آب شیرین
آب شیرین (به معنای آب تازه) به آب املاح‌زدایی شده گفته می‌شود. آبی است که درصد املاح نمکی غیر حل شدنی آن بسیار کم و گوارا باشد. آب شیرین از مهم‌ترین منابع تجدیدپذیر است. این منبع، برای زنده ماندن بسیاری از جانداران از جمله انسان، از لحاظ تأمین نیاز به آب و همچنین کشاورزی، بسیار پراهمیت و حیاتی است. باید توجه داشت که در این گفتار، آب شیرین و آب آشامیدنی دارای مفاهیم جداگانه‌ای از یکدیگر هستند. آب آشامیدنی آبی شیرین است و آب پر از املاح و شوری که در دریاها، دریاچه‌ها، اقیانوس‌ها و دیگر گودال‌های بسیار بزرگ آبی یافت می‌شود حتی برای برخی حیوانات غیرقابل شرب است. آب شیرین مملو از ریزاندامگان و به عبارتی آلوده است.
تعریف عددی
ویرایشآب شیرین به آبی گفته می‌شود که کمتر از ۰٫۰۵ در هر ۱۰۰ واحد، املاح نمکی غیر حل شدنی داشته‌باشد.
منابع طبیعی
ویرایشآب شیرین به‌طور طبیعی در سطح زمین و عمدتاً در یخچال‌های کوهستانی و قطبی شمالگان و جنوبگان به صورت لایه‌های یخ ذخیره شده‌اند. دریاچه‌های آب شیرین، رودخانه‌ها، آبگیرها، نهرها، و جریان آب‌های زیرزمینی از دیگر منابع آب شیرین شمرده می‌شوند. منبع نامحدود و پایدار آب شیرین، بخار آب موجود در جو است که به صورت باران و برف و تگرگ بر زمین می‌ریزند.
پیدایش
ویرایشآب شیرین نخستین بار به صورت آب باران نزدیک به ۴ میلیارد سال پیش در منطقه جک‌هیلز در استرالیای غربی بر زمین بارید.[۱]
هدر رفت
ویرایشمنابع آب شیرین تنها ۳٪ از کل منابع آب بر روی کرهٔ زمین را تشکیل می‌دهد که تقریباً ۱٫۸٪ آن در جنوبگان است. با این وجود، در سراسر جهان، بسیاری آب شیرین را به راحتی هدر می‌دهند. بر اساس اعلام سازمان ملل متحد حدود ۱٫۲ میلیارد نفر از مردم جهان (۱۸ درصد جمعیت جهانی) از کمبود یا فقدان دسترسی به آب شیرین، رنج می‌برند. امروز بسیاری از مناطق جهان با توجه به سرعت رشد جمعیت و افزایش روزافزون در مقدار آبی که مردم استفاده می‌کند با دشواری‌هایی روبرو هستند. شوربختانه انتظار می‌رود که رشد این دشواری ادامه خواهد داشت. پیامدهای کمبود آب تأثیر در بهداشت عمومی و چرخه‌های تولید کشاورزی در آینده خواهد بود.
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش
- ↑ «اولین باران چه زمانی بر زمین بارید؟». بی‌بی‌سی فارسی. ۳ تیر ۱۴۰۳.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Fresh water». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.