصورات نادرست از اراده به قدرت، از جمله تصاحب فلسفه نیچه توسط نازی‌ها، ناشی از نادیده گرفتن تمایز نیچه بین کرافت («نیرو» یا «قدرت») و ماخت («قدرت» یا «توان») است.[۳] کرافت قدرت اولیه‌ای است که ممکن است توسط هر چیزی که آن را در اختیار دارد به کار گیرد، در حالی که ماخت، در فلسفه نیچه، نزدیک به تعالی و «غلبه بر خود»، یعنی هدایت آگاهانه کرافت برای اهداف خلاقانه است.

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. Whitlock، Greg (۱۹۹۶). «Roger Boscovich, Benedict de Spinoza and Friedrich Nietzsche: The Untold Story». Nietzsche Studien. ۲۵ (۱): ۲۰۰–۲۲۰. doi:10.1515/9783110244441.200.
  2. Nietzsche, Beyond Good and Evil, trans. Walter Kaufmann (1886; New York: Vintage Books, 1966), §12.
  3. Golomb, Jacob (2002). Nietzsche, Godfather of Fascism? On the Uses and Abuses of a Philosophy.

پیوند به بیرون

ویرایش