آمنیون

درونی ترین لایه کیسه آب جنین

آمنیون (انگلیسی: Amnion) به غشایی گفته می‌شود که رویان انسان و دیگر جنین‌های مختلف (از جمله خزندگان، پرندگان و پستانداران) را می‌پوشاند. با مایع آمنیوتیک پر می‌شود، که باعث می‌شود آمنیون منبسط شود و به کیسه آمنیوتیک تبدیل شود که یک محیط محافظتی برای جنین در حال رشد فراهم می‌کند. آمنیون به همراه کوریون، کیسه زرده و برون‌شامه رویان (آلانتوئیس) از جنین محافظت می‌کنند. در پرندگان، خزندگان و تک‌سوراخیان (مونوترم‌ها)، کیسهٔ محافظ در یک پوسته محصور شده‌است. در جانوران کیسه‌دار و پستانداران جفتی جنین در رحم محصور شده‌است.

آمنیون
تخم‌مرغ با آمنیون که اطراف جنین را احاطه کرده‌است.
Human fetus, enclosed in the amnion.
جزئیات
شناسه‌ها
لاتینAmniosinas
MeSHD000650
TEE6.0.1.2.0.0.9
FMA80223

این اصطلاح برگرفته از یونانی باستان (ἀμνίον) «بره کوچک» است، که خلاصه‌ای از (ἀμνός) «بره» است. این با فعل انگلیسی "yean" نیز نزدیک است؛ بچه‌آوردن (معمولاً بره) را بیرون آوردن.

آمنیون یکی از ویژگی‌های کلاد مهره‌داران آمنیوتا است که شامل خزندگان، پرندگان و پستانداران می‌شود. دوزیستان و ماهیان آمنیوت نیستند و بنابراین فاقد آمنیون هستند. آمنیون از مزودرم سوماتیک خارج جنینی در سمت بیرونی و اکتودرم خارج جنینی یا تروفوبلاست در سمت داخلی منشأ می‌گیرد.[۱]

در انسان

ویرایش

در جنین انسان، مراحل اولیهٔ تشکیل آمنیون مشاهده نشده‌است. در جوانترین جنینی که مورد بررسی قرار گرفته آمنیون قبلاً به صورت یک کیسهٔ بسته وجود داشته که در تودهٔ سلولی داخلی به صورت یک حفره ظاهر می‌شود. این حفره توسط لایه‌ای از سلول‌های مسطح و اکتودرمی، اکتودرم آمنیوتیک پوشیده شده‌است و کف آن از اکتودرم منشوری دیسک جنینی تشکیل شده‌است. در خارج از اکتودرم آمنیوتیک لایهٔ نازکی از مزودرم وجود دارد که با لایهٔ سوماتوپلور پیوسته‌است و توسط ساقهٔ بدن با پوشش مزودرم برون‌شامه رویان به هم متصل می‌شود.

هنگامی که آمنیون برای اولین بار تشکیل می‌شود، با بدن جنین در تماس است، اما حدود هفتهٔ چهارم یا پنجم مایع آمنیوتیک (که به آن liquor amnii نیز گفته می‌شود) شروع به تجمع در آن می‌کند. این مایع از نظر کمیت افزایش می‌یابد و باعث انبساط آمنیون و در نهایت چسبیدن به سطح داخلی کوریون می‌شود، به طوری که قسمت خارج جنینی کولوم از بین می‌رود. مقدار مایع آمنیوتیک تا ماه ششم یا هفتم بارداری افزایش می‌یابد و پس از آن مقداری کاهش می‌یابد. در پایان بارداری به حدود ۱ لیتر می‌رسد.

مایع آمنیوتیک امکان حرکات آزادانه جنین را در مراحل بعدی بارداری می‌دهد و همچنین با کاهش خطر آسیب از بیرون از آن محافظت می‌کند. این مایع حاوی کمتر از دو درصد مواد جامد، متشکل از اوره و سایر مواد استخراجی، نمک‌های معدنی، مقدار کمی پروتئین و اغلب مقداری شکر است. دیده‌شدن بقایای اپیدرم و موها در میان محتویات مجرای گوارش جنین نشان‌دهندهٔ این واقعیت است که مقداری از آمنیوی مایع توسط جنین بلعیده می‌شود.

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. Pigeon, J. (1960). "Treatment of second-degree burns with amniotic membranes". Can Med Assoc J. 83 (16): 844–845. PMC 1938392. PMID 13735672.

پیوند به بیرون

ویرایش