ابوشجاع اصفهانی شافعی
فقیه و دانشمند سنی ایرانی
قاضی شهاب الدین احمد بن حسین بن احمد بن طیب اصفهانی شافعی مشهور به ابوشجاع، فقیه و دانشمند دینی سنی مذهب ایرانی است؛ او در سال ۴۲۰ هجری خورشیدی[نیازمند منبع] در خانواده‌ای اصفهانی‌تبار[۱] در شهر بصره زاده شد و بیش از چهل سال در مدرسه‌های بغداد دانش‌های دینی آموخت و آموزاند.[۲]
قاضی ابوشجاع شهاب الدین احمد | |
|---|---|
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۴۳۳ ه. ق |
| درگذشته | ۵۰۰ ه. ق (مورد اختلاف) مدینه |
| دین | اسلام |
| محل اقامت | بغداد |
| قومیت | ایرانی |
| دوران | سده ۶ (قمری) |
| مذهب | سنی شافعی |
| آثار معروف | الغایة و التقریب |
| تحصیلات | بغداد |
| شناخته شده برای | عالم مسلمان، اهل سنت و جماعت |
| پیشه | فقه، قضاوت، حدیث |
در پایان زندگانی خود به شهر مدینه کوچید و برای آبادانی مسجد نبوی بسیار کوشید؛[۳]وی در سال ۵۰۰ قمری در همان‌جا چشم از جهان فروبست؛او کتابش را که یکی از نسک‌های آموزشی ابتدایی در فقه شافعی به شمار می‌آید با نام فرجام و همگرایی (به عربی: الغایة و التقریب) که به نوشتار ابوشجاع (به عربی: متن ابی شجاع/غاية الإختصار)[۴] شناخته شده‌است نوشت؛ این نسک همچنان یکی از مفاد آموزشی فقه شافعی شمرده می‌شود.[۵][۶]
پانویس
ویرایش- ↑ یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۴، ص۷۴.
- ↑ یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۴، ص۷۴.
- ↑ بجیرمی، سلیمان، تحفة الحبیب علی شرح الخطیب، ج۱، ص۱۵.
- ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظّنون عن اسامی الکتب و الفنون، الظنون، ج۲، ص۱۱۸۹.
- ↑ الیان سرکیس، یوسف، معجم المطبوعات، ج۱، ص۳۹۸.
- ↑ یارشاطر، احسان، دانشنامه ایران و اسلام، ج۸، ص۱۰۵۷.